یکشنبه ۱۱ فروردین ۱۳۹۸ - ۱۰:۰۱

حسین عرفانی و اولین نوروز در سوگ او؛

عرفانی؛ آوای سحرانگیز هنر!/ سینماگران همزمان با نوروز ۹۸ از فراق این هنرمند می گویند

حسین عرفانی-والی زاده-اطلسی

سینماپرس: نوروز ۱۳۹۸ در حالی از راه می رسد که جای خالی هنرمندان بسیاری پای سفره های هفت سین به چشم می خورد؛ حسین عرفانی یکی از همان هنرمندان است که سال های سال با عشق برای اعتلای فرهنگ و هنر این مرز و بوم تلاش کرده بود اما دست اجل مهلت بیشتری به وی نداد و او در شهریور ماه سال ۹۷ به دیار باقی شتافت. اینک همزمان با نوروز هنرمندانی همچون: منوچهر والی زاده و سیامک اطلسی از او برایمان گفتند.

به گزارش سینماپرس حسین عرفانی سال ۱۳۲۱ در تهران به دنیا آمد و بعد از سال ها حضور مستمر در عرصه فرهنگ و هنر و تلاش برای ارتقا و رشد هنر این مرز و بوم و دست و پنجه نرم کردن با بیماری سرطان ۲۱ شهریور ماه سال ۱۳۹۷ دعوت حق را لبیک گفت و به دیار باقی شتافت؛ مرگ عرفانی بازتاب های گسترده ای در رسانه های داخل و خارج از کشور پیدا کرد و مردم و سینماگران او را به بهترین شکل ممکن تا سرای ابدی اش بدرقه کردند.

وی با بیش از ٥ دهه فعالیت، دوبلور بازیگرانی همچون: اکبر عبدی، کاظم افرندنیا، جمشید هاشم‌پور، محمد برسوزیان، محمد مطیع و شخصیت‌های خارجی مانند آرنولد، تامی لی جونز، ساموئل ال جکسون، دنزل واشنگتون، لارنس فیش برن، دیتر هالروردن، مورگان فریمن و سیلوستر استالونه بوده است.

از خصوصیات این گوینده دامنه صدایی بسیار وسیع او بود که با صدایی بسیار بم یا بسیار زیر گویندگی‌های بسیار خوبی از خود به یادگار گذاشته است. وی قابلیت تیپ سازی بالایی داشت و در عین حال شخصیت گویی بسیار توانا بود.

حسین عرفانی همانند بسیاری از هنرمندان موفق عرصه دوبله کار خود را با تئاتر آغاز کرد. وی از سال ۱۳۳۵ , فعالیت هنری خود را در تئاتر آغاز نمود. وی پیش از ورود به عرصه دوبله با سینما و دوبلورها آشنا بود و در سن ۱۹ سالگی به علی کسمایی، در استودیو «مولن روژ» معرفی شد. پس از مدتی نزد احمد رسول‌زاده رفت و در فیلم «پروفسور کم‌حافظه» به کار گویندگی پرداخت.

احمد رسول‌زاده با دیدن توانایی‌های وی او را به عنوان یکی از دوبلور خوب آینده برشمرد. پس از کار در استودیو «مولن روژ» به استودیو «شهاب رفت». در سال‌های بعد با مدیران دوبلاژ بسیاری از جمله عطاءا ... کاملی آشنا شد و در نخستین نقش اول خود به جای اورسن ولز صحبت کرد.

وی انتخاب مناسبی برای گویندگی به جای شخصیت‌های سرشناس نقش اول مرد فیلم‌های پرآوازه بود. گویندگی وی به جای ستارگانی چون هامفری بوگارت در فیلم‌های «شاهین مالت» و «کازابلانکا» و مردان میانسالی مانند کلارک گیبل در «بربادرفته» بود. از آنجا که وی مجموعه فیلم‌های آرنولد شوارتزنگر را دوبله کرده بود به عنوان گوینده ثابت نقش‌های وی شناخته می‌شد.

این هنرمند به هنر بازیگری علاقه داشت و در فیلم ها و سریال های متعددی نیز به ایفای نقش پرداخته بود که از جمله آن ها می توان به فیلم های «خوش خیال» و «شب بخیر غریبه» اشاره کرد.

حسین عرفانی شوخ‌طبع، گشاده‌رو، بسیار باشخصیت، و دوست داشتنی بود به نحوی که وجود او در محیط کار باعث شادی همه می‌شد. شهلا ناظریان دوبلور و بازیگر برجسته کشور نیز همسر این هنرمند فقید است.

هنرمندان مطرحی همچون: منوچهر والی زاده و سیامک اطلسی همزمان با نوروز ۱۳۹۸ در فراق این دوبلور و بازیگر ارزنده سینما و تلویزیون با سینماپرس گفتگو کردند و از او برایمان گفتند.

*****************

منوچهر والی زاده دوبلور و بازیگر پیشکسوت سینما با تأکید بر اینکه حسین عرفانی دوست و برادر و همدم و رفیقم بود و هنوز رفتنش را باور ندارم به سینماپرس گفت: بنده و حسین عرفانی نزدیک به ۶۰ سال در کنار یکدیگر بودیم. حسین ۲ ویژگی بسیار مهم داشت؛ اول هنر ارزنده و والایش بود که او را از سایرین متمایز می کرد و دوم منش و معرفت و اخلاق انسانی اش!

وی ادامه داد: حسین صدایی داشت که بنده یقیناً می گویم در هنر دوبلاژ دیگر هرگز نظیر آن نخواهد آمد. ما هیچ وقت نمی توانیم چنین صدایی را داشته باشیم. صدای او طبیعی و خدادادی زیبا بود و با توجه به اینکه حسین همیشه سعی می کرد با حس هنرپیشه ها سخن بگوید باعث می شد بهترین اتفاق ممکن در نقش گویی هایش بیفتد.

والی زاده در پاسخ به این سوأل که بهترین دوبله زنده یاد عرفانی به نظر شما کدام است اظهار داشت: واقعاً از میان این همه آثار درخشان حسین انتخاب کردن یک اثر به شدت دشوار است اما من بر این باور هستم که فیلم «ویولون زن روی بام» یکی از ماندگارترین و بی نظیرترین آثاری است که حسین آن را در دوران جوانی اش با مدیریت دوبلاژ محمود قنبری دوبله کرد و برای آن زحمات بسیاری کشید و همین هم باعث شد همچنان بعد از گذشت دهه ها دوبله این فیلم تکرار نشود و همان دوبله همچنان باقی مانده است.

وی ادامه داد: سریال «دی دی» هم با هنرمندی حسین که در چندین نقش مختلف حرف می زد سر و صدای زیادی به پا کرد و مردم از آن بسیار خوششان آمد.

این هنرمند سپس در رابطه با همکاری های مشترک خود با حسین عرفانی گفت: ما کارهای مشترک بسیاری با هم داشتیم و در واقع از پیش از انقلاب با هم همکاری داشتیم. در سال ۵۵ سریال «تلخ و شیرین» را با هم بازی کردیم. حسین علاوه بر یک دوبلور حرفه ای بودن مجری و بازیگر بسیار توانا و کاربلدی هم بود و من همیشه شخصاً از او بسیار آموختم. ما از اوایل سال ۵۸ تا سال ۶۲ نیز چند سال در یک تئاتر لاله زار با هم بازی می کردیم و هر شب در کنار هم بودیم و همین باعث نزدیکی و رفاقت بیشترمان شد.

وی افزود: به هر حال من خاطرات بسیار خوبی از حسین دارم و امیدوارم که شهلا ناظریان گرامی همسر هنرمند حسین عزیزمان و همچنین دخترش مهسا که خود الآن مدیر دوبلاژ است همگی سلامت باشند و دیگر هرگز غم سراغ شان نیاید.

والی زاده در خاتمه اظهارتش گفت: امیدوارم جوانانی که وارد عرصه کار می شوند سعی کنند از قدیمی ها و تجربیات آن ها بهره ببرند تا دوبلاژ افت نکند و آبروی این هنر نرود.

سیامک اطلسی بازیگر و دوبلور سینما و تلویزیون نیز با تأکید بر اینکه حسین عرفانی گوینده ای تراز اول، خوش مشرب، خوش صدا، خوش بیان، مردمی و بسیار بی ریا و صمیمی بود به سینماپرس گفت: هنرمندانی مانند حسین عرفانی به واسطه کارهای درخشانی که از خود به یادگار گذاشته اند هرگز نمی میرند؛ هنرمندان واقعی با هنرشان همیشه زنده هستند و زنده خواهند ماند و حسین هم هنرمندی است که تاریخ هنر این مرز و بوم نمی تواند آن را فراموش کند.

وی ادامه داد: حسین علاوه بر اینکه هنرمندی متبحر و کاربلد بود انسان نیکوسرشتی نیز بود و همیشه وقتی سر کار می آمد با خودش دنیایی از شور و انرژی می آورد و همیشه هم لبخند بر لب داشت و با همه هم رفیق بود.

بازیگر سریال تلویزیونی «پدر سالار» در پاسخ به این سوأل که به عقیده شما دلیل ماندگار شدن هنرمندانی مانند حسین عرفانی در قلب های مردم چیست اظهار داشت: خیلی از هنرمندان می آیند و می روند و در یادها و قلوب نمی مانند اما حسین جزو هنرمندانی است که همیشه در قلب مردم باقی خواهد ماند؛ حسین انسانی شاداب و بشاش بود و با مردم ارتباط بسیار خوبی داشت و بنده معتقدم یکی از دلایل مهم ماندگاری اش رفتار نیکی بود که با مردم داشت.

وی افزود: من بارها شاهد بودم در کوچه و خیابان که با لبخند جواب مردم را می داد؛ این نکات را مردم خوب به خاطر می سپارند. حسین اخلاقی بسیار بسیار نیک داشت، با همه مهربان بود و بین انسان ها تفاوتی قائل نمی شد، این ویژگی ها او را با دیگران متمایز می کرد، حسین مردمدار بود و به همین دلیل هم مردم دوستش داشته و دارند و خواهند داشت.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.