فیلم «یحیی سکوت نکرد» داستان زندگی كودكی به نام يحیی پس از مرگ مادر به عمه سپرده مي شود، عمه ای تلخ و نا آشنا كه زندگی پر راز و رمزی دارد و سابقه ای بحث برانگيز در محل زندگی. او با ورود به اين دنيای متفاوت در پی كشف مفاهيم جديد زندگی و شايد يافتن جايگزينی برای مادر در گذشته اش است و اين كنكاش هزينه سنگينی برايش به همراه می آورد...

تماشای فیلم «یحیی سکوت نکرد» برای مخاطبان سینمای ایران که در سال های اخیر عادت به تماشای فیلم هایی با پایان های باز (بخوانید معلق) با قصه هایی بی سرو ته یا به شدت تکراری کرده اند تجربه ای جدید است. اولین فیلم کاوه ابراهیم پور قصه ای نو و جذاب دارد و می تواند مخاطب را تا انتها با خود همراه کند. فیلم سوژه ای نسبتا بکر و جذاب دارد . ارتباط یک زن میانسال ویک پسر بچه هشت ساله و رسیدن آن ها به شناختی تازه از عوالم هم در سینمایی که پر شده از داستان خیانت زن و شوهرها به هم و دعوای دختران و پسران در خیابان ایده ای تازه بنظر می رسد. اضافه کنید به این ها بازی های بسیار خوب فاطمه معتمد آریا و ماهان نصیری  پسر بچه بازیگوش و باهوشی که نقش یحیی را بازی کرده و مشخص است ذاتا استعداد بازیگری دارد.

فیلمنامه «یحیی سکوت نکرد» را طلا معتضدی نوشته است که پیش از این نگارش قسمت هایی از سریال « شاید برای شما هم اتفاق بیفتد» را برعهده داشه است. سریالی که کلیتی بسیار کلیشه ای و شعار زده داشت  و به همین خاطر انتظار نمی رفت این فیلمنامه نویس جوان ،داستانی نسبتا بکر و جذاب مانند قصه فیلم «یحیی...» را با سرو شکلی قابل قبول بنویسد. ایده ابتدایی فیلم بسیار خوب است و فیلمنامه هم به نسبت خوب نوشده شده اما از آنجا که تمرکز اصلی نویسنده روی شخصیت ماهان و عمه بوده است، وی از پرداخت کافی شخصیت های فرعی غافل شده و این کاراکترها مانند دخترجوان محله که ماهان به او علاقه دارد یا پسر بچه بدذات و... بسیار تک بُعدی و در حد تیپ باقی مانده اند .

اولین فیلم کاوه ابراهیم پور بیش از هر چیز  درباره قضاوت است، یحیی کودکی معصوم است با ضمیری بسیار ساده و پاک که اطرافیانش را از فیلتر روح صادق و افکار معصومانه اش عبور داده و شناسایی می کند از همین رو و با حساب و کتاب های ساده و کودکانه اش به این نتیجه می رسد که سکوتش را در قبال کارهای عمه اش شکسته و  وی را که به زعم خودش  فردی جانی است را بخاطر محافظت از افراد محله که دل خوشی از او ندارند به قانون لو می دهد و به این ترتیب با قضاوتی معصومانه اما اشتباه مسیر زندگی و سرنوشت خود و عمه بی گناهش را عوض می کند.

پایان بندی «یحیی سکوت نکرد» شاید بزرگترین نقطه قوت این فیلم باشد . در شرایطی پایان های بی مفهوم در سینمای رواج پیدا کرده ، تماشای پایان غافلگیر کننده فیلمی که نه داستان پر تعلیقی دارد و نه فراز و فرودهای دراماتیک آنچنانی در آن دیده می شود قطعا یک امتیاز برای سازندگان آن محسوب می شود. تماشاگر فیلم که از ابتدای قصه با یحیی همراه شده و به او احساس همدردی کرده و برایش دل می سوزاند ،ناگهان با کنش انتهایی کودک غافلگیر می شود. فیلم با شوکی جذاب به پایان می رسد ،به طوری که تا مدت ها می تواند فکر مخاطب را درگیر کرده و باعث شود او تمامی اتفاقات قبلی را که در قصه شاهد بوده مرور کند تا بتواند نقطه پایانی آنرا هضم کند.

در کنار نقاط قوت فیلم اما خام دستی هایی هم به چشم می خورد که در درجه اول بخاطر تجربه پایین کارگردان فیلم اولی این فیلم است. ساختار و فرم فیلم به شدت ساده و تلویزیونی است تاجایی که در برخی از سکانس ها اگر بازی های خوب بازیگران نبود فیلم به شدت دچار افت ریتم می شد و چه بسا مخاطبان سالن را ترک می کردند . اشکال دیگر فیلم ساده انگاری عوامل فیلم در انتخاب لوکیشن ها،  طراحی صحنه و لباس ،موسیقی ، صدابرداری و کلا موارد فنی فیلم است که ضعف آشکار آنها به ضرر فیلم تمام شده است.