زینب غفاری/ فیلم سینمایی مردی بدون سایه، آخرین اثر سینمایی از سه گانه علیرضا رئیسیان است که پیش از این با چهل سالگی و دوران عاشقی به موضوع خیانت و عشق در جامعه ایران پرداخته بود. فیلم سینمایی سیاه و تلخی است که در ابتدای خود به صورتی فجیع، اقدام به تصویرگری ویژه ای از کشته شدن دختری جوان توسط شوهر خود می نماید؛ شوهری غیرتی که پس از کشتن همسر در منظر عمومی جامعه، رگ گردن را با همان چاقو می زند؛ تصویری که حال مخاطب به شدت دگرگون می سازد و کارگردان با تکرار مجدد این تصویر گری ابتدایی در بخش های مختلف، سعی می کند تا این ذهنیت انزجار را از برای مخاطب خود حفظ و تازه نگه دارد. انزجاری که سبب می شود تا مخاطب به پذیرش منطق کارگردان در همانند سازی میان عصبیت و غیرت مجاب گردد و این دو مفهوم را به یک معنی گرفته و این دو را زاییده ذهن شکاک مرد جامعه تفسیر نماید.