به گزارش سینماپرس گفتگو با زنده یاد سیدضیاءالدین دری ۴ اردیبهشت سال ۹۶ انجام شده است.
سید ضیاء الدین دری کارگردان سینما و تلویزیون همزمان با برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر گفت: ما نیاز به جشنواره فیلم جهان اسلام داریم و مسئولان فرهنگی و سینمایی کشورمان باید بدانند که اگر این کار را انجام دهیم برنده سینمای دنیا خواهیم شد.
کارگردان فیلم سینمایی «سینما سینماست» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: ما نیاز به آن داریم که فیلمسازان مسلمان تمامی دنیا از آمریکا گرفته تا روسیه را پیدا کنیم، فیلم های شان را بازبینی کنیم و از آن ها بخواهیم تا در جشنواره ای با عنوان جشنواره فیلم جهان اسلام که در جمهوری اسلامی ایران برگزار می شود شرکت کنند و از این طریق بتوانیم این جشنواره را تبدیل به اسکار سینمای اسلام کنیم.
وی ادامه داد: ما باید در مسیری گام برداریم که با نظام حکومتی و فرهنگ ملی مان قرابت دارد و از طریق یک جشنواره فرهنگی بتوانیم دستاوردهای کلانی در تمامی حوزه ها و زمینه ها کسب نماییم؛ ما نباید دل خوش به حضور برخی هنرمندان درجه ۲ و درجه ۳ باشیم که به عنوان مهمان سینمای جهانی به ایران دعوت می شوند. ما باید در ابتدا برای برگزاری جشنواره ها هدف گذاری های کلان داشته باشیم و سپس این سوأل را از خودمان بپرسیم که با برگزاری چنین جشنواره هایی به چه نتیجه ای می خواهیم برسیم؟
دری سپس با اشاره به برخی بخش های جشنواره جهانی فیلم فجر از جمله بخش «دارالفنون» اظهار داشت: بنده اصلاً معنای دارالفنون در سینما را متوجه نمی شوم!؛ مگر سینما دارالفنون است؟ معلوم نیست آقایان سیاست گذار جشنواره جهانی با این کارهای شان چه چیزی را می خواهند ثابت کنند؟ معنی برگزاری کارگاه ها و ورک شاپ های فیلمنامه نویسی در یک جشنواره چیست؟ مگر کسی تاکنون با حضور در یک ورک شاپ توانسته فیلمنامه نویس خوبی شود که ما این کار را انجام می دهیم؟ بنده معتقدم تمامی این رفتارها به شدت غلط است و تنها پول هایی برای برگزاری این گونه ورک شاپ ها و کارگاه ها هدر می شود و در نهایت هم همه آن ها به بن بست می رسند در صورتی که اگر این بودجه ها برای تولید آثار سینمایی صرف می شد ما می توانستیم حرف های جدی تری در سینمای ایران داشته باشیم و آمار تولید در سینما را بالا ببریم، این اتفاقی است که می تواند ما را صاحب سینما کند!
کارگردان سریال تلویزیونی «کیف انگلیسی» تصریح کرد: سوألی که بنده دارم این است که چرا در شرایطی که بسیاری از هنرمندان مطرح کشور خانه نشین هستند و در تأمین نیازهای اولیه خود با مشکلات شدید روبرو هستند چنین جشنواره هایی در کشور برگزار می شود؟
این فیلمساز پیشکسوت تأکید کرد: امروزه بسیار ی از هنرمندان و سینماگران به دلیل نداشتن یک لباس مناسب نمی توانند در این جشنواره حضور داشته باشند؛ هنرمندان به دلیل فقر شدید مالی نمی توانند لباس مناسب برای حضور در چنین محافلی را تهیه کنند و اعتبار و آوازه شان باعث می شود از اینکه با لباس های مندرس در چنین محافلی حضور داشته باشند خجالت زده شوند؛ همین اتفاقات فضایی طبقاتی را در سینمای ایران به وجود آورده که به هیچ عنوان شایسته نظام جمهوری اسلامی ایران نیست و باید همه دست در دست هم داده و جلوی انجام چنین کارهای بی تدبیرانه ای را بگیریم.
کارگردان فیلم سینمایی «من و دبورا» در بخش دیگری از این گفتگو یادآور شد: در زمان پیش از انقلاب خیلی از معیارهای ما شبیه غربی ها بود و به همین دلیل جشنواره هایی که برگزار می کردیم با استقبال سینماگران مطرح غربی اعتبار پیدا می کرد؛ به عنوان مثال بسیاری از بازیگران مطرح مانند آلن دلون، آنتونی کوئین، الیزابت تیلور و... در آن زمان به ایران می آمدند اما اینک کار ما به جایی رسیده که ازطرد شدگان سینمای دنیا برای حضور در کشورمان دعوت می کنیم و آن ها هم با لذت به ایران می آیند چرا که چند روزی در بهترین هتل ها اقامت می کنند، تفریح می کنند و سپس بدون اینکه هیچ عایدی برای سینمای ما داشته باشند از کشورمان می روند.
دری در خاتمه این گفتگو افزود: ضمن تقدیر از دغدغه مندی ها و تلاش های آقای میرکریمی که قطعاً موفقیت سینمای ایران را می خواهد بنده معتقدم ما باید فعلاً بر اساس بضاعتی که داریم و بر اساس شرایط فرهنگی مان تنها از فیلم هایی که اندیشمندانه تر و فکورانه تر هستند دعوت کنیم تا در جشنواره های مان حاضر شوند و به هیچ عنوان در پی تقلید از جشنواره هایی با معیارهای غربی نباشیم. دوشنبه ۴ اردیبهشت ۱۳۹۶
********************************
۲ گفتگو در تاریخ های ششم اردیبهشت و ششم بهمن ماه سال ۱۳۹۵ با زنده یاد علی معلم انجام شده است که در ذیل بازنشر می گردد:
علی معلم تهیه کننده و منتقد باسابقه سینما در رابطه با مسأله جداسازی بخش های ملی و بین الملل جشنواره فیلم فجر از یکدیگر گفت: وقتی تجربه سال گذشته و عدم استقبال اهالی سینما، منتقدان، مخاطبان و... نشان داد که تفکیک جشنواره فجر در دو بخش ملی و بین المللی کار درستی نیست مدیران سینمایی باید اشتباه خود را در این زمینه می پذیرفتند.
مدیر مسئول ماهنامه سینمایی «دنیای تصویر» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: مدیران سینمایی ثابت کرده اند که موافقت و مخالفت اهالی سینما و به ویژه کارشناسان این حوزه اصلاً برایشان اهمیتی ندارد و هر کاری را که مایل باشند انجام می دهند؛ سیستمی که امروزه سینمای ما آن را دنبال می کند به نوعی سیستم ارباب رعیتی محسوب می شود و متأسفانه مدیران سینمای کشور از دست بالا به اهالی سینما نگاه کرده و برای آن ها تصمیم گیری می کنند.
تهیه کننده فیلم سینمایی «شوکران» ادامه داد: برای سینما باید نوعی استراتژی کلی تبیین شود تا بر اساس آن سینماگران و مدیران سینمایی کارهای خود را انجام دهند؛ تمامی کشورهای صاحب صنعت سینما نیز این استراتژی خاص را برای سینمای شان دارند و در واقع سینما بر اساس خواسته ها و نیازهای حکومت ها و همچنین پاسخ دهی به نیازهای فرهنگی مردم عمل می کند اما متأسفانه در کشور ما این دبیران و برگزارکنندگان جشنواره هستند که به صورت سلیقه ای جشنواره ها را برگزار کرده و بدون آنکه به سینمای جهان و حتی سینمای ایران اشراف کامل داشته باشند برای آن تصمیم گیری می کنند.
این کارشناس فرهنگی خاطرنشان کرد: در کشور ما تعریف کلی در حوزه صنعت، هنر و رسانه وجود ندارد و این وظیفه مسئولان دستگاه های فرهنگی است که از کارشناسان و دغدغه مندان حوزه فیلم و سینما دعوت کنند و با رایزنی و تعامل با آن ها برای آینده سینمای کشور برنامه ریزی نمایند.
معلم تأکید کرد: همانطور که کلیت و اصل فرهنگ کشور ما که سینما یکی از زیرشاخه های آن است استراتژی خاصی را دنبال نمی کند نمی توان انتظار داشت که جشنواره فیلم فجر که مهمترین رویداد سینمای کشور ما محسوب می شود سیاست خاصی داشته باشد چرا که قطعاً این جشنواره منفک از سایر تصمیم گیری ها و اعمال سلیقه ها نیست.
وی سپس با بیان اینکه ما هنوز نمی دانیم که جشنواره فیلم فجر چه کارآیی در سینمای ما دارد و اصلاً برای چه برگزار می شود اظهار داشت: هیچ یک از مدیران و مسئولان سینما هنوز نمی توانند این پاسخ را بدهند که آیا جشنواره فیلم فجر یک جشن است؟؛ جشنواره ای بر اساس سیاست های داخلی کشور است؟؛ جشنواره ای جهانی است؟ و یا اینکه چه کارکردی در سینمای ایران دارد؛ تمامی آن ها به دلیل آن است که ما از ابتدا برای جشنواره مان هیچ منزلتی در نظر نگرفته ایم.
تهیه کننده فیلم سینمایی «آل» در بخش دیگری از این گفتگو گفت: وقتی تجربه سال گذشته و عدم استقبال اهالی سینما، منتقدان، مخاطبان و... نشان داد که تفکیک جشنواره فجر در دو بخش ملی و بین المللی کار درستی نیست مدیران سینمایی باید اشتباه خود را در این زمینه می پذیرفتند و با تعطیلی این بخش از جشنواره و ادغام آن با بخش ملی یک بار دیگر خطا و اشتباه های سال گذشته را تکرار نمی کردند.
معلم ادامه داد: تنها امید من این است که در دومین گام از برگزاری این جشنواره به صورت منفک شده، ما شاهد یک پیشرفت برای سینمای ایران در عرصه بین المللی باشیم. دوشنبه ۶ اردیبهشت ۱۳۹۵
علی معلم تهیه کننده و منتقد سینما در آستانه برگزاری سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر گفت: تناقض در سیاست گذاری های جشنواره فجر آسیب های جدی به آن وارد ساخته است و به نوعی دچار سرگردانی شده و همین امر از کیفیت آن کاسته است.
مدیر مسئول ماهنامه سینمایی «دنیای تصویر» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: این جشنواره علیرغم اهمیت زیادی که برای سینمای ایران دارد متأسفانه در طول ۳۵ دوره برگزاری اش به دلیل دیدگاه های متناقض مدیران و برگزارکنندگانش با آسیب های جدی روبرو شده که این مسأله باید با تدبیر مدیران فرهنگی از بین برود.
وی ادامه داد: این جشنواره در ابتدا تنها نمایشگاهی از تولیدات سالانه سینمای ایران بود و بعدها داعیه آن را داشت که جشنواره ای صاحب سبک در عرصه بین الملل شود اما بعد از گذشت چند دوره مجدداً بازگشتی رو به عقب داشت و باز بدل به نمایشگاهی برای تولیدات سالانه سینمای کشور شد؛ سرگردانی در جشنواره فیلم فجر سال به سال در حال تشدید شدن است و برنامه ریزی های سلیقه ای و بدون کارشناسی دست اندرکاران آن باعث شده تا این جشنواره اعتبار سابق خود را از دست بدهد.
تهیه کننده فیلم سینمایی «شوکران» سپس با تأکید بر اینکه ارتقای کیفی این جشنواره نیازمند تصمیمات مدیران بالادستی است اظهار داشت: جشنواره فجر یا باید همین روند فعلی و خنثی خود را ادامه دهد و یا باید بازتعریف شود و بتواند به سمت یک جشنواره هنری درخور کشور و سینمای ایران بدل شود و این مدیران فرهنگی هستند که باید یک بار برای همیشه تکلیف این مهمترین رویداد سینمایی کشور را روشن کنند.
این کارشناس فرهنگی خاطرنشان کرد: معتقدم یکی از مهمترین دلایل ضعف جشنواره فیلم فجر این است که دبیران آن تعیین کننده نیستند؛ هرچند که هر دبیری بنا به سلیقه خود دست به تغییراتی در روند برگزاری این جشنواره زده است اما هیچ یک از این تغییرات نتوانسته به قوام جشنواره فجر کمک کند.
معلم تصریح کرد: این جشنواره نیاز به سازماندهی غیردولتی دارد و اگر یک مدیر غیردولتی برای اداره حداقل ۵ ساله این رویداد در نظر گرفته شود می توان امیدوار بود که جشنواره فجر تاحدودی خود را از آسیب های متعددی که گریبانش را گرفته دور کند و مجدداً بتواند حرفی جدی برای گفتن داشته باشد؛ فردی که عهده دار مسئولیت اجرای این جشنواره می شود باید در روند برگزاری این جشنواره یک بازنگری کند و یک تعریف یکتا از جشنواره فجر ارائه دهد.
تهیه کننده فیلم سینمایی «آل» در همین راستا یادآور شد: به عنوان مثال تفکیک جشنواره فجر بدون توجه به نظر کارشناسان و متخصصان سینما، رسانه و صنعت انجام شد و همین امر آسیب های جدی را بر پیکره این رویداد سینمایی وارد ساخت. مدیران سینمایی فعلی با تصور باطلی که جداسازی جشنواره ها می تواند کمک شایانی در روند کیفی آن ها داشته باشد دست به این کار زدند در صورتی که تفکیک جشنواره کودک و نوجوان از یکدیگر موقعیت مضحکی را در سینمای ایران به وجود آورد و تفکیک بخش های بین الملل و ملی جشنواره فیلم فجر هم باعث شد تا فقط هزینه ای مضاعف بر سینمای نحیف ایران تحمیل شود.
وی افزود: تفکیک و جداسازی این جشنواره ها از یکدیگر نه تنها باعث قوام و موفقیت هیچ یک از بخش های آن نشد بلکه باعث شد تا توجهات جهانیان نسبت به این جشنواره بسیار کمرنگ تر از گذشته شود چرا که در همه فستیوال های مهم دنیا که بخش های ملی دارند یک وجهه بین الملل هم وجود دارد و همیشه این بخش ها توأمان با یکدیگر برگزار می شوند و این بدعت اشتباه مورد پسند هیچ سینماگری در دنیا نیست.
تهیه کننده فیلم سینمایی «گاوخونی» تأکید کرد: برای سینما باید نوعی استراتژی کلی تبیین شود تا بر اساس آن سینماگران و مدیران سینمایی کارهای خود را انجام دهند؛ تمامی کشورهای صاحب صنعت سینما نیز این استراتژی خاص را برای سینمای شان دارند و در واقع سینما بر اساس خواسته ها و نیازهای حکومت ها و همچنین پاسخ دهی به نیازهای فرهنگی مردم عمل می کند اما متأسفانه در کشور ما این دبیران و برگزارکنندگان جشنواره هستند که به صورت سلیقه ای جشنواره ها را برگزار کرده و بدون آنکه به سینمای جهان و حتی سینمای ایران اشراف کامل داشته باشند برای آن تصمیم گیری می کنند.
معلم ادامه داد: ما اگر می خواهیم جشنواره فیلم فجر به رشد برسد باید برای آن مسیری مشخص و تعیین کنیم تا این جشنواره در آن مسیر گام بردارد؛ ما باید یک بار برای همیشه روشن کنیم که این جشنواره جشن است یا جشنواره؛ در تمامی جشنواره های معتبر جهانی این ۲ مورد از یکدیگر تفکیک شده هستند اما از آنجایی که مسئولان فرهنگی ما به غلط می خواهند که این رویداد تلفیقی از جشن و جشنواره باشد به مشکلات آن افزوده است.
وی سپس با بیان اینکه هیچ یک از مدیران و مسئولان سینما هنوز نمی توانند این پاسخ را بدهند که آیا جشنواره فیلم فجر یک جشن است یا جشنواره اظهار داشت: سوألی که همیشه برای سینماگران وجود داشته این است که جشنواره فیلم فجر، جشنواره ای بر اساس سیاست های داخلی کشور است؟؛ جشنواره ای جهانی است؟ و یا اینکه چه کارکردی در سینمای ایران دارد؛ تمامی آن ها به دلیل آن است که ما از ابتدا برای جشنواره مان هیچ منزلتی در نظر نگرفته ایم.
این سینماگر در پایان این گفتگو متذکر شد: ما اگر بنای آن را داریم که جشنواره فیلم فجر بتواند یه سطح جشنواره های تراز اول دنیا برسد باید برای آن تعریف علمی و مشخصی داشته باشیم و با انجام کارهای سلیقه ای و باری به هر جهت مسیر این رویداد سینمایی را به بیراهه و کجراهه نکشانیم. چهارشنبه ۶ بهمن ۱۳۹۵
ارسال نظر