نمایش «خاک شیرین» از جمله معدود نمایش‌های در حال اجرا با محوریت مقاومت است. این نمایش که به همت انجمن تئاتر دفاع مقدس روی صحنه رفته است، نمایشی عاشقانه با پس‌زمینه کمدی است که به سال‌های بعد از دفاع مقدس ارجاع دارد. داستان این نمایش حول محور شهدای گمنام و خانواده‌های شهداست که بعد از سال‌ها هنوز به دنبال اثری از پدر، برادر و فرزندان خود هستند. علی برجی، کارگردان «خاک شیرین» در گفت‌وگویی از چرایی روی صحنه بردن این نمایش می‌گوید؛ آن هم در روز‌هایی که تئاتر‌های لاکچری سعی در درآمدزایی صرف دارند. 

ایده اصلی اجرای این نمایش از کجا به ذهن شما رسید؟
نمایشنامه خاک شیرین بر اثر معرفی یکی از دوستانم به دست من رسید و با اینکه همزمان چند نمایشنامه دیگر را برای اجرا مرور می‌کردم به نظرم این متن بهتر از بقیه آمد. پس از پیگیری‌های اینجانب با شخص نویسنده جناب آقای حامد مکملی به این نتیجه رسیدم که با توجه به اینکه این متن کار شده بود می‌توان با تغییراتی که اجرای نمایش را جذاب‌تر کند و با تغییر فضا دوباره آن را روی صحنه برد. با صحبتی که با نویسنده اثر داشتم تغییراتی در کار به‌وجود آمد و کار حاضر بدین شیوه اجرایی به روی صحنه رفت.

چرا در این اوضاع و احوال که می‌توانستید با یک کار دیگر از لحاظ اقتصادی نفع بیشتری ببرید سراغ یک کار دفاع مقدسی رفتید؟
من تا الان حدود ۱۵ نمایش دفاع مقدسی دارم و این شانزدهمین کارم محسوب می‌شود. جدای از اینکه علاقه شخصی به کار کردن در این فضا دارم معتقدم با وجود کار‌های بسیاری که در تئاتر مقاومت انجام شده است و با احترام به همه پیشکسوتان و هنرمندان فعال در این حوزه هنوز اندازه سر سوزنی به جنگ تحمیلی و دفاع مقدس نپرداخته‌ایم. این مثال به منظور کم کاری ما نیست به دلیل عمق واقعه و بزرگی رخدادی به نام دفاع مقدس است که ما هرچقدر از رشادت‌های ایثارگرانمان طی این دفاع مقدس بگوییم باز هم کم است. این‌ها اصلاً شعار نیست و مکنونات قلبی من است. به همین دلیل قصد دارم باز هم نمایش‌هایی با این تم و فضای ارزشی کار کنم.

از لحاظ فرم اجرایی و ترکیبات بصری این نمایش هم برایمان توضیح دهید.
در این نمایش ما سه لوکیشن و فضا داریم. یک فضا مربوط به مکانی است که شهدا در آن قرار گرفته‌اند و به نوعی تابوت شهداست. فضای دوم خانه‌ای روستایی در منطقه مرزی کرمانشاه است. سومین لوکیشن فضای بازی است که تداعی‌کننده جنگل و رودخانه است. طراحی صحنه این کار را به صورت مینی‌مالیستی انجام دادیم و از طراحان جوان بهره بردیم. جلال کاشانی به عنوان طراح صحنه طرحی را ارائه کرد به صورت مکعبی چند وجهی که با گردش آن تغییر فضا‌هایی را که عنوان شد، در صحنه داریم. در مورد بازی‌ها هم، چون این کار رئالیستی بود از بازی‌های کاملاً واقعی و رئال استفاده کردیم و سه تن از بهترین بازیگران تئاتر کشور سرکار خانم بهار ارجمند و آقایان محمد زوار بی‌ریا و محمدرضا آزادفر در این نمایش با تمام توان و قدرت هنرنمایی کردند.

چه نهادی از کار شما به طور ویژه حمایت کرد؟
در وهله اول آقای محمودرضا فراهانی با سرمایه شخصی خودشان و به دلیل علاقه شخصی به کار کردن در فضا‌های ارزشی وارد این کار شدند و حمایت مالی گروه را انجام دادند. این کار ایشان شایسته یک قدردانی ویژه و تشکر خاصی می‌باشد؛ چراکه در این روزگار سرمایه‌گذاری روی پروژه‌های تئاتری یک ریسک بالاست و ثانیاً شاید به دلیل برخی بازخورد‌ها کار ارزشی سرمایه‌گذار شخصی نداشته باشد. اما ایشان به دلیل حمایت از کار ارزشی وارد این عرصه شدند و از ما حمایت کردند. انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس نیز با در اختیار گذاشتن تماشاخانه سرو و در بحث تبلیغات و رسانه یاریگر ما بودند که جا دارد از آقای سلیمانی مدیر انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس و همکارانشان در انجمن و تماشاخانه سرو نیز قدردانی کنم.

استقبال مخاطبین نمایش تاکنون چطور بوده است؟
خدا را شکر تاکنون بازدیدکننده خوبی داشته‌ایم که هر شب به نسبت شب‌های گذشته روندی تصاعدی دارد که جای بسی خوشحالی برای جامعه تئاتر مقاومت کشور است. شاید یکی از دلایلش فضای کمدی و عاشقانه کار است که بعضاً تماشاگرانی داریم که چند شب با دوستان و خانواده مجدداً به تماشای نمایش می‌نشینند. در کل راضی‌کننده است. ضمن تقدیر و تشکر از همکارانم در این نمایش و حامی محترم و دغدغه‌مند گروه می‌خواستم توجهات را به سمت یکی از فرمایشات مقام معظم رهبری جلب کنم. حضرت آقا فرمودند که امروز هیچکس منکر این نیست که ما درگیر جنگ هستیم و در این جنگ هنرمندان سربازان این جنگ نرم هستند. خواهش من به عنوان کارگردان و نویسنده نمایش‌های ارزشی این است که نیازمند کمک و همیاری مجدانه مسئولان هستیم. چطور در زمان‌های سختی و جنگ آذوقه و مهمات و تجهیزات به جبهه‌های نبرد می‌رسد، ما هنرمندان هم ابزار و ادوات خاص کار خودمان را می‌خواهیم. هنرمند در ایران می‌بایست فضای بدون دغدغه داشته باشد تا بتواند اثر خود را خلق کند. در کل نیازمند حمایت جدی از سوی مسئولان امر هستیم. امیدوارم با حمایت مسئولان و استقبال مردم از اینگونه کار‌های سالم محتوایی منتظر اتفاقات بهتری برای تئاتر مقاومت باشیم.