به گزارش سینماپرس، رحمت امینی کارگردان و پیشکسوت تئاتر در وبیناری که در صفحه مجازی خود با عنوان چرا و چگونه تاریخ نمایش در ایران را باید بشناسیم با قطب الدین صادقی، پیشکسوت دیگر تئاتر و مدیر تماشاخانه شانو به گفت وگو پرداخت.

رحمت امینی در ابتدای صحبتش گفت: در خیلی از کشورهای جهان توجهشان به تاریخ به معنای کاربردی است نه اینکه فقط در فضای مجازی تاریخ را در نظر بگیریم. چیزی که من در دو نقطه خیلی از دور از خودمان دیدم، توجه مردم به صورت کاربردی به تاریخ در این کشورها بوده است موزه هایی که در خیلی کشورها مثل هندوستان که دارای ایالت های پیشرفته و فقیر نشین دیدم، خیلی رایج بود. حتی بافت های قدیمی شهرهایشان را با وجود مرمت، حفظ کرده بودند. خیلی از این موزه ها در این کشورها رایگان بودند و ما به تماشای آنها می رفتیم.  

قطب الدین صادقی با اشاره به نگاه هایی که هگل به تاریخ دارد گفت: من در این زمینه قدری هگلی هستم، یکی از وظایف اصلی همه نسل ها جستجو و دادن هر معلوماتی است که به نسل بعدی تحویل می دهد بهرحال نسل به نسل دایره معلومات ما بیشتر می شود یکی از آشفتگی های نسل ما نشناختن گذشته است و به طور اخص تاریخ اندیشه و هنر و عرصه تکوین هنر نمایش است. این یعنی ندانستن یک شناخت و غفلت از مبانی نظری.

وی در ادامه افزود: زمانی که مبانی نظری در یک جامعه ضعیف باشد و چارچوب منطقی برای فعالیت ها نباشد تردید نکنید که فعالیت ها به همان اندازه آشفته است در این عصر یکی از دلائل ضعف کارهای عملی ما این است که در مبانی نظری ضعیف هستیم چون خیلی چارچوب ها و سیر تحولی آنها را پیدا نکردیم  و این هنری که الان وسیله ارتباط جمعی ماشده و با آن خلق می کنیم دارای چه مشخصاتی است و از کجای تاریخ ما در آمده است و غلظت تاریخ ما تا چه میزان است.

صادقی با بیان اینکه بسیاری از روی جهل این حلقه زنجیر را رها می کنند، گفت: اینها نه به گذشته و نه به آینده توجه دارند در کشورهایی که همه چیز به یک تعریف آکادمیک منتهی شده آنها هم از گذشته خبر دارند و هم آینده را نظر دارند. ما اغلب کارهایمان در سطح برنامه ریزی مدیران و هم تولیدات هنری هنرمندان و هم سطح استقبال مردم از کارها تعریفی وجود ندارد یعنی به نظر من در جاهایی مثل دانشگاه می بایست همه اینها دسته بندی شود و مقدمه و موخره و سیر تکوینی آن مشخص شود اما جامعه ما باری به هر جهت است و امروز کاری میکنیم و فردا بدان فکر نمی کنیم. این باید به پایان برسد  و ما به نگرش تاریخی درست نیاز داریم و بدانیم ما محصول چه رویدادهایی هستیم و این میراث با ماست. در تمام تصمیم گیری های ما این شناخت باید لحاظ شود تا چراغ و مشعلی باشد که آینده مان راحت پیدا شود.  

امینی با اشاره به اینکه در عرصه تاریخی ما صحبت زیاد می کنیم و به لحاظ تئوریک مفاهیم زیادی مطرح می شود، گفت: خیلی بزرگانی داریم که کتاب هم دارند اما این آثار اصلا مورد توجه قرار نمی گیرد.

صادقی با اشاره به برخی کتب بیضایی و کتب نقالی و تعزیه گفت: ما خیلی آثار در این زمینه ها داریم خود من حتی در زمینه روحوضی اثر دارم یعنی کسانی دیگر آمدند و شاخه های کار را با ریزه کاری انجام دادند منتها چون این کتاب ها به زبان های خارجی بوده و کمتر ترجمه شده مردم خیلی از آنها خبر ندارند وگرنه چارچوب های کلی کافی است و الان باید وارد جزئیات شویم یکی از نکاتی ما به عنوان متدولوژی داریم ایناست که اساس فرهنگ ما عرفانی و اسطوره ای و کلی نگری است و ما به جزئیات بیشتر نیاز داریم.

وی با اشاره به اینکه رساله های ارزشمند کارهای جزئی هستند یعنی اینکه یک گام علم را جلو ببریم نه اینکه به کلیات توجه کنیم، گفت: تا زمانی که ما این دیدگاه را داشته باشیم که به کلیات توجه کنیم به چیزهای جدید دست پیدا نمیکنیم، یکی از ویژگی های دانش آکادمیک در این است که هیچ علمی ثابت نیست و نقطه پایان ندارد بلکه ما در یک مرحله شناخت علم هستیم و هر نسل با توجه به اطلاعات و اسناد جدیدی به دست می آورد وظیفه اش این است که یک بار دیگر گذشته را بازنگری کنیم و این را ما باید در دانشگاه ها آموزش دهیم تأسف نخوریم از اینکه کتاب آقای بیضایی یا دیگران همان است، الان ما باید کارهای جدید انجام دهیم.