به گزارش سینماپرس، هفتم اردیبهشت در تقویم رسمی کشور نه ولی در بین فعالان تئاتر دانشجویی به عنوان روز «تئاتر دانشجویی ایران» شناخته می شود. سید محمد طباطبایی حسینی دبیر اسبق مجمع تئاتر دانشجویان کشور و دبیر ششمین جشنواره تئاتر دانشگاهی یادداشتی را به مناسبت این روز در اختیار مهر قرار داد.
وی در این یادداشت به انحلال مجمع تئاتر دانشجویان دانشگاه های کشور اشاره کرد و نسبت به این وضعیت انتقاد کرد.
در یادداشت طباطبایی چنین آمده است:
«صغری و کبری چیدن ندارد، سوال مشخص است؛ کسی از نهاد تئاتر دانشجویی ایران خبر دارد؟ چه شد؟ مجمع تئاتر دانشجویان دانشگاه‌های کشور را می‌گویم. همان که بیش از ۲ دهه قبل خون دل‌ها خورده شد تا راه افتاد، تا جا افتاد، تا ثمره‌اش شد جشنواره تئاتر دانشگاهی ایران. همان که دانشجویان فعال در عرصه تئاتر را از دانشگاه‌های سراسر کشور جمع کرده بود دور هم و خونی تازه دمیده و انگیزه و امیدی مضاعف جریان داده بود در بدنه تئاتر دانشجویی ایران. از جشنواره تئاتر کوتاه دانشگاه خلیج فارس بوشهر تا جشنواره نمایش در فضای باز دانشگاه شهید باهنر کرمان. از جشنواره نمایش در فضای خوابگاه‌ها در دانشگاه علامه طباطبائی تا جشنواره‌های تئاتر منطقه‌ای در دانشگاه‌های فردوسی مشهد، هنر اصفهان، بوعلی همدان، مازندران و شیراز. از حمایت از رویداد با اصالتی همچون تئاتر تجربه دانشکده هنرهای زیبا تا همکاری با جشنواره دانشجویی نمایش عروسکی دانشکده سینما تئاتر. و بیش از همه برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی ایران که حالا مهمترین رویداد تئاتر دانشجویی ایران است، همه و همه ثمره مجمع تئاتر دانشجویان کشور بود.
چه شد؟ کجاست؟ چه بر سر نهاد تئاتر دانشجویی ایران آمد؟ پاسخ روشن است؛ وزارت علوم دولت مهر آن را منحل کرد و وزارت علوم دولت تدبیر و امید هم بر انحلال آن راضی بود و راه را بر بازگشایی آن بست.
این اسم‌ها را مرور کنیم، راه دوری نمی‌رود یادی کنیم از ایرج محرمی، محمدرضا حیدری، زهره بهروزی نیا، هادی حسنعلی، مژگان خالقی، سعید هاشمی‌پور، مهدی خسروی، کامران شهلایی، مهدی افشار، کاوه امیری جاوید، علی نیکی، هدیه هاشمی، پیمان گلی، ماهدخت حاجی قاسمی، مریم طالبی‌پور و بسیاری دیگر که در اواخر دهه ۷۰ در دانشگاه‌های سراسر کشور کانون‌های تئاتر را راه‌اندازی و بعد اتحادیه سراسری این کانون‌ها را با عضویت بیش از ۶۵ دانشگاه به نام مجمع تئاتر دانشجویان کشور تاسیس کردند. حالا اما از ثمره آن تلاش‌ها چیزی نمانده است. وزارت علوم در نیمه دوم دهه ۸۰ در بدنه تئاتر دانشجویی نفوذ کرد و با وعده راه اندازی خانه تئاتر دانشگاهی در زیر مجموعه معاونت فرهنگی این وزارتخانه اتحادیه تئاتر دانشجویان ایران را منحل کرد؛ به همین راحتی، حتی راحت‌تر از آب خوردن.
این قلم و تعدادی دیگر از کسانی که برای این نهاد دانشجویی زحمت کشیده و خون دل خورده بودند هر چه در آن زمان گفتند و نوشتند، کسی نخواند و نشنید، آدم خواب زده را بیداری نیست. پس از آن نیز امیدی که برای بازگشایی این اتحادیه با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید زنده شده بود نه تنها به نتیجه نرسید که به یاس تبدیل شد. حالا از دفتر آن نهاد در روبه‌روی تئاتر شهر، در کوچه بالاور، چیزی باقی نمانده است. حالا حتی دانشجویان تئاتری خبر ندارند روزی، روزگاری چنین تشکل سراسری قدرتمندی داشته‌اند و حتی اسم مجمع تئاتر دانشجویان کشور هم شاید به گوش‌شان نخورده باشد چرا که دولت‌ها با جریان مستقل در تئاتر دانشجویی میانه‌ای نداشته و ندارند.
از مجمع تئاتر دانشجویان کشور اما یادگاری ارزشمندی مانده که حالا مهمترین رویداد تئاتر دانشجویی ایران است؛ جشنواره تئاتر دانشگاهی ایران. جشنواره‌ای که برگزار کننده‌اش نه مثل حالا وزارت علوم که همین تشکل دانشجویی بود. جشنواره‌ای که دبیرش را دانشجویان از مسیر همین نهاد خود ساخته‌شان انتخاب می‌کردند نه فلان مدیرکل در بدنه وزارت علوم. بی تعارف روی سخن نگارنده با دانشجویان فعال در دبیرخانه تئاتر دانشگاهی ایران است؛ از صدر تا ذیل آن، از دبیر محترم جشنواره تا اعضای ستاد اجرایی؛ این جشنواره که حالا شما سکان‌دارش شده‌اید میراث دانشجویانی است که در سخت‌ترین شرایط، بی هیچ چشم‌داشتی آن را ایجاد کرده و پرورش دادند تا فرصتی باشد برای تئاتر دانشجویی ایران با مولفه‌هایی همچون ساختارشکنی، جسارت، دغدغه‌مندی و تجربه‌گرایی. این امانت جریان تئاتر دانشجویی ایران است؛ از این رویداد مراقبت کنید تا رنگ دولتی شدن نگیرد و اندیشه دولتی که در سال‌های اخیر بر تار و پود آن پیچیده است تئاتر دانشجویی ایران را به یک تئاتر بی‌خاصیت و بی‌دغدغه تبدیل نکند.»
ارسال نظر