به گزارش سینماپرس بحث یخ زدگی جشنواره فیلم فجر طی یکی دو سال اخیر با جدیت بیشتری از سوی متولیان سینمایی پیگیری می شود و با توجه به اظهارات اخیر داروغه زاده مبنی بر اینکه «سال گذشته برج میلاد به صورت رایگان در اختیار ما قرار می گرفت اما قبول نکردیم» این شائبه تقویت می شود که گویا تعمدی در کار است تا این جشنواره سال به سال بی اهمیت تر و کمرنگ تر شود که اتفاقا اوج این اتفاق به دوره پیشین آن باز می گردد که جشنواره با نمایش تنها ۲۲ فیلم، خنثی ترین شرایط ممکن را تجربه کرد.  هرچند در سال جاری تعداد فیلم های حاضر در جشنواره بهبود یافت ولی هنوز نیز انتظارات برای رسیدن به یک جشنواره درخور به عنوان برترین و مهم ترین جشنواره سینمایی کشور برآورده نشده است.

مسئولان سازمان سینمایی دم از کاهش هزینه ها می زنند در حالیکه برای بسیاری از اهالی رسانه و منتقدان و سینماگران مشخص شده که بهانه کاهش هزینه ها تنها یک دلیل غیرموجه برای کمرنگ کردن و خنثی سازی مهمترین رویداد سینمایی کشور است چه بسا با دوپاره کردن و جداسازی بخش های ملی و جهانی جشنواره که مورد اعتراض و انتقاد بخش کثیری از اهالی سینما و رسانه از جمله کانون کارگردانان سینما، اتحادیه تهیه کندگان، انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران و... قرار گرفته، عملاً بودجه های کلانی صرف دورهمی جشنواره جهانی فجر می شود و هزینه کردی حدودا ۲ برابری برای جشنواره فیلم فجر متحمل می گردد.

مهمترین اتفاق این سال ها آن است که متأسفانه در محتوا و مضامین فیلم ها هم نام و نشانی از انقلاب اسلامی که جشنواره فیلم فجر برآمده از آن است دیده نمی شود! یعنی در فرآیند مدیریتی سینمای کشور بی رونق کردن محتوایی و نرم افزاری روی داده که در جشنواره متجلی می شود و حال نیز اتفاقاتی روی می دهد که بخش فیزیکی و سخت افزاری آن را هم بی رونق کند. یکی ازین نمونه اتفاقات و تصمیم گیری عجیب انتخاب یک پردیس تئاتر نه چندان مطرح و دورافتاده برای برگزاری مراسم افتتاحیه جشنواره است!

سوأل اینجا است که چرا و به چه دلیل اینک در آستانه چهل سالگی پیروزی انقلاب اسلامی به جای آنکه مکانی موجه همانند برج میلاد که نمادی از تمدن، هنر و معماری ایران اسلامی است به عنوان کاج جشنواره برای برگزاری مراسم ها و همچنین استقرار اهالی رسانه انتخاب شود، مکان های پرت و فاقد امکانات مناسب در نظر گرفته می شود؟

جالب است که مسئولان جشنواره از اهالی رسانه برای پردیس سینمایی ملت نظرسنجی می کنند اما وقتی اکثریت نظرها نسبت به موقعیت جغرافیایی نامناسب، کمبود پارکینگ، مشکل اینترنت، آنتن دهی و... رأی و نظر مثبتی ندارد،  باز هم همان را به عنوان سینمای رسانه معرفی می کنند؟

اینها همه سوالاتی است که نمی توان به راحتی برای آن پاسخ مناسب پیدا کرد و در این میان تنها چیزی که به ذهن خطور می کند آن است که گویا مدیران بازهم سیاست حساسیت زدایی از جشنواره فیلم فجر و خنثی سازی آن را به هر نحو ممکن در دستور کار قرار دادند!