به گزارش سینماپرس، غلامرضا رمضانی کارگردان سینما، درباره وضعیت فیلمسازی در شرایط کنونی و حفاظت از روحیه مردم و شاد کردن آن‌ها، در گفت‌وگو با خبرنگاران جوان، گفت: سینما، موسیقی و در کل هنرها در حاشیه زندگی مردم باید حاصل یک آرامش نسبی اولیه باشند که به وجود بیایند یا مردم ترغیب شوند آن‌ها را دنبال کنند. اگر این اتفاق در وضعیت اقتصادی، معیشتی و نوع زندگی مردم رخ ندهد، به خودی خود جذاب نیست و بهترین اثر را هم خلق کنید مخاطب تمایل چندانی برای دنبال کردن یا دیدنش ندارد.

وی افزود: در کوران جنگ جهانی و هشت سال دفاع مقدس یا تغییر و دگرگونی ها، نمی‌توانیم بگوییم حال جامعه عجیب است؛ چون هنر در این نوع اتفاقات تلطیف کننده، راهکار دهنده و پیشرو است؛ ولی اگر در وضعیتی که بیمار ما در بیمارستان است و دارو نیست مانند چند صد نفری که روزانه به علت کرونا فوت می‌شوند بخواهیم به هنر بی مهری و بی توجهی کنیم، به شدت غیراخلاقی و نادرست است. پس در چنین موقعیتی باید به نمایش‌ها و هنری بپردازیم که به آرامش مردم کمک کند. نمی‌توان هنری را ارائه داد که قدرت تسکین و آرامش بخشی نداشته باشد. طبیعتاً نمایش، سریال و فیلمی که با روحیات و جنس مردم همخوانی نداشته باشد، به طور قطع دیده نمی‌شود.

این کارگردان بیان کرد: من پروانه ساخت فیلمنامه‌ای با نام «نوه دختری» را گرفتم که همدلی خانوادگی بین پدر و دختری را روایت می‌کند که دختر پرستار و درگیر جامعه و ویروس کروناست و پدر از دور با روش‌های مختلف فرزندش را حمایت می‌کند. بخشی از سرمایه تولید این اثر فراهم شد و در حال رایزنی برای مابقی سرمایه بودم؛ ولی به این نتیجه رسیدم که جمع کردن یک گروه برای ساخت آن در شرایط کنونی کار درستی نیست و اگر کوچکترین اتفاق ناگواری می‌افتاد تا همیشه به لحاظ روحی به هم می‌ریختم. از سویی به فرض اینکه بدون هیچ مشکلی و درگیر نشدن با ویروس کرونا، فیلم ساخته می‌شد آن وقت کجا و چه زمانی باید نمایشش می‌دادیم!؟ اکران آنلاین هم که هیچ تضمینی درباره قاچاق نشدن فیلم نمی‌دهد. پس حاصل تولید این فیلم دلچسب و منطقی نبود و دست نگه داشتیم.

کارگردان «ضربه فنی» اذعان کرد: روزی که پروانه ساخت فیلم را گرفتم بیش از یکصد نفر به علت ابتلا به کرونا فوت می‌شدند. پس منتظر ماندم که شرایط مساعدتر شود و بتوانیم شروع کنیم. شرایط مساعد که نشد وضعیت آلودگی کرونایی شدت گرفت و فوتی‌ها به چند برابر رسیدند. من دوست دارم فیلم بسازم ولی نه ماه است که بلاتکلیفم. فکر می‌کنم کلید زدن فیلم در چنین شرایطی خودخواهی مطلق است.