بازیگر فیلم های سینمایی «قلاده های طلا» و «بادیگارد» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: یکی دیگر از نکات مهمی که امیدوارم مد نظر رئیس جدید سازمان سینمایی باشد روشن شدن تکلیف سینما است؛ امروزه ما با شورای نظارت و ارزشیابی و شوراهای پروانه نمایش و پروانه ساختی روبرو هستیم که خروجی شان در شأن سینما نیست!

وی با بیان اینکه نگاه تجاری به سینما توسط مدیران فرهنگی و سینمایی امری به شدت غلط است و باید جلوی ترویج این نگاه گرفته شود ادامه داد: نگاه سرمایه ای و مادی به سینما نگاه سرمایه گذار و تهیه کننده بخش خصوصی است نه نگاه یک مدیر فرهنگی! این سرمایه گذار است که باید در پی بازخورد پولی و مادی مناسب باشد نه اینکه یک مدیر فرهنگی در پی آن باشد که مثلاً سینما چه میران فروش داشته است!

عزیزی سپس با تأکید بر اینکه متأسفانه متن هایی که شورای نظارت و ارزشیابی و پروانه ساخت در سازمان سینمایی تصویب می کنند و این آثاری که به اسم فیلم و سینما تولید و اکران می شود فرهنگی نیستند تصریح کرد: شخص آقای وزیر ارشاد اشاره می کند که در سینما مثلاً از بازه زمانی فلان تا فلان ۱۸۰ میلیارد تومان درآمد حاصل شده؛ این جمله یک مدیر فرهنگی نیست! یک مدیر فرهنگی نباید دغدغه اش میزان درآمد باشد!

بازیگر فیلم های سینمایی «متولد ماه مهر» و «دختری با کفش های کتانی» خاطرنشان کرد: این جملات که آقای وزیر آن ها را به زبان می آورند اگر از زبان یک تهیه کننده در بخش خصوصی که به قصد تجارت وارد سینما شده شنیده شود اشکالی ندارد چرا که خواسته و نیاز آن سرمایه گذار همین بوده که از سرمایه گذاری در سینما سودآوری کند اما وقتی این حرف ها از زبان یک وزیر و یا مقامات زیردست او شنیده می شود بدان معنا است که سیاست دولت در حوزه فرهنگ و هنر به این سمت و سو رفته و ما فقط شاهد ترویج آثار سخیف و بی مقدار در سینما خواهیم بود!

وی تأکید کرد: استفاده از امکانات عمومی باید در جهت هدف تعریف شده و مشخصی عملی شود که در دوره های قبلی نبوده و من امیدوارم آقای انتظامی تعیین تکلیف کنند که هدف گذاری سرمایه گذاری از امکانات عمومی در دولت فعلی در چه جهتی می خواهد باشد؟

این سینماگر پیشکسوت متذکر شد: البته لازم است این نکته را عنوان کنم که من مخالف تولید فیلمی نیستم که ده ها میلیارد بفروشد چرا که این بخش از سینما هم خواهان خاص خود را دارد اما مخالف این هستم که همه سینما به این سمت گرایش پیدا کند و متأسفانه ما طی سال های اخیر شاهد آن بوده ایم که مدیران سینمایی و فرهنگی خواسته یا ناخواسته سینما را به این سمت و سو سوق داده اند.