به گزارش سینماپرس، محسن اسلام‌زاده کارگردان و مستندساز پس از تماشای مستند سینمایی «ادوارد» به کارگردانی محمدباقر شاهین، یادداشتی درباره این مستند منتشر کرده است:

مدت‌ها بود که اخبار جسته گریخته‌ای در مورد تولید فیلم جدید محمدباقر شاهین در آلمان می‌شنیدم. شاهین در چند سال اخیر با مستند کوتاه «مالکیه» که در سوریه ساخته بود، به موفیقت‌هایی در جشنواره‌های داخلی و خارجی دست پیدا کرده بود.

چند هفته قبل از شروع تولید مستند «ادوارد»، برای شرکت در جشنواره «نهج» کربلا با هم همسفر شدیم. گپ و گفت زیادی در مورد مستندسازی داشتیم. محمدباقر در چند سال اخیر، وقت بسیاری صرف دیدن مستند و تجزیه و تحلیل آثار سینمایی کرده بود و مشخص بود که با چنین پیشینه‌ای ایده ساخت مستند کوتاه «مالکیه» به ذهنش رسیده بود.

بالاخره بعد از یکی دو سال قرار بر رونمایی «ادوارد» در جشنواره سینما حقیقت شد. متأسفانه هیچ یک از اکران‌ها در سالن اصلی نبود و سالن‌های فرعی مملو از جمعیت برای دیدن مستند جدید محمدباقر شاهین شده بود.

«ادوارد» یکی از هموطنان ارمنی‌مان است که زندگی پر فراز و نشیبی داشته که بخشی از آن در اردوگاه اشرف و تحت سلطه سازمان تروریستی منافقین بوده است. اولین نکته درست فیلم انتخاب بجای شخصیت اصلی است. روایت زندگی ادوارد، نه در زندان اوین یا اتاق‌های وزارت اطلاعات یا حتی داخل ایران که در یکی از کشورهای اروپای غربی روایت می‌شود. روایتی دردناک از شخصیتی که با کابوس‌های زیادی دست به گریبان است؛ از خاطرات تلخ دوران زندگی در اشرف تا تهدید علنی به ترور توسط سازمان تروریستی منافقین در قلب اروپا. دومین نکته مثبت فیلم نزدیکی به شخصیت اصلی و به تصویر کشیدن این کابوس‌ها با کمک عنصر صدا در مقاطع مختلف فیلم است، آنجایی که فضایی وهم آلود ساخته می‌شود و سخنرانی‌های سرکرده منافقین پخش می‌شود. به طور حتم عهد مستندساز مبنی بر استفاده نکردن از آرشیو، او را به چنین خلاقیتی رسانده است.

در لایه‌های بعدی، مستند «ادوارد» یک اثر ضد مهاجرت است و زندگی سخت شخصیت اصلی، بخشی از واقعیت مهاجرت به غرب را به تصویر کشیده است.

مستند «ادوارد» با تیم کاملاً حرفه‌ای و با دقت و حساسیت بالای کارگردان ساخته شده؛ اما به راحتی در جشنواره سینما حقیقت بایکوت شد تا پیامی روشن به مستندسازان داده شود که سراغ اینگونه آثار نروند و اگر رفتند بدانند با سخت‌گیری نسبت به آثار اجتماعی با آن‌ها برخورد می‌شود.

هر چند بر همگان روشن است که جشنواره سینما حقیقت در چنته جریان روشنفکری بوده و آثار اجتماعی با وجود ضعیف و تکراری بودن در اولویت توجه هستند؛ اما آثار قوی جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی در جشنواره یازدهم، نشان داد که با تمام سخت‌گیری‌هایی که در مورد مستندهای انقلابی می‌شود، از این پس باید بپذیرند که رُقبایی جدی و غیر قابل کتمان در جشنواره‌های داخلی و خارجی ظهور کرده‌اند که محمد باقر شاهین یکی از آنهاست.