کارگردان فیلم سینمایی «کیمیا و خاک» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: جشنواره فیلم فجر طی سال های اخیر آنقدر ضربه خورده که در حال حاضر که فرصت بسیار اندکی تا برگزاری این رویداد باقی است حتی دبیر جشنواره سی و هفتم انتخاب نشده است و این در حالی است که رئیس سازمان سینمایی در اواخر سال ۹۶ گفته بود به زودی دبیر این رویداد انتخاب و معرفی خواهد شد! از سوی دیگر علیرغم اعتراضات و پیگیری های مکرر یکایک فعالان سینمای کشور مبنی بر برچیدن و حذف جشنواره من درآوردی جهانی فیلم فجر هنوز هیچ اقدام شایسته ای از سوی آقای حیدریان مبنی بر حذف این رویداد صورت نگرفته و همه سینما در بلاتکلیفی است!
وی با انتقاد شدید نسبت به برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر و جداسازی جشنواره های ملی و جهانی از یکدیگر اظهار داشت: از مدیریت سینمای کشور می خواهیم که با یک حرکت انقلابی مجدداً این ۲ رویداد را با یکدیگر ادغام کند؛ این جشنواره بی رمق و ناتوان اصلاً چرا باید وجود داشته باشد؟ ضرورت وجود داشتن چنین جشنواره ای هنوز نه برای سازمان سینمایی مشخص است و نه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و فیلمسازان ایرانی!؛ دبیر جشنواره جهانی که اصرار به برگزاری این رویداد بی محتوا دارد باید اعلام کند که این جشنواره در راستای چه اهدافی برگزار می شود و قرار است در سند چشم اندازد ۵ سال آینده کشور این جشنواره در رتبه جشنواره های الف جهانی قرار بگیرد یا خیر؟
کارگردان فیلم سینمایی «آفتاب بر همه یکسان می تابد» ادامه داد: این باعث شرم و تأسف است که بزرگترین رویداد سینمایی کشورمان هیچ مانیفستی ندارد؛ مسئولان هیچ سیاست روشن و واضحی برای این رویداد در نظر نگرفته اند و همه ساله بر اساس سلیقه افراد ما شاهد تغییرات گسترده در روند برگزاری جشنواره هستیم. سوأل بنده از مسئولان این است که چرا ما یک سیاست روشن مثلاً ۱۰ ساله برای برگزاری این مهمترین رویداد سینمایی کشور ارائه نمی دهیم؟ چرا همه کارهای ما به شعار دادن، وعده دادن و شوآف های متعدد خلاصه شده است؟ چرا جشنواره فیلم فجر نباید سیاست گذاری و چشم انداز بلندمدت داشته باشد؟
رافعی سپس با انتقاد شدید از یکایک مسئولان سینمایی اظهار داشت: سوأل بنده از آقایان مدیر و مسئول این است که سینمای فعلی جمهوری اسلامی چه فرقی با سینمای ترکیه و تایلند و غرب دارد؟ چرا باید حال و روز سینمای کنونی ما این گونه باشد که فیلمسازانی مانند ابوالحسن داوودی که زمانی جزو فیلمسازان شاخص کشور به حساب می آمدند آنقدر عقبگرد کنند که اثری پیش پا افتاده و سطحی مانند «هزارپا» بسازند؟ چرا ما امروزه رسماً سینمای «اروتیک» را تبلیغ و ترویج می کنیم؟ آیا واقعاً مدیران و مسئولان سینما شرم شان نمی شود که این قبیل فیلم ها را در سینما در کنار زن و فرزندان شان تماشا کنند؟
وی افزود: شرم باد بر کسانی که هدف شان در سینما فقط تجارت است! هدف شان فقط پول و گیشه است! شرم باد بر کسانی که سیاست های سینمایی جمهوری اسلامی ایران را بعد از گذشت ۴۰ سال از پیروزی انقلاب اسلامی این چنین به قهقرا کشانده و آن را به شدت شبیه به سینمای مستهجن پیش از انقلاب کرده اند!
کارگردان فیلم سینمایی «فصل فراموشی فریبا» خاطرنشان کرد: یک زمانی در سینمای ایران شاهد حضور فیلم های ارزشمند در ژانرهای گوناگون و متنوع بودیم؛ ما فیلم های اجتماعی خوب داشتیم، فیلم های دفاع مقدس خوب داشتیم، کمدی های شریف داشتیم، فیلم های جذاب و آموزنده برای کودکان داشتیم اما امروزه کار به جایی رسیده که به دلیل اهمال کاری مدیران و فشارهای بیش از حد مافیا که در واقع مدیریت پشت پرده سینما هستند همه سینمای ایران جایی برای عرضه فیلم های مبتذل به اسم کمدی شده اند!
این سینماگر تأکید کرد: گویا آقایان مسئول و مدیر امروز سینما فراموش کرده اند که جشنواره فیلم فجر از ابتدا برای این تأسیس شد که الگوسازی مناسب بر اساس اهداف و آرمان های ملی و انقلابی داشته باشد؟ امروز نشان انقلاب و ملیت ما در این جشنواره و این سینما کجاست؟
وی تصریح کرد: من بسیار متأسفم که حتی دبیران این جشنواره استقلال نداشته و ندارند؛ متأسفم که هیچ یک از آن ها صاحب فکر و اندیشه نیستند و به همین دلیل همه ساله شاهد آن هستیم که این دبیر کارهای دبیر قبلی را نقض می کند و همه ساله سیاست های جشنواره دستخوش تغییرات گسترده می شود! نکته قابل تأمل آنجا است که آقایان مدیر و مسئول که مو به مو مقلد سینمای غرب شده اند چرا این را از جشنواره های مهم دنیا مثل کن و برلین و ونیز و... یاد نگرفته اند که یک جشنواره باید سیاست مشخص داشته باشد؟ چرا جشنواره فیلم فجر عاری از هرگونه سیاستی است و کم کم به سمت خنثی شدن پیش می رود؟
رافعی در پایان این گفتگو تأکید کرد: امیدوارم با تدبیر و درایت جدی از سوی مدیران سینمای کشور بتوانیم شاهد آن باشیم که جشنواره فیلم فجر مجدداً به روزهای اوج خود باز گردد!
ارسال نظر