به گزارش سینماپرس فیلم های اکران شده روز اول برگزاری جشنواره فیلم فجر در سینمای رسانه ها شامل آثاری همچون «سه کام حبس» به کارگردانی سامان سالور، «قصیده گاو سفید» به کارگردانی بهتاش صناعی ها و «عامه پسند» به کارگردانی سهیل بیرقی بودند؛ فیلم هایی سرشار از سطحی نگری، سیاه نمایی، تلخی، کلمات رکیک، رفتارهای مشمئزکننده و ضداخلاقی که اصلا معلوم نیست به کدام واسطه و رابطه ای توانسته اند به تولید برسند و در جشنواره فجر انقلاب اسلامی حضور داشته باشند.

انتقادات نسبت به فیلم های به شدت ضعیف روز اول جشنواره نقل جمع های کوچک و خودمانی اهالی رسانه و منتقدان سینما بود و همگان انگشت حیرت به دندان گزیدند که چرا سال به سال سینمای ایران به واسطه مدیریت های غلط بیش از پیش رو به افول و نزول می رود؟

بسیاری از منتقدان و خبرنگاران در صفحات شخصی شان نسبت به این آثار موضع گرفتند؛ از جمله محمدتقی فهیم منتقد پیشکسوت سینما در خصوص آخرین اثر سینمایی سامان سالور نوشت: «سه کام حبس را باید برای افراد زیر ۳۰ سال ممنوع اعلام کنند. تعجب نکنید همین است. چیزی برای لذت بردن در کار نیست. زیبایی شناسی وجود ندارد، امیدی در کار نیست، همه همدیگر را لت و پار می کنند. هزا رحمت به باغ وحش! اینجایی که سالور ساخته کجا هست؟ پلیسی در کار نیست...»

همچنین علیرضا مرادی دبیر فرهنگی خبرگزاری دولتی ایرنا نیز با انتقاد از تمامی فیلم های به نمایش درآمده در روز اول جشنواره فجر ۳۸ نوشت: «روز اول جشنواره فیلم فجر همه چی داشت جز فیلم خوب! اگر فکر تفریح توی این روزها به سرتون زد اصلا فکر فیلم های جشنواره را هم نکنید. غصه، گریه، غم، فقر، دزدی، جنایت و...»

اما از طرف دیگر حواشی اجرایی در روز اول جشنواره بسیار چشمگیر بود به عنوان مثال بسیاری از خبرنگاران و منتقدانی که دم از تحریم جشنواره فیلم فجر زده بودند در سینمای رسانه ها از همان لحظات ابتدایی حضور پیدا کرده بودند. مهمترین نکته اینکه سینمای رسانه ها سرشار از حضور افرادی بود که اسامی شان جزو تأییدشدگان دریافت کارت برای سینمای رسانه ها نبود. این اتفاق با انتقاد بسیار جدی اهالی رسانه در فضای مجازی مواجه شد. بسیاری افراد بر این باورند که شفاف سازی اسامی تأییدشدگان سینمای رسانه شوآفی به تمام معنا است چرا که رسما چهره هایی در سینمای رسانه ها در حال رفت و آمد بودند که عینا اسامی شان مورد تأیید روابط عمومی جشنواره قرار نگرفته بود. سوأل اینجا است که اگر قرار است همه در نهایت حضور داشته باشند این همه برو و بیا و بگیر و ببند و زد و بند از ماه ها قبل به چه دردی می خورد؟

شاید فاجعه بارتر از هر نکته دیگر فضای خفه شده سینمای رسانه ها است که از همان دقایق ابتدایی موج انتقادات و اعتراضات گسترده اهالی رسانه و منتقدان را در پی داشت. پارکینگ جشنواره که فاصله ای به شدت طولانی با پردیس سینمایی ملت دارد و در بیابانی خاکی و بدون هرگونه امکاناتی است موجی از انتقادات را در پی داشت و شوآف افرادی را که از تعبیه پارکینگ در این سینما خرسند بودند را زیر سوأل برد.

فضای بسته پردیس سینمایی ملت که واسطه تعبیه سالن های جدید بسیار خفه تر و تنگ تر از سال های قبل شده است، فقدان امکانات رفاهی همچون میز و صندلی کافی برای لحظه ای استراحت اهالی رسانه و منتقدان و عدم پذیرایی حتی یک بطری آب و یک لیوان چای در جشنواره موجب حیرت بسیاری افراد شد.

در همین رابطه یکی از اهالی رسانه به سینماپرس گفت: «مسئولان برگزارکننده جشنواره فیلم فجر که در اقدامی عجیب تنها رقمی ۴۰ هزار تومانی را برای جیره روزانه افراد در نظر گرفته اند گویا از قیمت های نجومی فودکورت پردیس ملت خبر ندارند که فقط یک لیوان چای در آن ۱۲ هزار تومان به فروش می رسد!» نکته محیرالعقول اینکه بسیاری از غرفه های غذایی تنها یک نوع غذای پیش پاافتاده را با کارت ۴۰ هزار تومانی جشنواره ارائه می کردند و برای سایر غذاهای دیگرشان طلب پول نقد داشتند!

آنتن دهیضعیف خطوط تلفن و اینترنت همراه به ویژه در اپراتورهایی مانند رایتل و ایرانسل نیز صدای اعتراض بخش اعظمی از اهالی رسانه را درآورده بود. این ها تنها بخشی از حواشی روز اول فجر ۳۸ بود و این شائبه را بیش از پیش تقویت کرد که گویا دست هایی در سازمان سینمایی در کارند که می خواهند سینمای ایران و جشنواره فیلم فجر را به انحطاط کامل بکشانند.

در ساعات پایانی شب نیز خبری در فضای مجازی منتشر شد مبنی بر اینکه فیلم «خورشید» ساخته مجید مجیدی به جشنواره نمی رسد و فیلم «عنکبوت» ساخته ابراهیم ایرج زاد جایگزین آن شده است. اتفاقی که تاکنون توسط مسئولان برگزارکننده جشنواره تأیید یا تکذیب نشده و اگر چنین رخدادی به وقوع بپیوندد قطعا موجی از انتقادات را در پی خواهد داشت چرا که «عنکبوت» پنجمین فیلم بخش رزرو جشنواره است و قطعا نمی تواند با نرسیدن یک فیلم به جشنواره جایگزین شود.

سالن مخصوص اسکان خبرنگاران نیز نسبت به سال گذشته با محدودیت بیشتری روبرو بود، علاوه بر نبود اینترنت در روز نخست، تعداد سیستم های کامپیوتری به هیچ عنوان برآورده کننده بخش کوچکی از نیاز خبرنگاران نیز نبود.