به گزارش سینماپرس، در شرایطی که مدیران مربوطه در صدور مجوزهای اکران قانون را نقض می کنند، تعدادی سینماگر با امضای بیانیه‌ای، نسبت به همه چیز از جمله امنیت شغلی، قاچاق فیلم، ممیزی، وزارت ارشاد، سرمایه‌های مشکوک، فیلم‌های ارزشی و ... ـ در سینما اعتراض کرده‌اند که در میان امضاکنندگان، نام کارگردان خارج‌نشین یک فیلم ضدایرانی هم به چشم می‌خورد!
خبرگزاری ایلنا این بیانیه را منتشر کرده است اما مشخص نیست خطاب به چه کسی نوشته شده؟
امضاکنندگان این بیانیه، خود را اینچنین معرفی کرده‌اند: ما سینماگران، گروهی نویسنده، کارگردان، تهیه‌کننده، بازیگر و طیفی از نیروی انسانی با تخصص‌های گوناگون و دست‌اندرکار هنر و صنعت سینما هستیم که برای آفریدن یک اثر در قالب فیلم مستند، داستانی یا انیمیشن فعالیت می‌کنیم. اما سال‌های سال است موقعیت حرفه‌ای ما مورد هجوم و آسیب قرار گرفته است.
آن‌ها مدعی هستند: «اختناق و سانسور، موجب مهاجرت ناخواسته شماری از سینماگران شده است.» اما منظور از این سینماگران مهاجرت‌کرده چه کسانی هستند؟ آیا تعداد این افراد بیش از انگشتان یک دست است؟ آیا منظور کارگردانی به نام «عبدالرضا کاهانی» است که همین شب گذشته (جمعه ۱۰ آبان) به صورت غیرمستقیم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را تهدید کرده است که فیلم توقیفی خود (ارادتمند؛ نازنین، بهاره، تینا) را با همکاری نتفلیکس به صورت اینترنتی منتشر کند!؟
یا منظور سینماگری مانند «گراناز موسوی» ساکن استرالیاست که سال ۱۳۹۰ فیلم ضدایرانی «تهران من، حراج» را ساخت و در آن تصویری منفی، منزوی، سرکوب‌شده و معتاد به مواد مخدر از جامعه ایران نشان داد؟ جالب اینکه این کارگردان و بازیگر فیلمش (مرضیه وفامهر) هم نامه مذکور را امضا کرده‌اند.
جعفر پناهی دیگر سینماگری است که این نامه را امضا کرده. او خودش در قانون‌شکنی ید طولایی دارد و در زمانی که دوران محکومیتش (محرومیت ۲۰ ساله از نگارش فیلمنامه و ساخت فیلم) را به اتهام «اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» سپری می‌کند، بارها این حکم را نقض کرده است. جالب اینکه حالا او به همراه امضاکنندگان «خواهان آزادی بیان و اندیشه» است! مشخص نیست دیگر از آزادی بیان چه انتظاری دارند؟
نام «محمد رسول‌اف» کارگردان فیلم تلخ و سیاه «لِرد» هم در میان امضاکنندگان به چشم می‌خورد. او چندی پیش به یک سال حبس به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی محکوم شده است. انگار هر چه بیشتر نام‌ها را مرور می‌کنیم، زوایای جدیدتری از دلایل انتشار این بیانیه اعتراضی برایمان روشن می‌شود!
امضاکنندگان بیانیه مذکور، در پایان مدعی شده‌اند: «سینمای ایران بنا بر همه این محدودیت‌ها و موانع از درخشش در عرصه‌های جهانی بازمانده و در داخل هم با ریزش مخاطب روبروست.»
اما بهتر است این سینماگران ابتدا ایراد را در فیلم‌های سخیف که به قصد فتح گیشه، سلیقه مخاطبان سینما را تنزل و مردم را از سینما فراری داده‌اند جستجو کنند!
ارسال نظر