به گزارش سینماپرس، کیوان کثیریان در یادداشتی از برادران محمودی نسبت به فیلم مردن در آب مطهر انتقاد کرد و نوشت:

"برادران محترم محمودی
۱. بی‌مقدمه خدمت‌تان عرض کنم همانطور که خودتان بهتر می‌دانید ما به اندازه‌ای که شما در فیلمتان نشان می‌دهید و احتمالا فکر می‌کنید، مردم درب و داغان و وحشی و نامرد و بی‌صفت و کلاهبردار و ظالم و اینهایی نیستیم.

۲. ما مردم جایی هستیم که شما همانجا درس خواندید و رشد کردید و در تلویزیون و سینمای همین کشور، تهیه‌کننده و کارگردان شدید.

۳. ما مردم همان سرزمینی هستیم که یک دوست افغان تا دبیری جشنواره شعر فجر هم می‌تواند پیشروی کند.

۴. ما همانهایی هستیم که وقتی شما در کشور ما یک فیلم کاملا متوسط می‌سازید ذوق زده می‌شویم و خانه سینمایمان ده دوازده تا جایزه به همان فیلم متوسط تان می‌دهد.

۵. ما مردم همان کشوری هستیم که شما لاینقطع با بودجه دولتی و کمک فارابی فیلم ضعیف و کم‌فروش می‌سازید و بعد، بازهم امکانش را دارید که بلافاصله یک فیلم کم فروش ضعیف دیگر بسازید. کدام فیلمساز ایرانی را سراغ دارید که در یک سال دوتا فیلم سینمایی و یک سریال تلویزیونی ساخته باشد؟

۶. ما مردم همان کشوری هستیم که شما وقتی یک فیلم کاملا ضدایرانی می‌سازید که اتفاقاً فیلمی سطحی، تاریخ گذشته، کلیشه‌ای و ضعیف هم هست، سازمان سینمایی‌مان با دست و دلبازی به فیلمنامه و فیلمتان مجوز می‌دهد و جشنواره‌مان همان فیلم را در بخش مسابقه‌اش می‌پذیرد و تازه با همین فیلم هم به‌زودی تشریف می‌برید به جشنواره‌های بین‌المللی و احتمالا به دلیل انعکاس دردهای مهاجران مظلوم توسط فیلمسازان مظلوم، جایزه هم می‌برید. نوش جانتان.

۷. می‌بینید؟ ما احیاناً کمی هم مردم مهمان نوازی هستیم. حداقل و ظاهراً برای شما که بودیم. من نمی‌دانم در کشور شما "نمک" معنی دارد یا نه ولی شما همچنان فیلم‌هایتان را بسازید. راحت باشید. فقط لطفا یک‌وقت توی دلتان به ما نخندید، نگویید کودن بودند نفهمیدند. ضمنا کور هم نیستیم که نبینیم وضعیت مهاجرت و مهاجرت معکوس مهاجران افغان به اروپا و ایران درحال حاضر چطور است. ولی شما به این چیزها فکر نکنید. فعلا بتازانید که دور دورِ شماست."

جمشید محمودی تهیه کننده فیلم «مردن در آب مطهر» در صفحه شخصی خود در واکنش به صحبت های کیوان کثیریان این منتقد سینما نوشت: «تا کسی مهاجرت رو تجربه نکنه، نمی‌تونه حال یه مهاجر رو درک کنه. چون حتی اگه یه مهاجر با تحمل همه‌ی مشقت‌ها، همه‌ی رنج‌ها و همه‌ی درهای بسته در نهایت بتونه برای خودش یه شرایط خوب بوجود بیاره، اون مهاجره هنوز هم یک مهاجره. حتی اگه خودش بخواد این رو فراموش کنه، هستند کسایی که گاه و بی‌گاه مهاجر بودنش رو بهش یادآوری و گوش‌زد کنند. آقای کثیریان ممنون که دوباره یادم‌مون انداختین».