به گزارش سینماپرس، با بسته شدن سینماهای شهرهایی که وضعیت فوق‌العاده دارند، احتمالاتی برای بسته شدن سینماهای شهر تهران به عنوان پرسالن‌ترین شهر کشور به گوش رسیده است.

در این چهار ماه سینماهای کشور با ضرر بسیار هنگفتی مواجه شدند که در تاریخ سینمایی کشور بی‌سابقه است. رسانه‌ها نیز در حال تهیه گزارشاتی در این زمینه‌اند و نظرات سینماداران، تهیه‌کنندگان و دفاتر پخش را جویا می‌شوند.

سجاد نوروزی مدیر سینما آزادی نیز در گفت‌وگوی کوتاه خود با خبرنگار تسنیم در این باره به بیان دیدگاه خود پرداخت.

نوروزی با اشاره به جایگاه و نسبت سینما با مسأله کرونا و خیزش دوباره آن بیان کرد: بخشی از خیزش دوباره کرونا برمی‌گردد به رفتارهای پرخطر مردم در این یک ماه گذشته که همزمان بود با از سرگیری برخی از مشاغل و فعالیت‌ها. در آن دوره سینماها بسته بودند و در افزایش این خطر هیچ نقشی نداشتند.

نوروزی ادامه داد: نکته دیگر اینکه نه تنها سینماها در افزایش بیماری نقشی نداشتند که حتی به جرأت می‌گویم که هیچ صنفی از میان صنوف این کشور و مشاغل آن به اندازه سینما در رعایت پروتکل‌های بهداشتی موفق عمل نمی‌کردند. تمام مفاد بهداشتی و پزشکی پروتکل‌های توسط سینماداران رعایت شده است.

در هر صورت ما  تابع دستورات ستاد ملی مبارزه با کروناییم و اگر این ستاد دستور به تعطیلی سینماها بدهد ما نیز سینمای خود را می‌بندیم. اما باید به این نکته هم اشاره کنم که ستاد ملی به دو مورد قبلی که گفته شد توجه کند یعنی اولاً در نظر داشته باشد که سینماها در افزایش این خطر نقشی نداشتد و دیگر اینکه سینماها در رعایت پروتکل‌های بهداشتی نمره قبولی می‌گیرند.

مدیر سینما آزادی در ادامه با درنظر گرفتن تعطیلی سینماهای کشور، به وضعیت وخیمی که نصیب سینماهای کشور می‌شود اشاره کرد و گفت: اگر سینماها بسته شدند ما تا آخر ماه صفر سینماها را بازگشایی نخواهیم کرد چرا که اساساً ادامه کار دیگر موضوعیتی ندارد. اگر در این دو سه ماه فرضی تعطیلی سینما فکر عاجلی برای صنعت سینما نشود به نظرم یک نابودی مطلق برای سینمای ایران اتفاق خواهد افتاد و قطعاً  حداقل سه سال زمان خواهد برد تا این صنعت دوباره راه‌اندازی شود و جان بگیرد.

نوروزی در پایان درباره اکران آنلاین در این مدت بیان کرد که این مقوله نیز کمک خاصی به سینمای ایران در این مدت نخواهد کرد. اگر مجموعه دولت سینما برایش مهم است بداند که اکران آنلاین تنها بخش بسیار کوچکی از صنعت سینما است. کارکنان سینمای ایران مانند چند سلبریتی پول‌ساز نیستند که درآمد بالایی داشته باشند. از مجموعه 10 هزار نفری سینماگران کشور که با اعضای خانواده خود نزدیک به 50 هزار نفر از این کشور را شامل می‌شوند، در این مدت چگونه معیشت خود را سامان دهند؟

تکلیف کارگران خدماتی سینما و دیگر کارکنان بخش تولید سینمای کشور در این مدت چه خواهد شد؟