این کارشناس فرهنگی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود:  این فرضیه غلط دامن مدیران کم سواد ما را گرفته تا جایی که هنرمندان انقلابی ما را اصولاً هنرمند نمی دانند! و همین مسأله باعث شده تا ما شاهد فقدان و یا تولیدات بسیار اندکی در خصوص زندگی قهرمانان ملی در سیما و سینما باشیم. باید صادقانه بپذیریم که به دلیل ضعف سیستم فرهنگی کشور در ارتباط با آموزش و پرورش هنرمندان باورمند، اکثریت هنرمندان کشور را افرادی تشکیل می دهند که چندان قائل به سیاست گذاری های کلان فرهنگی کشور نیستند و از آنجا که مسئولان وزارت ارشاد و...  در حوزه حمایت ها نگاهی عام  و فراگیر دارند، طبیعتاً بودجه را بین این افراد تقسیم می کنند و این مسأله باعث می شود تا دست هنرمندان دغدغه مند از بودجه برای تولید آثار ارزشمند خالی بماند.

وی سپس به یکی دیگر از معضلات تولید در سینما و تلویزیون اشاره کرد و با بیان اینکه سیستم تولید ما به گونه ای است که بیشتر تهیه کنندگان و کارگردانان تعیین کننده تولید آثار هستند اظهار داشت: متأسفانه سیستم های بالادستی مثل سازمان سینمایی یا سازمان صدا و سیما و... چندان در نحوه تولیدات دخالتی ندارند و همین باعث شده تا برخی تهیه کنندگان و فیلمسازان پرکار تعیین کننده آن باشند که چه نوع آثاری تولید شود.

نیرومند در همین راستا متذکر شد: بی تردید هنرمندانی هم هستند که دغدغه های ارزشمند ولایی، انقلابی، دینی و ملی دارند و تمایل شان بر این است که دست به تولید آثار ارزشمندی بزنند اما سیستم از آن ها حمایتی نمی کند. اصولاً تجربه ثابت کرده که مدیران رغبتی ندارند تا با این افراد که در پی چنین سوژه هایی هستند همکاری داشته باشند.

وی خاطرنشان کرد: این وضعیت در حالی است که در تمام دنیا که کار رسانه ای جدی انجام می دهند، نظام سیاست گذاری از بالادست به کمپانی های بزرگ اما محدود وابسته به نظام سرمایه داری دیکته می شود. در واقع برخلاف کشور ما در آن کشورها وضعیت این گونه نیست که هرکس صرفاً پول و ثروت داشته باشد بتواند کار تولید کند. ورود پول های کثیف در چرخه تولید از همین جا سرچشمه می گیرد.

نیرومند ادامه داد: در فیلم های مطرح و جریان ساز جهان کاملاً مشهود است که افراد پشت سر تولید آن ها بوده اند که مدت ها طراحی و برنامه ریزی و سیاست گذاری های راهبردی کرده اند تا این آثار به تولید رسیده است. ما این وضعیت را در اکثر فیلم های هالیوودی که در جشنواره ها و جشن هایی مانند اسکار راه می یابند را شاهد هستیم که گاهی مانند «آرگو» وجوه سیاسی پیدا می کنند و گاهی وجوه فکری واعتقادی دارند.

این کارشناس فرهنگی در خاتمه این گفتگو در پاسخ به این پرسش که فکر می کنید علت تفاوت میان حرف و عمل مسئولان سینمایی کشور ما چیست و چرا علیرغم آنکه مسئولان دم از سینمای ملی و انقلابی می زنند ما با حجم عظیمی از فیلم های سطح پایین و سخیف روبرو هستیم اظهار داشت: همانطور که پیش تر اشاره کردم در کشور ما سیاست گذاران چندان تعیین کننده نیستند. بین ساست گذار و تولید کننده فاصله است. از آنجا که فرهنگ با کالای فرهنگی مدیریت می شود، بنابراین این تولیدکننده های کالای فرهنگی هستند که فرهنگ کشور را مدیریت می کنند نه مدیران فرهنگی! و تا زمانی که فاصله فکری و اندیشه ای میان سیاست گذاران و تولیدکنندگان وجود داشته باشد، ما شاهد همین روند غلط و ناپسند خواهیم بود.