به گزارش سینماپرس، یکی از نقش‌های مهم و تاثیرگذار در دنیای رسانه و ارتباطاتِ امروزی بدون تردید روابط عمومی‌ها هستند که تقریبا جزو لاینفک مجموعه‌های دارای ساختار و نظم به حساب می‌آید. این موضوع در سینما و پروژه‌های سینمایی هم به عنوان یک الزام جا افتاده است و دیگر به نحوی شده که هنوز قلم نویسنده روی کاغذ نیامده قرارداد روابط عمومی‌ها بسته می‌شود و خیلی زودتر از سایر عوامل وارد پروژه می‌شوند. روابط عمومی یا به اصطلاح امروزی «مدیر ارتباطات رسانه ای» تعریف مشخصی دارد که در گام اول انتشار صحیح و دقیق خبرها از کانال آن هاست. اما این معانی دیگر در سینمای ایران تعریف خود را از دست داده و دچار دگرگونی عجیبی شده است.

نقش روابط عمومی ها به عنوان بادیگارد فیلم ها

اولین هدفی که از تعیین روابط عمومی‌ها در یک پروژه تعریف می‌شود اطلاع رسانی به موقع و حرفه‌ای است، اما این تعریف در سینمای ایران صدق نمی‌کند و در برخی از مواقع دقیقا نقطه مقابل آن قرار دارد. به این ترتیب که در پروژه‌های سینمایی یک نفر را که از نفوذ بالایی در میان رسانه‌ها برخوردار است انتخاب می‌کنند که تمام تلاش خود را بکند تا خبری از پروژه به بیرون درز پیدا نکند و اگر یک خبری هم اتفاقی سر از رسانه‌ها درآورد با پیگیری منتشر کننده آن را پیدا کنند و از پروژه بیرون بیاندازند. در سینمای امروز ما روابط عمومی‌ها نقش‌هایی فراتر از اطلاع رسانی را برعهده می‌گیرند و در خط مقدم مواجهه فیلم و عوامل آن با جامعه رسانه‌ای و مردم قرار می‌گیرند تا نقش بادیگارد معنوی آن‌ها را بازی کنند. مشاوران رسانه‌ای سینما نقشی بسیار پررنگ‌تر از اطلاع رسانی دارند و برخی از آنها تنها کاری که شاید اهتمامی به آن ندارند همین اطلاع رسانی حرفه‌ای و انتشار خبرها است. این موضوع دیگر به یک روال تبدیل شده است و هر اظهارنظری قبل از اینکه با واکنش عوامل فیلم مواجه شود در نخست با سپر دفاعی روابط عمومی‌ها روبه رو می‌شود.

مافیا به دنبال روابط عمومی‌های پرنفوذ

بخش تازه ورود سینما که سرمایه‌های عجیب و غریبی را بی منطق و بدون توجیه اقتصادی وارد سینما می‌کند معمولا به دنبال آدم‌های پر نفوذی می‌رود که به ظاهر نقش روابط عمومی، اما در واقعیت مدیربرنامه‌های این افراد هستند. پول سرشار این آدم‌ها بسیاری از سابقه داران سینما را هم وسوسه می‌کند تا در کنار آن‌ها قرار بگیرند از اعتبار خود برای آن‌ها هزینه کنند. در وضع کنونی سینمای ایران می‌توان اسم‌های زیادی را پشت سر هم قطار کرد که بدون توجه به لکه دار شدن اعتبار خود حاضر به همکاری با اشخاصی شده اند که صاحب پول‌های ناپاک هستند و اصلا قصدی برای کمک به سینمای ایران ندارند. برخی از این افراد به دلیل ظاهرهای موجهی که دارند به برخی از پروژه‌های مشکل دار سینما یک جلوه ظاهری می‌دهند، اما در باطن و پس پرده همان اهداف نادرست در جریان است.

حضور در سایه از چرخه ساخت، تولید تا اکران

این بخش از بدنه سینمایی که اسم‌های مشخصی هم دارند نه تنها از زمان درگیر شدن پروژه با خبرهای مختلف و حاشیه‌ها همراه فیلم می‌شوند بلکه از همان طرح اولیه و ایده در کنار سرمایه گذار و کارگردان قرار می‌گیرند. این روابط عمومی‌ها و مشاورهای سینمایی با قدرتی که در اختیار دارند در زمان‌های صدور پروانه ساخت و نمایش با خبرسازی‌های مختلف حتی سازمان سینمایی را تحت تاثیر خود قرار می‌دهند و به خوبی از پس مسئولان برمی آیند. در زمان تولید با حفظ و حراست از منتشر نشدن خبرها و چراغ خاموش بودن پروژه تمام تلاش خود را به کار می‌گیرند تا از فضای رسانه‌ای به دور باشند. اما شاید مهمترین تاثیر خود را زمانی می‌گذارند که فیلم‌ها متقاضی اکران ایام خاصی می‌شود، سیل خبرهای تبلیغاتی چه رسمی و چه غیر رسمی را به راه می‌اندازند و بیشترین تاثیر را روی تصمیم گیران سینمایی می‌گذارند.

به گفته اهالی سینمایی برخی از کانال‌هایی که در فضای مجازی به فعالیت می‌پردازند هم زیر دست همین گروه از روابط عمومی‌ها کار می‌کنند و بازی دهنده اصلی آن‌ها همین مشاوران رسانه‌ای هستند. این فضایی که از آن به عنوان سایه سینما یاد می‌شود مرجع اصلی بسیاری از زد و بندهای پشت پرده است و نقش غیر قابل انکاری در معادلات سینمایی دارند.

*باشگاه خبرنگاران جوان