به گزارش سینماپرس، سید مهرداد ضیایی در گفتگو با آنا، دلیل ضعف سریال‌سازی در سال‌های اخیر را مربوط به دو موضوع دانست و افزود: عامل اول، به شیوه مدیریت سازمان صدا و سیما باز می‌گردد. باید بپذیریم که توان مدیریتی به معنای دخالت زیاد نیست، بلکه به معنای اعمال نفوذ کمتر است. اگر مدیران سازمان از برخی ترس‌های موهوم خود دست بکشند و اجازه دهند تا هنرمندان، فیلمنامه‌نویسان و فیلمسازان کار خودشان را بکنند، نتیجه بهتری خواهیم گرفت.
بازیگر سریال «آشپزباشی» اظهار کرد: وقتی کارگردان ما به خاطر برخی هراس‌های بی‌مورد به ایده‌آل‌های خودش پشت می‌کند، معلوم است که کار درست پیش نخواهد رفت. آنچه خلق می‌شود یک اثر خشکیده و بی‌رمق است و دیگر چیزی برای خلاقیت وجود ندارد. نویسندگان وقتی می‌بینند که این‌گونه برخورد می‌شود، خودبه‌خود محافظه کار شده و سراغ تجربه‌های جدید نمی‌روند.
این بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون عنوان کرد: از سوی دیگر، تعدد افراد و موازی‌کاری در مدیریت هم این قضیه را تشدید می‌کند و باعث می‌شود کیفیت آثار پایین بیاید.
مطالبات مالی از تلویزیون چه زمانی تمام می‌شود!؟
ضیایی افزود: عامل دوم از نظر من مسائل اقتصادی است. باید بپذیریم که با این شکل از رابطه اقتصادی، نمی‌توان آثار باکیفیتی تولید کرد. الان در اغلب سریال‌های در حال تولید، بازیگران و عوامل در هر مرحله‌ای احساس می‌کنند که طلبکار هستند و از طرف دیگر حالا باید به کاری که در آن هستند هم تعهد داشته باشند.
بازیگر سریال «بچه مهندس۳» گفت: وقتی تعهدات پیشین تهیه‌کنندگان اجرایی نمی‌شود، معلوم است که کیفیت سریال‌ها پایین می‌آید. میزان این طلب‌های مالی باید چقدر شود که شاهد یک اقدام جدی در این زمینه باشیم. این اتفاق چندبار باید بیفتد که بالاخره جلویش را بگیریم.
وقتی امرار معاش با نویسندگی غیرممکن می‌شود
ضیایی گفت: هنرمندان هم مثل همه آدم‌های اطراف ما باید راهی برای معیشت خودشان پیدا کنند. مدتی پیش به یک جلسه رونمایی و نقد کتا ب دعوت شده بودم. در آن جلسه که جمع زیادی از نویسندگان، اصحاب فرهنگ و اهالی قلم حضور داشتند، این پرسش را مطرح کردم که چند نفر از حاضرین صرفاً از راه نویسندگی کسب درآمد و امرار معاش می‌کنند؟ از آن جمع پنجاه‌شصت نفری فقط یک نفر پاسخش مثبت بود.
بازیگر فیلم سینمایی «مارمولک» اظهار کرد: خود من سال‌ها از راه نوشتن روزگار می‌گذراندم؛ دست‌کم تا سال ۱۳۸۴ نیازی نداشتم که به خاطر محدودیت‌های مالی پیشنهادت بازیگری را بپذیرم. دوسه کار بازیگری در سال برایم کفایت می‌کرد و بقیه فعالیت‌هایم را برای نوشتن گذاشته بودم، اما از آن سال به بعد داستان‌نویسی به تدریج به حاشیه رفت و دیدم که نمی‌توانم به نویسندگی به عنوان یک شغل نگاه کنم.
شکل‌گیری بازار سیاه فیلمنامه
ضیایی عنوان کرد: بعدها و در دهه نود شاهد شکل‌گیری فضایی شدیم که از آن به عنوان بازار سیاه فیلمنامه یاد می‌کنم. یعنی شرایطی ایجاد شد که در آن یک نوع رابطه مافیایی بین کارگردان، تهیه‌کننده و نویسنده شکل گرفت و خارج از حیطه تعیین‌شده کار کردن مشکل بود.
بازیگر سریال «مختارنامه» گفت: اگر فکری برای حل این دو مشکل یعنی محافظه‌کاری و دخالت‌های بی‌مورد و حل مسائل مالی هنرمندان نداشته باشیم، در حوزه سریال‌سازی بازهم «آش همین آش است و کاسه همین کاسه!»و همچنان باید با دیدن کارهای محبوب سال‌های گذشته آنتن را پرکرده و بیننده را پای تلویزیون بیاوریم.
ارسال نظر