چهارشنبه ۲۲ اسفند ۱۳۹۷ - ۱۱:۲۸

اندر احوال یازدهمین جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران (۱)

دنیای انیمیشن؛ بایدها و نبایدها

اندر احوال یازدهمین جشنواره بین‌المللی پویانمایی

سینماپرس: غفلت متولیان فرهنگی و سینمایی کشور از حوزه مهم انیمیشن به عنوان ابزار فرهنگی، سیاسی و رسانه ای و یا عدم سرمایه گذاری هدف مند و جدی در زمینه آن موجب می شود تا راهکاری جز کپی برداری و یا استفاده از محصولات خارجی از برای فعالان این عرصه باقی نمانده و این موضوع در هر صورت تبعات به شدت آسیب زا و غیرقابل جبرانی را بر عرصه فرهنگی و اجتماعی کشور  پدید خواهد آورد.

سیدعلی فاطمی / یازدهمین جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران از ۱۲ تا ۱۶ اسفندماه ۱۳۹۷ هجری شمسی، در مرکز آفرینش‌های فرهنگی هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار گردید و بر طبق معمول ده دوره قبل، همچنان محمدرضا کریمی صارمی دبیری این جشنواره را بر عهده داشت؛ دبیری که از نخستین دوره برگزاری این رویداد در اسفندماه سال ۱۳۷۷ هجری شمسی تا کنون همواره در سمت دبیری جشنواره پویانمایی تهران حضور داشته و فعالیت نموده است.



جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران در سال ۱۳۷۷ هجری شمسی و با تولیت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تاسیس گردید. جشنواره ای با گرید و نشان بین المللی که با هدف گرد هم آوردن انیماتورها و انیمیشن‌های ایرانی و خارجی و ایجاد فضای نمایشگاهی برای نشان دادن ابعاد کمتر شناخته شده از این گونه ی سینمایی در ایران راه اندازی شد و این گونه بود که نخستین دوره از جشنواره ضمن انتخاب ۱۶۲ اثر از مجموع هنرمندان ۳۳ کشور جهان، اقدام به نمایش عمومی این آثا در طی چهار روز برگزاری خود نمود و مجموع این انیمیشن ها را در معرض تماشای عموم قرار داد.


جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران پس از این شروع نسبتا موفق توانست به صورت دوسالانه فعالیت های مستمر خود را ادامه دهد و در این میان تغییر نکردن دبیر جشنواره در طی بیست و دو سال موجب شد تا پتانسیل خوبی از برای تعمیق و تحکیم پایه های این جشنواره در عرصه ملی و بین المللی فراهم شود و مواحب ویژه ای را از برای این جشنواره به ارمغان آورد و البته باید توجه داشت که این مواحب در کنار آسیب های ناشی از مدیریت تکراری و عدم حضور ایده های نو مدیریتی بوده و عدم توجه و علاج این آسیب  می تواند اسباب افول یک جشنواره را پدید آورد.



امسال نیز جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران در موعد دوسالانه خود در اسفندماه برگزار گردید و باردیگر مجالی مناسب از برای حضور برجسته انیمیشن سازان داخلی و همچنین حضور آثار پویانمایی از برخی کشورهای جهان شد و از این جهت ۱۲۷ اثر ایرانی و همچنین ۱۵۴ اثر خارجی در دو بخش اصلی مسابقه ایران و بخش مسابقه بین الملل این جشنواره در معرض و مشاهده علاقمندان به انیمیشن قرار داده شد.




باید توجه داشت که نه تنها برگزاری جشنواره تهران در موعد دوسالانه، بلکه برگزاری همه ساله جشنواره پویانمایی قطعا یکی از ضرورت های قابل توجه در عرصه فرهنگی و هنری کشور می باشد. زیرا در جهان امروز یکی از مهمترین و در عین حال یکی از جذاب‌ترین سرگرمیِ نوجوانان و حتی بزرسگ‌سالان، انیمیشن های سینمایی کوتاه و بلند می‌باشد که طرفداران زیادی را در سراسر دنیا و از آن جمله در ایران به خود جلب کرده و با مضامین خود همراه ساخته است.


صنعت انیمیشن سازی در کشورهای غربی به گونه ای خاص پس از جنگ جهانی دوم به عنوان سلاحی جدید، در عرصه ی معرفی فرهنگ و تمدن غربی مورد استفاده قرار گرفت و هم اکنون نیز به مثابه یک ابزار مهم جنگ نرم به شمار می رود و همچنین کمپانی های غربی و آمریکایی، به سبب آن که مخترعان و صاحبان اولیه ی این صنعت می باشند، توانسته اند بیش ترین استفاده را از آن در راه ترویج و گسترش ﺍﺻﻮﻝ، هنجارها و باورهای ﻣﻨﺤﻂ ﺧﻮﺩ به کار  برند.



استکبار جهانی و در راس آن ها ایالات متحده آمریکا، دریافته اند برای آن که بتوانند به اهداف شوم خود که همان گسترش دامنه ی تسلط و تصاحب فرهنگ و عقاید دیگر ملت ها از مسیر ارایه فرم و تغییر سبک زندگی است، دست یابند می بایست از طریق استحاله به وسیله محصولات فرهنگی مخاطبان خود را در سرتاسر جهان بدون آن که متوجه شوند، به راه و مرام خود هدایت کنند. این در حالی است که تهاجم فرهنگی غرب با گسترش روزافزون تکنولوژی و تجهیزات پیشرفته، پیچیدگی و سرعت شدیدتری نیز پیدا کرده است.




انیمیشن یا همان پویانمایی، با داشتن جذابیت‌های بصری و رنگ‌های شاداب و زنده به همراه داستانی دلنشین، ظرفیتی شگرف برای انتقال انواع پیام به مخاطب را دارد و این همه در حالی است که متأسفانه از منظر برخی از  اصحاب فکر و اندیشه، انیمیشن ها به دلیل ظاهر سرگرم‌کننده و کودکانه خود، کمتر مورد توجه قرارگرفته و صرفا از آن به عنوان ابزار تولید سَرگَرمی ( Entertainment ) و سرگرم‌کننده برای کودکان و نوجوانان یاد می‌شود؛ حال آنکه نباید فراموش شود که انیمیشن در نسبت با فیلم‌های سینمایی به دلیل جذابیت بیشتر درسرگرم کنندگی، از قدرت بیشتری در القای عمیق  مضامین و الگوواره های مد نظر خود برخوردار می باشد.


از واژه انیمیشن در ادبیات فارسی تا کنون تعابیری نظیر، "پویانمایی"، "متحرک سازی"، "جان بخشی"و "زنده نگاری" به کار رفته ‌است؛ جدای از بررسی این تعابیر که هر یک در جای خود قابل تامل می‌باشد می‌توان انیمیشن را تخیلی دانست که با استفاده از کامپیوتر ها به تصویر کشیده می‌شوند و توسط انسان ها خلق می شوند و توسط ایشان به آن ها جان بخشی داده می‌شود.



کمپانی های بزرگ انیمیشن سازی، تحت عنوان شرکت‌های رسانه‌ای و سرگرمی پیوسته در پی تزریق اندیشه های مد نظر خود به قلب و ذهن کودکان و نوجوانان امروز در سراسر جهان می باشند و با هدف اصلی کنترل اذهان در صدد ایجاد انواع انحرافات اخلاقی و بالأخص اعتقادی، و نیز ارایه سبک زندگی مد نظر خود و غلبه آن بر عرصه زندگی بشری برآمده اند.



انیمیشن زیبا است به دلیل آنکه تخیل را با آمیزه ای از افسانه‌ها و راویت های داستانی به تصویر می‌کشد، سازندگان انیمیشن های مطرح و جهانی صرفا هنرمند نمی‌باشند، آنان اندیشمندانی می‌باشند که تخیل آمیخته با تفکر را به عرصه ظهور می‌رسانند، تخیلی که ریشه آن در زمین فکر واقع شده است؛ به این دلیل می‌باشد که مخاطب انیمیشن چنان در برابر آن مجذوب می‌شود که بعضا حتی از اتفاقات پیرامون خود غافل می‌شود. البته باید توجه داشت که انیمشن ها تنها برای کودکان نبوده و حتی بزرگسالان را در دایره و قلمرو مخاطبان خود جای می دهد و ایشان را مورد خطاب غیر مستقیم و یا حتی پیام مستقیم خود قرار می دهد.




بر این اساس و با توجه به رشد و پیشرفت کاربرد انیمیشن به عنوان ابزار فرهنگی و سیاسی در سطح دنیا، نیاز به سرمایه گذاری و سیاست های تشویقی در این بخش هنری بیشتر از گذشته مشهود است؛ چرا که غفلت در این امر موجب افزایش گپ و شکاف موجود بین ایران و کشورهای دیگر شده و در نتیجه توان تولید آثار مطلوب و اصولا زمینه رقابت میان انیمیشن های ایرانی را با محصولات پویانمایی سایر کشورها از بین می برد و از این جهت است که جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران می تواند نقش سازنده و حتی بی بدیلی را در عرصه فرهنگی و بالاخص در صنعت انیمیشن سازی کشور و به تبع آن در صنعت سینمای ایران ایفا نماید.


همچنین باید توجه داشت که غفلت متولیان فرهنگی و سینمایی کشور از این حوزه مهم رسانه ای و یا عدم سرمایه گذاری هدف مند و جدی در زمینه انیمیشن موجب می شود تا راهکاری جز کپی برداری و یا استفاده از محصولات خارجی از برای فعالان این عرصه باقی نمانده و این موضوع در هر صورت تبعات به شدت آسیب زا و غیرقابل جبرانی را بر عرصه فرهنگی و اجتماعی کشور  پدید خواهد آورد.



ادامه دارد...

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.