به گزارش سینماپرس، گردش مالی کل سینمای ایران، سالیانه به اندازه یک ساختمان لوکس در شمال تهران نیست؛ اما دعوا بر سر حواشی این میزان گردش مالی در سطح ملی دنبال می‌شود؛ دعوای تازه‌ای که پس از دادگاهی شدنِ رضوی و امامی، تهیه کنندگان سریال شهرزاد و به میان کشیدن شدنِ این سریال در دادگاه به اوج خود رسید. این دعوا عمدتاً درباره منشأ پول‌هایی است که صرف برخی پروژه‌های سینمایی می‌شود و فضای نقد جدی را در پی دارد که عمدتاً حول مسائلی چون پولشویی می‌گردد.

در جریان سی و هفتمین جشنواره ملی فیلم فجر، فیلم‌های متعددی در معرض اتهام تأمین مالی از طریق منابع مشکوک قرار گرفتند؛ از «شبی که ماه کامل شد» تا «روزهای نارنجی» و البته این اتهام صرفاً متوجه فیلم‌هایی نبود که در جشنواره اکران شدند، بلکه شماری از فیلم‌هایی که در این رویداد حضور نداشتند نیز در معرض اتهام بودند. در این میان، «ما همه با هم هستیم» که سرمایه‌ ۱۰.۵ میلیارد تومانی‌اش را سرمایه‌گذار «روزهای نارنجی» تأمین کرده و از قضا، سرمایه گذارش جزو اسپانسرهای جشنواره ملی فیلم فجر بود، بیش از سایر فیلم‌ها زیر ضرب قرار گرفت.

گروهی از سینماگران معترض به پول‌های مشکوک، سرسختانه در پی پول‌های مشکوک!

رقابت بر سر فروش بیشتر میان چند فیلم پربازیگر و پرهزینه روی پرده نیز باعث شد، این موضوع بیشتر مورد توجه قرار گیرد و این بازی جدی‌تر شد. پیش از این، چنین فشاری متوجه محمد صادق رنجکشان بود که اکنون فیلم «سرخپوست» با سرمایه گذاری او در حال اکران است و اثر چندان جدی از آن اتهامات مطرح نیست که بخشی از فروکش‌ کردن این فضا، به واسطه توضیحات اوست. در مقابل سجاد خواجه علیجانی سرمایه گذار «ما همه با هم هستیم» که از قضا اسپانسر مسابقه جنجالی «برنده باش» نیز بود و به واسطه سن کم و نامعلوم بودنِ منشأ سرمایه‌اش حتی از سوی شخص بدسابقه‌ای چون فراستی نیز متهم شده است.

سکوت سرمایه گذار «ما همه با هم هستیم» در قبال اتهامات، فضا را بیش از پیش باز کرده و اکنون مشخص نیست با چه شخصی و چه عقبه مالی مواجه هستیم. با این حال در پس این دعواها، اتفاقات جالبی رخ می‌دهد که ماهیت فضای سینمای ایران را به خوبی به تصویر می‌کشد؛ اتفاقاتی که از منظر عمومی به دور است؛ اما اهالی سینما به خوبی از آن آگاهند و بعضاً منشأ رقابت‌هایی نیز میان برخی از سینماگران می‌شود.

شنیده‌ها حکایت از آن دارد که گروهی از سینماگران معترض به پول‌های مشکوک، سرسختانه در پی پول‌های مشکوک هستند و پیشنهادها و سناریوهای متعددی را برای ساخت به این جوان پیشنهاد داده‌اند. این در حالی است که برخی از آنها در گفت‌وگوهای عمومی و خصوصی، اصل هرگونه تعامل با این شخص را منکر شده‌اند اما در پس پرده به دنبال جذب منابع مالی این شخص برای آثار بعدی‌شان هستند.

مشابه این اتفاق برای بابک زنجانی، حسین هدایتی، محمد امامی و... رخ داده بود و البته برای اشخاص دیگری نیز تکرار شده بود. در واقع در پس اعتراض‌های پراکنده‌ای که اکنون در سینما شنیده می‌شود، یک درخواست همکاری مالی وجود دارد که به محض تحقق این همکاری مالی، سکوت حاصل می‌شود! این اتفاق درباره دیگر سرمایه گذاران تازه وارد در سینما نیز رخ داده است. سوای اینکه منشأ سرمایه این شخص کجاست که باید نهادهای نظارتی در این زمینه اظهارنظر کنند، به نظر نمی‌رسد این تلون به نفع سینمای ایران باشد.