به گزارش سینماپرس، نشست تحلیل و بررسی سینمای امروز ژاپن با حضور دکتر حمیدرضا مدقق و رضا درستکار از کارشناسان سینما در سالن زنده یاد عباس کیارستمی برگزار شد.

دکتر حمید رضا مدقق در ابتدای این نشست اظهار کرد: نخستین تماس های ما با سینمای ژاپن در تلویزیون بود و در دهه ۶۰ شاهد نمایش فیلم های ژاپنی بودیم.

وی با اشاره به نمایش فیلم های "ریش قرمز"، "هفت سامورایی" و "سریر خون" در تلویزیون ایران یادآور شد: این آثار و فیلم هایی از این دست برای ما در دوران نوجوانی جذاب بودند.

این کارشناس و منتقد سینما عنوان کرد: تفاوت سینمای ژاپن و ایران در نظام استودیویی است و در ژاپن استودیوهای فیلمسازی همزمان با ورود دوربین به این کشور کار خود را آغاز کردند و امروز ۴ استودیوی مهم و بزرگ فیلمسازی در ژاپن همچون توهو و کادوکاوا فعالیت دارند.

مدقق با بیان اینکه مهمترین اختلاف ما و ژاپنی ها در سینما شکل گیری استودیوها است تاکید کرد: نظام استودیویی ژاپن به آنان اجازه می دهد خلاقیت های خود را به عرصه ظهور برسانند؛ به عنوان نمونه اوزو یاسوجیرو و کنجی میزوگوچی هریک خلاقیت های خود را دارند و در عین حال متفاوت از یکدیگر هستند.

مدقق ادامه داد: در ۱۹۲۸ ژاپن بیشتر از هر کشور دیگری فیلم تولید شده و بیش از یک دهه این روند ادامه داشته است.

همچنین در ۱۹۶۰بیش از ۵۰۰ فیلم در ژاپن اکران می شود و بازار داخلی ژاپن در این سالها در اختیار فیلم های ژاپنی است. در ۱۹۷۰ فیلم های وارداتی بازار ژاپن را می گیرد و ژاپن به بزرگترین بازار هالیوود تبدیل می شود.

وی با اشاره به اخرین آمار عنوان کرد: در سال ۲۰۱۸، ۱۶۹ میلیون نفر در ژاپن فیلم دیدند و متوسط قیمت بلیت سینماها ۱۳۱۵ ین بوده و ۲۲۳ میلیون ین حاصل فروش آثار سینمایی در این کشور بوده که در مجموع سهم فروش فیلم های ژاپنی ۵۴.۸ و سهم آثار خارجی ها ۴۵.۲ است.

این منتقد سینما تاکید کرد: برخی منتقدان سینمای معاصر ژاپن می گویند که فیلم هایشان درگیر فیلم های گنگستری فوق العاده خشن شده است.

مدقق ادامه داد: ژاپنی ها ستایشگر سینمای کیارستمی هستند و اخرین فیلم این فیلمساز مرحوم نیز در ژاپن ساخته شد.

هایائو میازاکی که پدرخوانده انیمیشن ژاپن و دنیاست با آثار خود به انیمیشن های با حال و هوای متفاوت کمک کرده است.

همچنین در سال ۲۰۱۸ نخل طلا به یک فیلم ژاپنی رسید اما طعم دیدن فیلم های کلاسیک ژاپن هنوز برای ما جذاب است.

وی عنوان کرد: به لحاظ فنی، سینمای ژاپن توسعه یافته اما هنوز از سینمای کلاسیک لذت می بریم. اوشین میراث فرهنگی ژاپن شده و نماد برباری و صبر بوده و این اثر اقتباس قابل قبول از یک سریال قابل قبول است و برخی از همان بازیگران آن سریال نیز در این فیلم حضور دارند.

صبر و ایستادگی در سینمای ژاپن
رضا درستکار منتقد و نویسنده سینما نیز در این نشست اظهار کرد: ژاپن شبیه چهارراه حوادث است؛ زمانی که آثار سینمای ژاپن از تلویزیون پخش می شد نمی دانستیم چه جواهرهایی را برای ما پخش می کنند و ما به دلیل محدودیت این آثار را می دیدیم.

وی با اشاره به حادثه بمب اتم در هیروشیما و استفاده از عبارت کشور به کلی ویران شده، گفت: فیلم های سینمای ژاپن و آثار فیلمسازانی همچون ماساکی کوبایاشی یا کوروساوا به اداب و ژانر فرهنگ ایرانی نزدیک بود. سرسختی که در جنس زندگی ژاپنی ها است در سینما نیز تبلور یافته و در بدو ورود سینما، ژاپنی ها نظام سینمایی خود را شکل دادند به همین دلیل فیلمسازان مهمی دارند.

به گفته این منتقد سینما، اگر تاریخ سینمای آمریکا هیچکاک و جان فورد را دارد ژاپن نیز به اُزو یاسوجیرو و کوروساوا و اوچی می بالد.

وی با اشاره به روند سینمای ایران عنوان کرد: سینمای ما تا آغاز موج نو فانتاستیک بوده و از منظر هنری فاقد ارزش های هنری بوده است. سماجت و سخت کوشی و ایمان، فصل مشترک تمام فیلمسازان ژاپنی است اما در سینمای ما این امر کمتر دیده می شود و کمتر پیش می آید ادمی خودساخته را ببینیم.

درستکار توضیح داد: سینمای ما پس از انقلاب بیشتر از اینکه مدیون یک نظام مشخص باشد وابسته به شخص است؛ البته بی انصافی است تاثیر این نظام سینمایی را نادیده بگیریم.

وی ادامه داد: بسیاری از فیلمسازان بزرگ از جمله جرج لوکاس می گوید از کوروساوا درس می گیرند؛ این سخت کوشی در فیلم های مردمی و انیمیشن های ژاپنی به وضوح دیده می شود و در آثار سینمای آنان بروز و ظهور دارد.

درستکار ادامه داد: اگر در سینمای ایران ژانر کلاه مخملی شکل گرفته، در ژاپن ژانر فیلم های یاکوزایی داریم؛ همچنین در این سینما فیلمسازانی مانند: کوروساوا وجود دارند که استاد اکشن، فلسفه، کمدی و دراماتولوژی بوده و ترکیب این ویژگی ها از سوی این فیلمساز حیرت انگیز است.

وی تصریح کرد: پس از آمریکا، ژاپن بزرگترین سینما را دارد اما امروز این کشور قدرت گذشته در سینما را از دست داده و با آمدن کره جنوبی، چین و تایوان و قدرت فیلمسازی این کشورها، سینمای ژاپن قدرت قبل را ندارد.

درستکار عنوان کرد: به جبر، به دلیل شرایط ویژه ای که داریم رابطه ما با ژاپن در دو دهه اخیر در بخش فرهنگی کمتر شده است . در دوره ای برند ها در زندگی مردم ایران جریان داشت و ژاپنی هادر فرهنگ ما نفوذ کرده بودند اما امروز این روند نیست .

این منتقد و نویسنده سینما تاکید کرد: آثاری همچون: درسو اوزالا، کارتن فوتبالیست ها، سریال های

"سال های دور از خانه"، "از سرزمین شمالی"، "هانیکو" و آثاری از این دست در زندگی ما اثر داشتند اما در دو دهه اخیر انقطاع فرهنگی شکل گرفته است.

درستکار گفت: سینمای کلاسیک ژاپن را بیشتر ترجیح می دهم. هویت سازی بخشی از سینمای ژاپن است که نمونه این مهم هاراگیری با موضوع خودکشی است و ژاپنی ها از خیلی چیزها شناسنامه و هویت ساختند.

وی افزود: اگر ما از طریق سینمای کیارستمی در سینمای دنیا نفوذ کردیم در سینمای ژاپن نیز سینمای کلاسیک و فیلمسازان ژاپنی همچون کوروساوا اثرگذار بوده اند.

این منتقد و نویسنده سینما تاکید کرد: انقطاع بین مردم ژاپن و ایران در دو دهه اخیر به ضرر ما بوده است آنها حرکت رو به جلو داشتند و می توانستند به ما کمک کنند زیرا جنس فرهنگ ما به یکدیگر شبیه بوده و توجه به کانون خانواده در سینمای ژاپن بسیار جدی است .

درستکار تصریح کرد: سینمای ژاپن اگر در کمیت جلو رفته و امروز نخستین اقتصاد سینمایی پس از سینمای آمریکا است اما این سینما، انتظار سینمای کلاسیک را برآورده نکرد.

درستکار گفت: انچه اوشین را خاطره انگیز کرده معصومیت و جذابیت یک دختر شرقی است و مردم این معصومیت و زیبایی و مقاومت او را دوست داشتند و این در دوره ای بود که زن ها در آثار ما غایب بودند.

وی افزود: خیلی مشکلات مردم ما در این سریال دیده می شد و با آن همذات پنداری می کردیم و درس ایستادگی در این سریال به سادگی بیان می شد.

نمایش های فیلم های امروز سینمای ژاپن از سه شنبه هفتم اسفند به مدت سه شب، در سالن زنده یاد عباس کیارستمی آغاز شده عصر پنجشنبه از ساعت ۱۵ فیلم «رادولف گربه سیاه» به کارگردانی کُنی هیکویوما به نمایش در می آید؛پس از آن در ساعت ۱۷ و ۳۰ فیلم «گربه سامورایی» به کارگردانی یوشیتاکا یاماگوچی نمایش داده خواهد شد.

ورود علاقمندان برای تماشای این آثار از سینمای امروز ژاپن آزاد است