علوم انسانی همواره در بین سیاست گذاران علمی و دانشگاهیان کشور مغفول مانده است. خوشبختانه در چند سال اخیر به وجود آمدن برخی مشکلات به خاطر همین عدم توجه، عده ای را بر آن داشته تا به این بخش از علوم که مهم ترین و اساسی ترین بخش آن نیز می باشد، توجه کنند. یکی از نشانه های توجه به این حوزه اختصاص آنتن توسط رسانه ملی به این موضوع است.
هر چند برنامه های مختلفی طی این سال ها در حوزه علوم انسانی تولید شده و به اندیشه در این حوزه پرداخته اند اما هیچکدام مطلوب فضای علمی و مخاطب عام نبوده و نتوانسته اند توفیقی حاصل کنند. اما طی چند هفته اخیر برنامه ای در شبکه چهار سیما در حال پخش می باشد که توجه بیشتری از اهالی علم را به خود جلب کرده است. این برنامه با نام شوکران دوشنبه شب ها روی آنتن می رود و مسئولیت سردبیری و اجرای آن با پیام فضلی نژاد است.

پیام فضلی نژاد کسی است که همیشه سعی داشته دغدغه علوم انسانی خود را از طریق رسانه های مختلف به گوش مخاطب برساند. پیش از ساخت این برنامه نیز مجله عصر اندیشه با سردبیری او آغاز به کار کرد و در حال حاضر او در این برنامه در نقش مجری و سردبیر سعی دارد تا حدودی متفکران و اندیشمندان را به چالش کشیده و آن ها را به اندیشیدن بیشتر درباره علوم انسانی وارداتی و ایجاد تمایل به تولید علم بومی ترغیب کند.

هرچند به دلیل پخش تنها دو قسمت از این برنامه نمی توان درباره آن قضاوتی داشت، اما می توان گفت که در این برنامه نیز مانند عصر اندیشه، فضلی نژاد به دنبال اندیشمندان و متفکرانی خواهد رفت که دارای سابقه طولانی در موضوع بوده و از متقدمین آن علم در کشور هستند. به علاوه این برنامه بر خلاف برنامه های دیگر به دنبال چهره های شناخته شده برای جذب بیشتر نیست و سعی دارد تا افرادی دعوت شوند که در حوزه مربوطه سواد آکادمیک و همچنین سابقه درخشانی داشته باشند. با این نگاه مباحث مطرح شده عمیق تر و دقیق تر مورد بررسی قرار خواهند گرفت.
نکته مثبت دیگر این برنامه تمرکز بر این موضوع است که علی رغم ادعاهای دانشمندان و دانشگاهیان معاصر مبنی بر عدم وجود علم بومی در حوزه علوم انسانی، ما دارای سابقه درخشانی در این حوزه هستیم و تنبلی و شاید غرب زدگی اساتید و صاحب نظران فعلی است که توجهی به آن ها نداشته و نظریات غربی را تمام ثمره عمر بشر در علوم انسانی می دانند. همین نگاه باعث شده که در بیشتر موارد ما به طور کامل از تولید علم بومی ناامید شده و یا در اندک بخش ها، علم بومی تولید شده سرشار از التقاط و تحریف باشد.

اما نکته ای که سازندگان شوکران باید به آن توجه کنند این است که سعی کنند تا حد امکان زبان برنامه را به زبان عامه مردم تبدیل کنند تا فهم و درک آن برای همگان آسان باشد. در دو قسمتی که تاکنون پخش شده ادبیات سنگینی مخصوصا از طرف مجری بر برنامه حاکم بوده که این نوع بیان حتی مخاطب متخصص را نیز گاهی خسته می کند.
در مجموع این برنامه اتفاق خوب و جدیدی در رسانه ملی است و همین که سعی دارد مردم را به اندیشیدن و تفکر بیشتر وادار کند امری مثبت است. امید است که با جلو رفتن برنامه شاهد هرچه بهتر شدن و فراگیرتر شدن آن در جامعه و رسانه ملی باشیم.

*جوان آنلاین