به گزارش سینماپرس در این یادداشت آمده است: جشنواره‌های سینمایی از جمله جشنواره‌هایی هستند که معمولاً مورد توجه جمع بسیاری از مردم جهان قرار می‌گیرند،  رویدادهایی که هرساله برگزار می‌شوند و همین امر باعث شده است که فیلمسازان برای حضور در این جشنواره‌ها تمام تلاش و هنرشان را به خدمت بگیرند تا شاید بتوانند جوایزمادی،   هدایای جشنواره‌ها و... را به دست آورند.

مردم و فیلمسازان ایران نیز در طی سال‌های گذشته تاکنون، از این گونه رویدادها بی‌ بهره نبودند و هرساله جشنواره‌های مطرح و نیمه مطرحی در سطح کشوری و استانی برگزار می‌شود. جشنواره‌هایی که شاید بتوان جشنواره فیلم فجر که از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار می‌شود را بزرگترین و مهمترین آن‌ها دانست و همین اهمیت باعث شده فیلمسازان مهمی برای حضور و دریافت سیمرغ بلورین آن با یکدیگر رقابت کنند و از طرفی دیگر مردم نیز برای تماشای فیلم‌های این جشنواره صف‌های طولانی را تحمل کنند.

در آغاز شیوع ویروس کرونا، افراد محدودی تصور آن را داشتند که شاید این ویروس ماه‌ها بلای جان جهان شود و چنان بتازد که باعث تعطیلی بسیاری از مشاغل شود. در پی تعطیلی مشاغل سینماهای کشور نیز مدت‌ ها به تعطیلی کشانده شدند و تکاپو فیلمسازان برای گرفتن فرصت اکران نوروزی،  این بازه زمانی طلایی برای اکران فیلم را پس از سال‌ها لغو شد و سینماهای کشور به خوابی نسبتاً طولانی فرو رفتند؛ اما این تعطیلی بالاخره در تابستان سال جاری شکسته شد و سینماهای کشور با تایید ستاد ملی مقابله با کرونا با ۵۰ درصد ظرفیت بازگشایی شدند تا شاید بتوانند ضرور و زیان فیلمسازان و بخصوص سینماداران را جبران کنند. 

بازگشایی سینماهای کشور ابتدا باعث خوشحالی سینماداران شد؛ اما این خوشحالی مدت بسیاری به طول نینجامید،  چرا که رکن مهم و حیاتی سینما یعنی مردم، استقبال چندانی از این بازگشایی نکردند. دست آخر نیز بار دیگر با موج جدید کرونا و شکست رکورد فوت بیماران مبتلا به این ویروس،  سینماهای کشور تعطیل شدند و همچنان نیز این تعطیلی ادامه دارد.

این روزها اخبار بسیاری از برگزاری جشنواره‌های سینمایی به صورت فیزیکی به گوش می‌رسد. اخباری که باعث تعجب بسیاری از تحلیل گران و هنرمندان کشور شده است و بعضاً واکنش‌های منفی را نیز در بر داشته است؛ اما موضوع برگزاری جشنواره‌های سینمایی،  تنها در حد اخبار باقی نمانده است و جامه عمل نیز پوشیده است و می‌توان جشنواره فیلم کودک و نوجوان را که به تازگی به پایان رسیده و یا جشنواره فیلم کوتاه تهران که در حال برگزاری است را نسخه ابژه شده برگزاری جشنواره‌ها دانست. 

برخی از هنرمندان و کارشناسان سینمای ایران،  این فاکتور پیچیده شده از سوی سازمان سینمایی برای برگزاری جشنواره‌ها در سالی که ویروس کرونا کشتار عظیمی در کشور به راه انداخته است را نه تنها منطقی نمی‌دانند؛  بلکه از اصرار مدیران سازمان سینمایی برای برگزاری این جشنواره‌ها به خصوص جشنواره فیلم فجر شگفت زده شده‌اند، چرا که هر شخصی اگر تنها یک مرتبه در این جشنواره، بخصوص در سینمای رسانه جشنواره حضور پیدا کرده باشد، می‌داند که حفظ سلامت حاضران با هیچ پروتکل بهداشتی امکان‌پذیر نیست و خطر ابتلای بیماری در این مکان شاید کمی از ۱۰۰ درصد بیشتر باشد؛ اما مدیران سازمان سینمایی همچنان اصرار بر برگزاری این جشنواره‌ها را دارند.

برخی از کارشناسان سینمایی کشور دلیل اصلی اصرار سازمان سینمایی و سازمان‌ها و بنیادهای زیر نظر آن برای برگزاری جشنواره‌ها را بازگشت بودجه‌ای چند میلیاردی می‌دانند که اگر این جشنواره‌ها برگزار نشوند باید به عنوان بودجه صرف نشده، به خزانه کشور بازگرداننده شود و این بازگردان بودجه برای بسیاری از مدیران خوشایند نیست،  چرا که امکان دارد سازمان برنامه و بودجه، سال آینده بودجه کمتری در اختیار این بخش قرار دهد و به زبانی ساده بودجه این بخش را کاهش دهد؛ اما آیا معلول این علت باید برگزار جشنواره‌های پر خطری چون جشنواره فیلم فجر باشد؟  نمی‌توان این هزینه را صرف توسعه سینمای ایران کرد؟

سینمای ایران در طی سال‌های فعالیت خود همواره مشکلات و سختی‌های بسیاری را پشت سر گذاشته و فراز و فرود بسیاری را تجربه کرده است و برگزار نشدن جشنواره‌های آن که شاید فوریتی و ضرورتی هم ندارند، لطمه‌ای به آن وارد نمی‌کند. 

به نحوی دیگر شاید این فاصله اندازی یک‌ ساله و برگزار نکردن جشنواره‌های سینمایی،  فرصت بسیار خوبی باشد تا جشنواره‌های مختلف سینمایی که هرساله پشت سر هم برگزار می‌شوند،  مجدد مورد بازنگری قرار گیرد و در سال های آینده ورزیده‌تر و با ایده‌هایی نو برگزار شود تا شاید این نوآوری و بازنگری باعث شود جوان و نوجوان امروز نیز ارتباط بیشتری با سینمای ایران برقرار کند. شاید بهتر باشد که به جای تهدید دانستن برگزار نشدن جشنواره‌ها، آن را فرصت بدانیم و این زمان را به پژوهش برای پیشرفت سینمای ایران صرف کنیم. حال باید دید که آیا مدیران سینمایی کشور جان مردم را مقدم می‌دانند یا برگزاری جشنواره‌های غیر ضروری سینم!؟