در ماههای اخیر از زاویه‌های مختلفی به ماجرای پیوستن مزدک میرزایی به شبکه سعودی ایران اینترنشنال پرداخته شده؛ برخی از افراد و رسانه‌ها هم بلافاصله موضوع را به ضعف مدیریت صداوسیما در حفظ نیروهایش ارتباط داده‌اند. البته ضعف و ایرادات صدا و سیما در بسیاری از موارد وارد است و نکته‌ای نیست که قابل کتمان باشد، اما در این مورد بخصوص به نظرم قصد این افراد و رسانه‌ها انتقام‌گیری سیاسی از صدا و سیما است و نه تحلیل دقیق ماجرا.

اجازه بدهید این ماجرا را از زاویه‌ای دیگر ببینیم؛
بعد از راه اندازی شبکه ایران اینترنشنال، بسیاری از مجریان شبکه‌های فارسی زبان مثل بی بی سی، من و تو و صدای امریکا هم راهی این شبکه شدند؛ مثلا نادر سلطانپور مجری معروف بی بی سی تنها یکی از این افراد بود.

پس اگر با استاندارد دوگانه به مساله نگاه نکنیم، و در این موضوع از ضعف صدا و سیما در حفظ نیروهایش سخن بگوییم، باید بپذیریم که این ضعف به مراتب بیشتر در بی بی سی و دیگر شبکه‌های فارسی زبان هم وجود داشته؛ و اگر کوچ مجریان از این شبکه‌های ماهواره‌ای را جور دیگری تحلیل می‌کنیم باید با همان خط کش درباره صداوسیما هم سخن بگوییم.

درباره این موضوع می‌شود تحلیلهای مختلفی داشت؛ اما راستش اگر تحلیل من را بخواهید، من این ماجرا را در چهارچوب "منفعت طلبی غیرمسئولانه" تحلیل می‌کنم؛ یعنی کسی که حاضر است بخاطر پیشنهاد مالی وسوسه انگیز، یا موقعیت کاری بهتر، در رسانه‌ای کار کند که هدفش در جهت تحریم مردم ایران، در حمایت از ترور و کشتار مردم ایران، در حمایت از گروههای تجزیه طلب، در جهت عوض کردن نام خلیج فارس و چنین اهدافی است. یعنی با افرادی مواجه هستیم که حاضرند منفعت مردم را فدای منفعت شخصی خودشان کنند و برای این منفعت شخصی حاضرند هر جایی کار کنند که پیشنهاد چرب و نرم تری به آنها بدهند. روزی بی بی سی روزی صدای آمریکا و روزی ایران اینترنشنال سعودی...

فکر می‌کنم با این چهارچوب تحلیل دقیق‌تری از شخصیت نادر سلطان‌پورها و مزدک میرزایی‌ها خواهیم داشت.
حواسمان باشد تحلیلهای غلط با استانداردهای دوگانه ما را به اشتباه نیندازد. نمی‌شود که رفتن مجریان بی بی سی و من و تو و... به ایران اینترنشنال یک تصمیم شخصی و حرفه‌ای قلمداد شود و رفتن مزدک میرزایی نشانگر یک فاجعه و کم توجهی به چهره‌ها و استعدادها...