به گزارش سینماپرس، داریوش بابائیان (تهیه‌کننده و پخش‌کننده سینما) درباره اکران دو فیلم جدیدش در سینماها به ایلنا گفت: دو فیلم «کله پوک» به کارگردانی جواد مزدآبادی و «تله پاتی» به کارگردانی رضا شالچی اکران می‌شوند. به دلیل اینکه ظرفیت اکران و ظرفیت تماشاگر در سینماها بسیار محدود است، قرار است همزمان با اکران این دو فیلم در سینماها به صورت آنلاین هم اکران شوند. به نظرم اکران آنلاین به نسبت وضعیت اکران سینماها بهتر است و می‌توان با اکران در پلتفرم‌های VOD جلوی ضرر فیلم‌ها را گرفت.  

وی در ادامه گفت: هر چه جلوتر می‌رویم فرصت برای اکران فیلم‌ها از دست می‌رود و صف طولانی فیلم‌هایی که نمایش داده نشدند، بیشتر می‌شود. در این شرایط احساس کردم این دو فیلم کم کم دارد قدیمی می‌شود و باید هر چه زودتر آن‌ها را اکران کرد. امیدواریم حمایت‌های سازمان سینمایی باعث شود جلوی ضرر سرمایه فیلم‌هایی که اکران می‌شود، گرفته شود. به نظر می‌رسد در شرایط فعلی چاره‌ای جز اکران آثار سینمایی را نداریم چراکه با این وضعیت کرونا تا دو سال دیگر هم نمی‌توانیم به ظرفیت اکرانی که در سال ۹۸ و ۹۷ داشتیم، برسیم و خیلی سخت است بتوانیم تماشاگران را دوباره به سینماها برگردانیم.  

بابائیان با اشاره به وضعیت تولید فیلم در کشور گفت: من جزو آن دسته از تهیه‌کنندگانم که اعتقاد دارم ارشاد نباید پروانه ساخت برای تولید فیلم جدید بدهد. چون فیلم‌هایی که پشت در اکران مانده‌اند خیلی زیاد هستند. اما در چنین وضعیتی هنوز یک عده مشغول ساخت فیلم هستند. در این وانفسای ورشکستگی سینما و تعطیل شدن سالن‌های سینما به خاطر کرونا باید جلوی صدور پروانه ساخت تا زمان تعیین تکلیف فیلم‌های ساخته و نمایش داده نشده؛ گرفته شود.  

وی با انتقاد از برگزاری جشنواره‌های سینمایی توسط دولت گفت: متاسفانه وزارت ارشاد یک ماراتنی به نام جشنواره فجر دارد که باید به هر قیمتی فیلم بسازد تا در آن نمایش بدهد. اصلا هم برای ارشاد مهم نیست سرنوشت فیلم و سرمایه آن بعد از جشنواره چه می‌شود. به نظر من تمام جشنواره‌هایی که دولت برگزارکننده آن است باید تعطیل شوند. اصلا به چه دلیلی باید جشنواره کودک یا جشنواره فجر برگزار شود؟ فقط به این دلیل که یک بودجه‌ای را حتما باید خرج کنند؟ اگر آن بودجه را به بخش تولید و تهیه سینما اختصاص بدهند. قطعا صاحبان آثار که ضرر و زیان هزینه تولید را به جان می‌خرند تا سینما زنده بماند، به مراتب از برگزاری جشنواره مهم‌تر هستند. سالن‌های سینما الان در وضعیت خوبی قرار ندارند و حقوق پرسنل آن‌ها عقب افتاده است. اگر بودجه جشنواره خرج این موضوعات شود کمک بزرگی به حفظ بقای سینما خواهد شد. در این شرایط کمک‌هایی به صاحبان آثار و سینمادارها شده اما رقم‌ها آنقدر ناچیز است که نمی‌توان اسم کمک را روی آن گذاشت. در این شرایط ارشاد باید محاسبات پرداخت خودش را طوری تنظیم کند که اگر فیلمی مثلا ۲۰۰ میلیون تومان می‌فروشد، همین میزان رقم را به سینمادار بدهد و به صاحب فیلم هم این رقم به علاوه فروش فیلم را اختصاص بدهد تا سرمایه فیلم‌ها از بین نرود.  

این تهیه‌کننده سینما با اشاره به وضعیت اکران آنلاین و قاچاق سریع فیلم‌ها از روی VOD ها گفت: همه فیلم‌ها قاچاق می‌شوند چون ما هیچ قانونی برای کپی رایت در کشور نداریم تا جلوی این موضوع را بگیرد. فیلم‌ها به ۲۴ ساعت نمی‌رسد که سر از شبکه‌های ماهواره‌ای درمی‌آورند و چون قانونی نداریم که در عرصه بین‌المللی هم بتواند پشتیبان تولید فیلم‌ها باشد به راحتی سرمایه‌ها از بین می‌رود.  

وی در پایان گفت: سال ۶۳ وقتی کار تهیه فیلم را آغاز کردیم تنها ۷-۸ نفر تهیه‌کننده بودیم که کار می‌کردیم و ظرفیت تولید فیلم در بخش خصوصی سالی ۳-۴ فیلم بود. ایستادگی تهیه‌کنندگان بخش خصوصی باعث شده امروز سینمای ایران سالانه بیش از ۱۰۰ فیلم تولید کند. دولت اگر از این ظرفیت حمایت نکند این سرمایه مهم اجتماعی از بین می‌رود.