جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران در سال ۱۳۷۷ هجری شمسی و با تولیت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تاسیس گردید. جشنواره ای با گرید و نشان بین المللی که با هدف گرد هم آوردن انیماتورها و انیمیشن‌های ایرانی و خارجی و ایجاد فضای نمایشگاهی برای نشان دادن ابعاد کمتر شناخته شده از این گونه ی سینمایی در ایران راه اندازی شد و این گونه بود که نخستین دوره از جشنواره ضمن انتخاب ۱۶۲ اثر از مجموع هنرمندان ۳۳ کشور جهان، اقدام به نمایش عمومی این آثا در طی چهار روز برگزاری خود نمود و مجموع این انیمیشن ها را در معرض تماشای عموم قرار داد.

جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران پس از این شروع نسبتا موفق توانست به صورت دوسالانه فعالیت های مستمر خود را ادامه دهد و در این میان تغییر نکردن دبیر جشنواره در طی بیست و دو سال موجب شد تا پتانسیل خوبی از برای تعمیق و تحکیم پایه های این جشنواره در عرصه ملی و بین المللی فراهم شود و مواحب ویژه ای را از برای این جشنواره به ارمغان آورد و البته باید توجه داشت که این مواحب در کنار آسیب های ناشی از مدیریت تکراری و عدم حضور ایده های نو مدیریتی بوده و عدم توجه و علاج این آسیب  می تواند اسباب افول یک جشنواره را پدید آورد.

امسال نیز جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران در موعد دوسالانه خود در اسفندماه برگزار گردید و باردیگر مجالی مناسب از برای حضور برجسته انیمیشن سازان داخلی و همچنین حضور آثار پویانمایی از برخی کشورهای جهان شد و از این جهت ۱۲۷ اثر ایرانی و همچنین ۱۵۴ اثر خارجی در دو بخش اصلی مسابقه ایران و بخش مسابقه بین الملل این جشنواره در معرض و مشاهده علاقمندان به انیمیشن قرار داده شد.

صنعت انیمیشن سازی در کشورهای غربی به گونه ای خاص پس از جنگ جهانی دوم به عنوان سلاحی جدید، در عرصه ی معرفی فرهنگ و تمدن غربی مورد استفاده قرار گرفت و هم اکنون نیز به مثابه یک ابزار مهم جنگ نرم به شمار می رود و همچنین کمپانی های غربی و آمریکایی، به سبب آن که مخترعان و صاحبان اولیه ی این صنعت می باشند، توانسته اند بیش ترین استفاده را از آن در راه ترویج و گسترش ﺍﺻﻮﻝ، هنجارها و باورهای ﻣﻨﺤﻂ ﺧﻮﺩ به کار  برند.

استکبار جهانی و در راس آن ها ایالات متحده آمریکا، دریافته اند برای آن که بتوانند به اهداف شوم خود که همان گسترش دامنه ی تسلط و تصاحب فرهنگ و عقاید دیگر ملت ها از مسیر ارایه فرم و تغییر سبک زندگی است، دست یابند می بایست از طریق استحاله به وسیله محصولات فرهنگی مخاطبان خود را در سرتاسر جهان بدون آن که متوجه شوند، به راه و مرام خود هدایت کنند. این در حالی است که تهاجم فرهنگی غرب با گسترش روزافزون تکنولوژی و تجهیزات پیشرفته، پیچیدگی و سرعت شدیدتری نیز پیدا کرده است.

از واژه انیمیشن در ادبیات فارسی تا کنون تعابیری نظیر، "پویانمایی"، "متحرک سازی"، "جان بخشی"و "زنده نگاری" به کار رفته ‌است؛ جدای از بررسی این تعابیر که هر یک در جای خود قابل تامل می‌باشد می‌توان انیمیشن را تخیلی دانست که با استفاده از کامپیوتر ها به تصویر کشیده می‌شوند و توسط انسان ها خلق می شوند و توسط ایشان به آن ها جان بخشی داده می‌شود.

کمپانی های بزرگ انیمیشن سازی، تحت عنوان شرکت‌های رسانه‌ای و سرگرمی پیوسته در پی تزریق اندیشه های مد نظر خود به قلب و ذهن کودکان و نوجوانان امروز در سراسر جهان می باشند و با هدف اصلی کنترل اذهان در صدد ایجاد انواع انحرافات اخلاقی و بالأخص اعتقادی، و نیز ارایه سبک زندگی مد نظر خود و غلبه آن بر عرصه زندگی بشری برآمده اند.

انیمیشن زیبا است به دلیل آنکه تخیل را با آمیزه ای از افسانه‌ها و راویت های داستانی به تصویر می‌کشد، سازندگان انیمیشن های مطرح و جهانی صرفا هنرمند نمی‌باشند، آنان اندیشمندانی می‌باشند که تخیل آمیخته با تفکر را به عرصه ظهور می‌رسانند، تخیلی که ریشه آن در زمین فکر واقع شده است؛ به این دلیل می‌باشد که مخاطب انیمیشن چنان در برابر آن مجذوب می‌شود که بعضا حتی از اتفاقات پیرامون خود غافل می‌شود. البته باید توجه داشت که انیمشن ها تنها برای کودکان نبوده و حتی بزرگسالان را در دایره و قلمرو مخاطبان خود جای می دهد و ایشان را مورد خطاب غیر مستقیم و یا حتی پیام مستقیم خود قرار می دهد.