این جشنواره کودکان و نوجوانان نبود که چند ماه قبل از موعد مقرر برگزارشده بلکه مراسم اختتامیه و خداحافظی مدیران و مسئولان شهر را نمایش می‌داد. به همین علت حضور بی‌رنگ کودکان و نوجوانان در آن هویدا بود. کار وقتی تحمیلی می‌شود جلوه نخواهد داشت.

انجام یک فعالیت هنری انگیزه‌های مضاعف می‌طلبد و بالطبع هزینه‌هایی هم خواهد داشت. جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان همه‌ساله در یکی از ماه‌های پاییزی به‌خصوص مهر برگزار می‌شد که قبل و بعد از آن با حواشی‌های متعدد روبه‌رو بود و به نظر می‌رسد این حواشی تکراری می‌تواند آثار نامطلوبی برای مخاطبان آن‌که سرمایه‌های آینده کشورند داشته باشد.

 این جشنواره در 30 دوره گذشته در جهش گردشی سیر و طعم گس اجاره‌نشینی را در شهرهای مختلف کشور امتحان نموده و در هر مکان با تجربه‌های تلخ و شیرینی روبه‌رو شده و چون مخاطبان از قشر کودک و نوجوان بوده‌اند بیشتر نمودار شده است. اما تبلیغات وسیع شهرداری اصفهان در واپسین روزهای بدرود شورای شهر و شهردار از صندلی‌های خود به‌نوعی بزرگنمایی برای نمایش فعالیت‌ها شباهت دارد که این می‌تواند تیر آخر باشد که از رفتن حکایت می‌کند و ازاین‌رو سایه سیاست بر الوان جشنواره می‌چربد!

در طول این‌ یک هفته هر آنچه در برنامه اصلی و ردیف‌های اول سالن‌ها مشاهده می‌شد حضور مدیرانی بود که اکثراً تاریخ‌مصرفشان به پایان رسیده و حالا فصل رخوت دولت یازدهم را می‌گذرانند و به دنبال مکانی برای تمدد روح و روان و طی کردن اوقات غیرمفید و لابی با دیگر همدردان می‌گردند و این برنامه‌ها که زیاد هم جدی به نظر نمی‌رسند بهترین مکان برای رایزنی در حال حضور است!

نگاهی گذرا به تصویرهای موجود از برگزاری این جشنواره یک‌هفته‌ای نشان می‌دهد که اکثریت بالاتفاق حاضران افرادی تکراری هستند که گویا از این سالن به تالاری دیگر و از آن مجمع به مکانی تازه می‌روند تا در خنکای محیط از گرمای گزنده و بیش از 40 درجه شهر و دلگیری روزهای طولانی تابستان فرار کنند!

 به‌رغم اینکه جشنواره لقب بین‌المللی را یدک می‌کشید اما وسعت تبلیغات آن تنها در رسانه‌های محلی آن‌هم به‌صورت گسترده مشهود بود به‌طوری که بعضی از جراید روزانه اصفهان بیش از نیمی از ظرفیت خود را به رپرتاژ آگهی‌های برگزاری و بزرگنمایی مدیران شهری اختصاص داده‌اند که هنوز هم ادامه دارد. البته از حق نباید گذشت که در گوشه و کنار همین جراید معتبر محلی تیترهایی تحت عنوان «شلوغی‌های واقعی و کاذب در جشنواره کودکان» به‌کار برده شده!

این در حالی است که در نشریات سراسری تلاش چندانی برای انعکاس آن نشده است! تنها نقطه اتکای این جشنواره در سطح کشور حضور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در آیین اختتامیه آن بود که اگر نبود این جشنواره تنها یک رویداد کاملاً محلی جلوه می‌کرد نه مراسم بین‌المللی که با این حضور یک‌ساعتی وزیر، اندکی رنگ کشوری گرفت!
 مدیران شهری و بعضاً استانی سعی فراوان نمودند با حضور در کلیه برنامه‌های آن حاشیه فصل غیرپیک را کمرنگ نمایند اما نتوانستند شور و شعفی را که عصاره اینگونه جشنواره‌هاست به فضای آن بازگردانند! چه خوب بود برگزاری این رویداد با تعجیل و سیاست عجین نمی‌شد و به‌جای تیرماه گرم و خلوت و خالی از مخاطب که دقیقه 90 تحویل و تحول است به آذر یا اسفند که مملو از شورونشاط و تحرک دانش‌آموزان می‌باشد محول می‌شد.

دبیر این جشنواره به‌اصطلاح بین‌المللی که حالا محلی از آب درآمده در مراسم اختتامیه آن طی سخنانی اظهار داشت: «دیگر جابه‌جایی جشنواره کودک اتفاق نمی‌افتد و محل آن تغییر نمی‌کند!» علیرضا رضاداد ادامه داد: خوشحالیم بااینکه در فصل تابستان بودیم ولی استقبال پرشوری از این جشنواره همراه بانشاط خاصی در شهر اصفهان ایجاد شد!

 وی افزود: این تاریخ و این استقبال نشان داد تاریخ مناسبی را انتخاب کرده بودیم و این مهم بسیار موضوع خوبی بود که خوشبختانه به‌خوبی انجام شد. وی با بیان اینکه این جشنواره در اصفهان پایدار خواهد بود افزود: جابه‌جایی جشنواره کودک اتفاق نمی‌افتد و محل آن تغییر نمی‌کند. که البته هیچ ماست‌بندی نمی‌گوید ماست من ترش است! که باید از کودکان و نوجوانان کشور نه جهان پرسید آیا خبردار شده‌اند جشنواره‌ای به‌نام آنها و با حضور مدیران شهری در اصفهان برگزار شده است یا نه؟!

سری به عقبه آن زده تا متوجه شوند بارها در اصفهان، کرمان، همدان و تهران ادعای ثبوت محل جشنواره تأیید شده اما به مرحله اجرا درنیامده است!
البته بد نیست شورای محترم شهر اصفهان قبل از پایان دوره مسئولیت خود نموداری از کم و کیف برگزاری جشنواره سی‌ام بر اساس هزینه‌های انجام‌شده تهیه کند و در اختیار مردم قرار دهند که جنبه رپرتاژ یا آگهی نداشته باشد!