به گزارش سینماپرس محمدعلی کشاورز ۲۶ فروردین ۱۳۰۹ در محله سیچان اصفهان و در در خانواده‌ای ۴ نفره به دنیا آمد، پدر خانواده اهل شعر و موسیقی بود و در هر هفته جلسات مولاناخوانی در خانه آن ها برگزار می‌شد. وی در دوران دبیرستان تئاتر و موسیقی کار کرد و علاقه به هنر به‌قدری در او زیاد بود که با وجود اینکه در رشته پزشکی پذیرفته شد، آن را ادامه نداد چراکه به گفته خود وی با روحیاتش سازگار نبود، اینگونه بود که از این رشته انصراف داد و راه هنر را در پیش گرفت.

محمدعلی کشاورز فعالیت هنری خود را را از سال ۱۳۳۹ با حضور در نمایش «خودکشی» به کارگردانی علی نصیریان شروع و سپس به ایفای نقش در نمایش‌هایی همچون «آنتیگون»، «آندورا»، «ادیپوس شهریار»، «بازی استریندبرگ»، «دایی وانیا»، «عاشق مترسک»، «لبخند باشکوه آقای گیل» و برخی نمایش‌های دیگر پرداخت و تبدیل به بازیگری حرفه‌ای شد.

ورود کشاورز به تلویزیون به وسیله بازی در «شب قوزی» ساخته فرح غفاری در سال ۱۳۴۳ اتفاق افتاد. وی همچنین در سریال‌های تلویزیونی زیادی همچون «دایی جان ناپلئون»، «هزار دستان»، «سربداران»، «سلطان و شبان»، «گرگ‌ها خاکستری رنگ اند»، «پدرسالار» و… به نقش آفرینی پرداخته بود. به علاوه بازی در ۴۷ فیلم سینمایی را نیز در کارنامه هنری خود دارد. کشاورز هم نسل مشاهیری چون داوود رشیدی، عزت‌الله انتظامی، جمشید مشایخی و علی نصیریان است که به ۵ مرد ماندگار سینما، تلویزیون و تئاتر معروف شده اند.

سینماپرس در پی درگذشت این هنرمند مردمی و ارزنده با برخی از سینماگرانی که تجربه همکاری با این هنرمند را داشتند گفتگویی انجام داده که ماحصل آن برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی در ذیل نقل شده است.

محمد متوسلانی بازیگر و کارگردان سینما به سینماپرس گفت: خوشبختانه من شانس این را داشتم که ۲ فیلم با ایشان کار کنم و از این همکاری ها خاطره بسیار خوبی دارم. زنده یاد کشاورز انسانی بسیار وارسته بود که بدون حاشیه و با صمیمیت بسیار کار می کرد و هیچ گاه به خاطر ندارم که خارج از حوزه کاری بحثی با دیگران داشته باشد و اگر احیاناً نظری می داد در جهت تحلیل شخصیت خود و تقویت بازی اش بود.

ایشان به معنای واقعی کلمه تمامی خصوصیات یک هنرپیشه حرفه ای را داشتند و کار کردن با او بسیار لذت بخش بود. من قرار بود اولین بار پیش از انقلاب در فیلم «سازش» با ایشان همکاری کنم که به دلایلی این امر میسر نشد اما بعد از انقلاب ۲ همکاری خوب با ابشان داشتم.

زنده یاد کشاورز فردی به شدت وارسته و افتاده بود و بی تکبر بود. آدمی بود که با همه افراد می جوشید. با همه ارتباط خوبی داشت هرگز خود را از دیگران جدا نمی کرد. همیشه همراه مردم بود، بی شک او انسانی عارف مسلک بود که زندگی خصوصی بی حاشیه ای داشت. نه منزوی بود نه شلوغ و اهل مهمانی های آنچنانی و... فقدان ایشان برای من بسیار تأسف برانگیز است چرا که سینمای کشور دیگر هرگز شاهد چنین گوهر کمیابی نخواهد بود.

فاطمه گودرزی دیگر بازیگر سینما نیز با عرض تسلیت به جامعه هنری کشور گفت: خوشبختانه من بازیگری هستم که این سعادت را داشتم با هنرمندان نامدار و بزرگی چون زنده یاد محمدعلی کشاورز همکاری داشته باشم؛ این سعادتی است که بسیاری از نسل های بعدی این سعادت را نخواهند داشت.

 وقتی آدم با بزرگان و پیشکسوتان واقعی سینما کار می کند همه چیز بسیار جدی تر و موشکافانه تر می شود. بی شک کسانی که این تجربه را نداشته باشند متوجه حرف بنده نخواهند شد. وقتی این بزرگان در یک پروژه حضور دارند بی شک باید همه کار خود را به درستی بلد باشند. من خوشحالم در دوره ای به سینمای ایران پیوستم که سابقه همکاری با این نسل پرافتخار و بزرگ را داشته باشم. نسلی که بی شک سال های سال نامشان بر تارک هنر ایران زمین خواهد درخشید، نسلی که مانا و ماندگار هستند و قطعاً تا نسل ها بعد از آن ها به نیکی یاد خواهد شد.

ایرج راد دیگر هنرمند پیشکسوت نیز به سینماپرس گفت: زنده یاد محمدعلی کشاورز یکی از چهره های نامدار و بسیار با ارزش هنرهای نمایشی ایران در عرصه سینما، تلویزیون و تئاتر بود. او در طول سال های متمادی کارهای با ارزش فراوانی کرد.

تکیه گاه این هنرمند صحنه تئاتر بود و زنده یاد کشاورز از آنجا تجربیات فراوانی آموخت و در کارهای تصویری اش به کار بست. این هنرمند بزرگ از هنرستان هنرپیشگی کارش را آغاز کرد و تحصیل را ادامه داد در زمانی که تلویزیون اولین بار به ایران آمد وی در اداره هنرهای دراماتیک در برنامه های زنده حضور داشت و بعد که تالار سنگلج افتتاح شد در آنجا نیز حضور داشت و خلاصه تمامی اوقات زندگی اش را به بازیگری و سینما و هنر و تئاتر اختصاص داده بود و هیچ کار دیگری نمی کرد.

من افتخار داشتم در گروه تئاتر مردم که سرپرست آن آقایان نصیریان و انتظامی بودند حضور داشته باشم و کارهای مختلفی را در کنار ایشان بودم. با روحیات ایشان دیسیپلین و وقت شناسی شان آشنا بودم. زنده یاد کشاورز حضور موثری داشت. صدا برای وی جایگاه ویژه ای داشت او در نقش های مختلف ظاهر می شد، در هر نقشی بهترین بود زنده یاد کشاورز یک آرتیست به تمام معنا بود که هرگز پشت سر کسی صحبت نمی کرد و بسیار روراست بود. همیشه به گروه احساس آرامش می داد. ک

این ها جزو خصوصیت های خاص این هنرمند بود؛ او برای کار هنر ارزش فوق العاده ای قائل بود. با هر کارگردانی کار نمی کرد و متن را انتخاب می کرد و برخلاف بسیاری افراد برایش مسأله ای نبود اگر نقش کوچک را بپذیرد چرا که با توانمندی بی نظیر خود آن نقش کوچک را به بهترین و بزرگترین شکل ممکن به سرانجام می رساند.