سید عرفان فاطمی/ فیلم سینمایی «دشمنان» نخستین اثر سینمایی علی درخشنده است که با همکاری و تهیه کنندگی مجید برزگر ساخته شده است؛ همکاری ویژه ای که نادیده سبب می شود تا این اثر سینمایی به عنوان فیلمی در طیف هنر و تجربه دسته بندی شده و از ماهیتی شبه روشنفکری با متلک پراکنی های رایج سیاسی پیدا نماید. ذهیتی که اگر چه با دیدن اثر به اثبات می رسد اما در عین حال مخاطب را با اثری به شدت ضعیف و البته کش دار مواجه می سازد. فیلم کوتاهی کشدار شده که با لطایف الحیل بسیاری می خواهد در استاندارهای یک فیلم بلند سینمایی نایل شود.
فیلم سینمایی «دشمنان» داستان زهره زنی میانسال است که برای کم کردن عذاب وجدان خود در مرگ فرزند؛ رو به نوشتن شب نامه هایی آورده که در ان به اشتباهاتش اعتراف می کند؛ شب نامه هایی که عموم ساکنان شهرک اکباتان! تصور می کنند که فرد دیگری به قصد آزار زهره اقدام به تهیه آن ها نموده و به خانه ها می اندازد. داستان یک خطی و در برخی مواقع بی جهت کش آمده ای که سبب می شود تا اثر به صورتی شبه روشنفکری و لایه دار خود را مطرح سازد! و بخواهد موضوعاتی را به صورتی نمادین مطرح کند که به نظر می رسد به جهت عدم رسانایی اثر و به تبع آن همراهی مخاطب، کاملا ابتر و همچنان در ذهن صاحب اثر خواهد ماند. |
فیلم سینمایی «دشمنان» با اشکالات متعدد خود در پرداخت سینمای و شاید اساسا چون قابلیت یک فیلم کوتاه را بیشتر ندارد؛ سعی می کند تا با ریتم کندی پیش رفته و زنی را به تصویر کشد که گربه ها نزد او اعتبار بیشتری از مادر و پسرش دارند و حاضر است برای حفاظت از گربه ها هر کاری بکند و از طرفی برای آزار و نابودی خانواده اش نیز دست به هر کاری بزند. دشمنان نقد جامعه مدرن امروز نیست؛ بلکه ترویج نوعی کرختی و افسردگی و بی اعتقادی در باورهای اعتقادی پدیدآورندگان اثر را نمایش گذاشته و نمایندگی می کند. اعتقادی که در آن هیچ خدایی وجود ندارد تا امیدی از آن نشات بگیرد.
ارسال نظر