طراح صحنه و لباس فیلم سینمایی «در مدت معلوم» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: مدیریت سینما زمانی می تواند گام مثبت و قابل قبولی برای اهالی خانه سینما بردارد که شرایط حضور در پروژه های مختلف را برای یکایک آن ها فراهم بیاورد؛ اما این روزها اگر مدیران نیم نگاهی به تیتراژ محصولات یک سال سینمای ایران بیندازند متوجه می شوند که در رشته ها و صنوف مختلف سینمایی تنها ۳-۴ نیرو هستند که در آن رشته مرتب اسامی شان تکرار می شود و گویا اصلاً مابقی اهالی سینما وجود خارجی ندارند.

وی در ادامه با بیان اینکه صنف های متعدد خانه سینما محلی برای رفاقت ها، گردهمایی های شبانه و امثالهم شده است اظهار داشت: تنها افرادی می توانند در سینما فعالیت داشته باشند که در این محفل ها حضور دارند و کسانی که سعی می کنند زندگی آرام و بی حاشیه ای داشته باشند به دلیل وجود این مافیای عجیبی که در سینمای ایران به وجود آمده بایکوت می شوند و دیگر حتی نامی هم از آن ها به میان نمی آید.

فرح مرزی سپس تصریح کرد: با صراحت این را عنوان می کنم که ما اگر دوست آقایان مدیران نباشیم جایی در سینما برایمان نیست؛ مافیا همیشه در سینمای جهان وجود داشته اما در سینمای کشور شکلی غریب به خود گرفته و روز به روز هم بدتر از گذشته می شود.

طراح چهره پردازی فیلم سینمایی «چند متر مکعب عشق» در بخش دیگری از این گفتگو افزود: بسیاری از متخصصان و بهترین های سینما این روزها به دلیل وجود فضای مسموم و عدم نظارت و مدیریت صحیح خانه نشین شده اند و تنها چشم های خود را به دست ها و تصمیمات اعضای شورای مرکزی صنوف دوخته اند تا شاید آن ها تدبیری برای مبحث مهم تأمین امنیت شغلی شان بیندیشند که این هم تنها در حد یک آرزو است؛ چرا که نمایندگان صنوف حتی به یکدیگر روا ندارند و هیچ گونه تقسیم کاری انجام نمی دهند، چه برسد به آنکه بخواهند سایر اعضای خود را که دستی در شورای مرکزی ندارند به کارهای سینمایی معرفی کنند.

این طراح چهره پردازی باسابقه سینمای کشور سپس یادآور شد: مدت ها قبل یکی از مجلات اقدام به معرفی ۷ چهره پرداز مطرح آثار سینمایی در کشور کرده بود که توانسته بودند تحولی در این رشته مهم ایجاد کنند؛ اسامی افرادی همچون مهری شیرازی، عبدالله اسکندری، مهرداد میرکیانی، سودابه خسروی، ایمان امیدواری، مهین نویدی و بنده در این مجله گنجانده شده بود؛ جالب اینکه بعد از مدتی از آن مجله با من تماس گرفتند و گفتند که «صنف شما چه مشکلی با وجودتان دارد که بعد از چاپ این مطلب به ما گفته که این شخص هنرمند بزرگی نیست و چرا او را اینقدر مهم جلوه داده اید!؟»

وی افزود: من همان زمان از اینکه نمایندگانی را انتخاب کرده بودم که به عنوان مدافعان ما در مباحث مهمی همچون تأمین امنیت شغلی و حفظ حرمت مان در سینما حضور داشته باشند متأسف شدم و تازه فهمیدم که در سینمای کشور ما انگار همه چیز برعکس است و حتی نمایندگان ما در شورای مرکزی به اصطلاح چشم دیدن ما را ندارند و اگر مثلاً مجله ای هم ما را به عنوان «بهترین» انتخاب می کند با او درگیر می شوند که چرا این کار را انجام داده است.

طراح صحنه و لباس فیلم سینمایی «خواب های دنباله دار» خاطرنشان کرد: تا زمانی که اعضای شورای مرکزی صنوف خانه سینما دست به تخریب چهره همکاران خود می زنند و با هزاران ترفند در پروژه های متعدد حاضر شده و با دادن ارقامی زیر قیمت های واقعی به تهیه کنندگان، در صدد آن هستند که خود را به زور به پروژه های سینمایی تحمیل کنند و به این وسیله، اخلاق را در حوزه سینما از بین می برند چگونه می توان امیدوار بود که مدیران این نهاد صنفی در پی حل مشکلات سینماگران باشند؟

فرح مرزی ادامه داد: من ۴ سال در انجمن «طراحان صحنه» و ۸ سال در انجمن «چهره پردازان» در شورای مرکزی فعالیت صنفی کردم و همواره در صدد آن بودم که برای اعضای خانه نشین و بیکار صنف خود شرایطی برای کار فراهم کنم اما متأسفانه مافیای موجود در خانه سینما این امکان را برای ما به وجود نیاورد و همین باعث شد که من به شدت از ادامه حضور در شوراهای مرکزی صنوف خانه سینما دلزده شوم و عطای کار صنفی را به لقای آن ببخشم؛ چرا که تجربه به ما ثابت کرد که باید جزو باندهای مدیران باشیم و اگر بر اساس خواسته مدیران عمل نکنیم هیچ جایی در سینما نخواهیم داشت.

وی در خاتمه این گفتگو متذکر شد: اهالی سینمای ایران این روزها بیش از هرچیز دیگر به امنیت شغلی نیاز دارند. مدیران خانه سینما باید در پی تأسیس صندوق بیمه بیکاری باشند و فکری برای خانه نشینان کنند تا ما شاهد آن باشیم که حرمت اهالی سینما حفظ می شود و دیگر آن ها مجبور نیستند برای کار در سینما و درآوردن لقمه نانی هر کاری را انجام دهند.