کارگردان فیلم سینمایی «رنج و سرمستی» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: سینما باید محلی باشد تا همه گروه های فکری و فرهنگی و اجتماعی بتوانند از آن به صورت مشترک بهره برداری کنند. سینما می تواند سلامت ترین ابزار ارتباطات اجتماعی باشد و اوقات فراغت سالم را برای شهروندان به وجود آورد. این ها همگی مهمترین پتانسیل های سینما است که متأسفانه به درستی از آن ها بهره برداری نشده و به همین علت جماعت بسیاری از سینما دور شده اند و با استناد به آمارها بخش اعظمی از مردم کشورمان اصلاً به سینما نمی روند.

وی تأکید کرد: سینما به عنوان یک ابزار قدرتمند باید در اختیار برنامه ریزهای مدیریت منباع انسانی و مدیریت علوم اجتماعی باشد اما ما گاهاً شاهد آن هستیم که از سینما در جهت مقابله های سیاسی استفاده می شود! این اتفاق در حالی است که سینما باید از هویت جمعی انسان ها و منافع مشترک جامعه بشری حمایت و حراست کند.

این سینماگر با بیان اینکه انفعال در سیستم مدیریتی فرهنگی باعث شده تا ما دچار ولنگاری فرهنگی شویم و دشمنان بتوانند از طریق نفوذ فرهنگی سینمای ما را فشل کنند اظهار داشت: امپریالسیم کاری که می کند این است که ثروت کشورهای مختلف را به هر طریقی به یغما می برد و از آن ثروت ها در کشور خودش و به نفع مردمش بهره برداری می کند؛ این ثروت ها می توانند مادی و یا معنوی باشند و متأسفانه باید بگویم که بخشی از ثروت معنوی ما به دست امپریالیسم تاراج شده است.

الماسی تصریح کرد: سینمای ما از زمانی دچار بحران شد که توجه به آرمان ها و اهداف انقلاب اسلامی در آن از بین رفت؛ بنده صریحاً می گویم که مدیران و سیاست گذاران عامدانه سینما را فشل کرده اند!؛ متأسفانه سیستم مدیریت اجتماعی ما در حوزه های سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و... به خاطر مطامع و نفس اماره و مهمتر از همه به خاطر هجومی که به انقلاب اسلامی از طریق گروهک های سیاسی شد دچار بحران شده است.

بازیگر فیلم سینمایی «افسانه آه» تأکید کرد: برخی افراد برای نزدیک شدن به مدیریت یا پست های سازمانی، ریاکاری  و دروغگویی را سرمنشأ کارهای شان قرار دادند و بسترساز اصلی اتفاقات ناصوابی شدند که امروزه ناهنجاری های فراوان در عرصه فرهنگی و هنری کشور به وجود آورده است.

این هنرمند ادامه داد: همه با باید بدانیم و آگاه باشیم که انقلاب وقتی در مهلکه شکست واقع می شود که آحاد کشور نسبت به ارزش ها بی اطلاع باشد؛ جوانان از گذشته اطلاعی نداشته باشند و به آینده بی توجه باشند. این وظیفه مدیریت فرهنگی است که با توجه به این مسأله مهم جوری برای سینمای کشور سیاست گذاری کند که ما شاهد این بحران های جدی نباشیم.

الماسی در پاسخ به این سوأل که وضعیت جشنواره فیلم فجر را بعد از گذشت ۴۰ سال از پیروزی انقلاب چطور ارزیابی می کنید اظهار داشت: متأسفانه جشنواره فیلم فجر هم به عنوان زیرمجموعه و بخشی از سینما با آسیب های فراوان جدی روبرو شده؛ اعمال سلیقه های شخصی سیاست گذاران و دبیران باعث شده تا این رویداد سینمایی از اهداف و آرمان های اولیه اش به شدت دور شود.

وی افزود: سیاست گذاران سینمایی کاری کرده اند که برای خیلی از سینماگران گرفتن جایزه از جشنواره ها و جشن هایی نظیر اسکار و کن و ونیز و... مهم باشد. سوأل بنده این است که واقعاً چرا بعد از گذشت سال ها از پیروزی انقلاب اسلامی برای ما مهم شده که مثلاً از اسکار آمریکایی جایزه بگیریم؟ چطور ما مرتب علیه فرهنگ منحط غربی شعار می دهیم اما باز هم برای مان مهم است که از دستان همان غربی ها جایزه بگیریم؟ آیا جایزه گرفتن از آن ها افتخار است؟

بازیگر فیلم سینمایی «تفنگ های سحرگاه» در پایان این گفتگو افزود: چرا مسئولان ما به جای اینکه روحیه ملی را درون سینماگران و مردم تقویت کنند و به آن ها بگویند که جایزه را تاریخ باید به ما بدهد مانند بچه دبستانی ها منتظر جایزه و تشویق از سمت غربی ها هستند؟ چرا ما نباید به همین جشنواره فیلم فجر آرمانی و ارزشمند خودمان قناعت کنیم و کاری کنیم که این رویداد به واسطه حضور آثار ارزشی و انقلابی یکی از مهمترین جشنواره های دنیا شود؟ من امیدوارم برای این اتفاقات ناراحت کننده ای که در سینمای ما می افتد تدبیری اندیشه شود و ما بتوانیم از این مهلکه جان سالم به در ببریم.