کارگردان فیلم سینمایی «رنج و سرمستی» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: این ایام کرونایی خیلی چیزها را از مدیران به ما ثابت کرد؛ به ما ثابت شد که هرگز نمی توانیم به حرف ها و حضور این افراد اطمینان کنیم، به ما ثابت شد که بی پناه هستیم و کسی به فکر ما نیست و فریادرسی نداریم.

وی سپس با بیان اینکه حیوانی به نام «آخوندک» وجود دارد که مغز طعمه خود را می خورد اظهار داشت: عملکرد برخی مسئولان در سینما درست شبیه به رفتار غریزی این حیوان است!؛ آن ها کاری می کنند تا شیره و مغز و دانش هنرمندان کشیده شود تا دیگر چیزی در چنته برای ارائه نداشته باشند.

الماسی با اشاره به مشکلات مادی و معیشتی قشر گسترده ای از اهالی سینما متذکر شد: مدیران می گویند به ما چه مربوط است که هنرمندان گرسنگی می کشند؟ اصلاً این چیزها برای آن ها مهم نیست. بنده معتقدم اصولاً عمداً دست هایی در کار است تا هنرمندان متعهدی که طی این سال ها با عشق و تمام وجودشان برای فرهنگ ایران اسلامی خدمت می کردند را دچار ضدیت با کشور کنند.

این سینماگر تصریح کرد: مسئولان کارشان این است افرادی که عاشق این سرزمین اسلامی هستند را با یک سری اعمال سطحی بدل به دشمن کنند و سپس خودشان عقب بکشند و نظاره گر این ماجرا باشند.

بازیگر فیلم های سینمایی «افسانه آه» و «دیگه چه خبر؟» سپس با طرح یک درخواست از مستندسازان فعال سینما خواستار تولید یک مستند در خصوص عملکرد مدیران سینمایی در مواجهه با کرونا شد و گفت: اشتباهات مدیران سینمایی باید در قالب یک اثر مستند برای ماندگاری در حافظه تاریخ ساخته شود. همه ما و نسل های آتی باید بدانند این مدیران در این وانفسای کرونا چه کاری انجام داده اند!

وی با انتقاد شدید از افول و نزول محتوایی تولیدات سینمایی طی سال های اخیر متذکر شد: بنده با صورت قاطع عرض می کنم که طی سال های آینده چیزی به نام سینما دیگر وجود نخواهد داشت. مدیران سینمایی رسماً سینما را از بین برده اند؛ ما امروزه در سینمای ایران با یک سری فیلم های زننده و تهوع آوری روبرو هستیم که بعضاً بازیگران شان برای اینکه مخاطب بخندد حتی شلوار خود را پایین می کشند! این چه آثاری است که در سینمای ایران اسلامی تولید و اکران می شود؟

الماسی افزود: مدیران سینمایی و برخی سینماگران تنها پول را می بینند و پول را می شناسند و به عمد سینمای ایران را به سمت سینمای تهوع آور جنسی سوق می دهند. این یک فاجعه بزرگ است که سینمای ایران با آن درگیر شده و هزاران بار بهتر که اصولاً چنین سینمای شنیعی وجود نداشته باشد.

این بازیگر برجسته سپس با انتقاد شدید از عملکرد خانه سینما به عنوان تنها نهاد صنفی سینماگران اظهار داشت: وجود خانه سینما وقتی هنرمندان حتی نان شب ندارند به چه دردی می خورد؟ این همه صنف و سندیکا و دفتر و نهاد و شورای سینمایی به چه دردی می خورند؟

وی یادآور شد: بنده خودم یکی از بنیان گذاران خانه سینما و انجمن بازیگران بودم. یکی از اصل های اساسی در اساسنامه انجمن بازیگران این بود که عدالت کاری به وجود آورد و کار را میان هنرمندان به صورت عادلانه توزیع کند اما امروز هیچ نشانی از این عدالت نمی بینیم و شاهد آن هستیم که برخی به واسطه ارتباطات غیر عرفی شان مرتب سر کار هستند و عده بی شماری بیکار و خانه نشین شده اند.

الماسی در پایان این گفتگو افزود: سینمای ایران دردمند بود و با وجود کرونا دردمندتر از گذشته شد و بنده معتقدم تا زمانی که قرار باشد مدیران سینمایی با همین سبک و شیوه سینمای ایران را اداره کنند هیچ تحولی در سینمای کشور به وجود نخواهد آمد و ما باید آرزوی از کما در آمدن سینما را به گور ببریم!