کارگردان فیلم های سینمایی «علی و غول جنگل» و «سیندرلا» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: امروزه بی پردگی وحشتناکی در آثار سینمایی کشور ما وجود دارد که اخلاق و آموزش در آن دیده نمی شود، از این رو ما باید باید آثاری اخلاق مدار و با تکیه بر اصول روانشناسی برای خانواده ها، کودکان و نوجوانان تولید کنیم، آثاری که می توان عنوان «سینمای سالم» را به آن ها اطلاق کرد.

وی ادامه داد: بی تردید ما اگر وارد این حیطه شویم بسیار موفق عمل خواهیم کرد و دیگر باید دست از سینمای کهنه و نخ نما شده کودک برداریم! اصولاً سینمای کودک برای کشورهای سوسیالیستی بود که دیگر دوره شان تمام شد و رفت. سینمای کودک برای زمانی بود که بچه ها را به زور به سینما می بردند اما دیگر آن روزگاران گذشته و باید آن را برای همیشه به دست فراموشی سپرده و عملکردی به روز داشته باشیم.

این سینماگر خاطرنشان کرد: وقتی تجربه ثابت کرده کودکان و نوجوانان از فیلم هایی که مثلاً مخصوص آن ها تولید می شوند هیچ استقبالی نمی کنند چه اصراری است که ما همچنان برای تولید و عرضه و پخش این نوع آثار پافشاری می کنیم؟

بیرنگ با طرح این پرسش که ما اصلاً چرا باید سینمای کودک داشته باشیم؟ متذکر شد: اوایل انقلاب فضای سینمای بزرگسال بسیار بسته بود و از آنجا که سینمای کودک سینمایی شاد بود که موزیک و شادی در آن وجود داشت مردم به سمت آن جذب شدند و این گونه سینمایی برای چند سالی به شدت رونق گرفت اما بعد از آن با بازتر شدن فضا در سینمای کشور کم کم شاهد عدم استقبال مردم و حتی کودکان و نوجوانان از این فیلم ها بودیم.

وی متذکر شد: در این سال ها تلاش های بسیاری صورت گرفت تا شاید بتوان مجدداً آن روزهای پررونق سینمای کودک و نوجوان را تجربه کرد اما این تلاش ها همگی بی نتیجه ماند. یکی از این تلاش ها تأسیس مرکز توسعه سینمای کودک بود که به هیچ جا نرسید. ما در این مرکز نتوانستیم با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به هیچ تعامل مثبت و سازنده ای برسیم و هیچ اتفاق خاصی در این مرکز رخ نداد.

این کارگردان سینما یادآور شد: شورای راهبردی سینمای کودک هم که با هیاهوی بسیار تأسیس شد راه به جایی نبرد و سرانجامی جز انحلال نداشت! بنده بارها نسبت به تأسیس این گونه شوراها و مراکز انتقادم را مطرح کرده و گفته ام ما باید ببینیم با تأسیس این ها دنبال چه اتفاقی هستیم؟ آیا می خواهیم از بنیاد سینمایی فارابی برای ساخت آثارمان رانت بگیریم؟ آیا به دنبال جذب سرمایه گذاران دولتی هستیم؟ از سوی دیگر به فرض اینکه فیلمی هم ساختیم آن را کجا و چطور و برای چه کسانی می خواهیم نمایش دهیم؟

بیرنگ خاطرنشان کرد: سینما باید بتواند جذب سرمایه کند و اگر سینمای موفقی باشد سرمایه گذار ناخودآگاه به سمت آن جذب خواهد شد اما تجربه ثابت کرده که سینمای کودک و نوجوان در کشور ما مرده و دیگر نمی شود مرده را حیات بخشید!

کارگردان سریال های تلویزیونی «چاق و لاغر» و «خانه سبز» در بخش دیگری از این گفتگو با انتقاد شدید از برگزاری جشنواره فیلم کودک تصریح کرد: برگزاری جشنواره فیلم کودک کاری از اساس غلط است و نباید بودجه ای برای این اتفاق بی دستاورد مصرف شود؛ ما باید بدانیم برخلاف آنچه برخی از مدیران می خواهند به ما القا کنند برگزاری این رویداد دلیل زنده بودن سینمای کودک نیست. این یک دورهم جمع شدن بی فایده است که فقط بودجه ای را بر باد می دهد.

وی سپس در همین راستا افزود: وقتی یک انسان فوت می کند همه ساله برای وی سالگرد می گیرند، آیا این اتفاق به معنای آن است که او زنده است؟ خیر! آن مرحوم مرد و تمام شد و رفت! درست مثل سینمای کودک که مدت ها است مرده اما همه ساله بساطی به اسم جشنواره گسترده می شود و عده ای در آن ارتزاق می کنند و یادش را گرامی می دارند!

بیرنگ در خاتمه این گفتگو متذکر شد: ما باید این سینما را برای همیشه فراموش کنیم. تا زمانی که چشم مان به این باشد که بتوانیم به اسم سینمای کودک همه ساله دور هم برگزار شده و جشنی بگیریم هیچ دردی از سینما درمان نمی شود. ما نیاز به آن داریم که یک بار برای همیشه فاتحه این کارهای زائد را بخوانیم و به جای آن دست به اقداماتی شایسته برای بهبود اوضاع سینما بزنیم.