این عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: یکی از مواردی که می تواند رقابت جدی در سینمای ایران ایجاد کند و سازندگان را مجبور به تولید آثار ارزشمند کند اکران فیلم های خارجی است. بنده معتقدم دولت جدید باید فکری برای اکران فیلم های خارجی بکند چرا که در حال حاضر به خاطر نبودن رقیب عرصه در اختیار فیلمسازان ایرانی است که بدون یک رقیب جدی تولیدات خود را به تماشاگر ایرانی تحمیل می کنند.

وی ادامه داد: این اتفاق درست مشابه اتفاقی است که در برخی صنایع دیگر مانند خودروسازی میفتد. در مورد خودرو از جایی که نیاز اولیه مردم است آن ها چاره ای جز تحمل قیمت بالا و بی کیفیتی ندارند اما چون پر کردن اوقات فراغت به شکل های دیگر هم امکان پذیر است مردم به راحتی حضور در سالن سینما را حذف می کنند.

اکبرلو با تأکید بر اینکه به نظر من باید با شعار حمایت از سینمای ایرانی باعث دوری مردم از سینما نشویم تصریح کرد: با توجه به دسترسی مردم به فیلم های خارجی در اینترنت، ماهواره ها و... آن ها تنها در صورتی انگیزه لازم برای حضور در سینما را خواهند داشت که فیلم ها به گونه ای ممیزی نشود که به تماشاگر بر بخورد و همچنین فیلم های باکیفیت و مطرح دنیا عرضه شود نه اینکه مانند جشنواره جهانی فیلم فجر فیلم های درجه ۳ و بدون کیفیت اکران گردند.

وی متذکر شد: به نظر من تنها در آن صورت است که حضور در سالن سینما و تماشای فیلم لذت بخش خواهد بود. در کشورهای دیگر هم حضور در سالن سینما با استفاده از فضای اینترنت برای تماشای فیلم منافاتی ندارد.

این کارشناس ارشد پژوهش های هنری در بخش دیگری از این گفتگو وضعیت کنونی محتوایی آثار سینمایی را فاجعه بار برشمرد و خاطرنشان کرد: دلیل این امر این است که سرمایه تولید فیلم نه از جیب شخصی بلکه بیشتر با حمایت نهادهای سینمایی مثل بنیاد سینمای فارابی ساخته می شود. این نهادها بودجه ای را برای تولیدات فرهنگی در نظر دارند که با ایجاد کانال های ارتباطی فردی از این بودجه ها استفاده می کنند.

وی در همین راستا افزود: بنابراین هدف آن ها جلب سلیقه مخاطب و فروش فیلم نیست و هدف شان گرفتن بودجه دولتی و خرج کردن بخشی از آن است. طبیعی است که در این میان مسائلی مانند کار روی فیلمنامه، استفاده از خلاقیت و صبر و حوصله در ساخت جزئیات فیلم اصلاً اهمیتی ندارد و معمولاً کپی کاری تولیدات سردستی و تمام کردن به هر قیمت در دستور کار قرار می گیرد، چنانچه کارگردان هایی در بسیاری موارد در محافل خصوصی از فیلم تولیدی خود حاضر به دفاع کردن هم نیستند. طبیعی است که وقتی یک فیلم به این شکل تولید شود از سوی مخاطب هم استقبالی صورت نمی گیرد حتی با استفاده رایگان!

اکبرلو در ادامه اظهار داشت: به نظر بنده وظیفه دوم و مهم سازمان سینمایی در دوره جدید حذف کامل حمایت های مالی بر اساس نام تهیه کننده یا رابطه کارگردان است. تجربه چند دهه اخیر نشان داده این حمایت ها نه فیلم خوب تولید کرده و نه فیلمساز جدید تربیت کرده و صرفاً انبوه فیلم اکران نشده یا با اکران ناموفق تحویل سینمای ایران داده است.

وی خاطرنشان کرد: تنها موردی که معتقدم نهادهای دولتی باید به صورت جدی در سینما حضور داشته باشند پیگیری وضعیت مالی تولید فیلم ها است. سال ها است که از حضور پول های مشکوک در سینما صحبت می شود اما شاهد هیچ واکنشی توسط نهادهای دولتی نبوده ایم متأسفانه یکی از دلایل آن دخیل بودن برخی مدیران در تولیدات بوده است.

این سینماگر متذکر شد: وظیفه آخر تلاش و کاهش هرچه بیشتر تصدی گری نهادهای دولتی در امر سینما است. به جز نظارت بر پول های آلوده در این صورت خواهد بود که تهیه کنندگان مجبور خواهند شد از سرمایه شخصی خرج کنند و تنها در آن صورت است که مجبور می شوند در انتخاب افراد گروه و از همه مهمتر انتخاب مضمون به تماشاگر محوری روی بیاورند و خود را مقید می سازند چیزی تولید کنند که از نظر مردم هم ارزشمند و هم سرگرم کننده باشد تا آن ها رغبت کنند در کنار سرگرمی های دیگر برای سینما وقت بگذارند و هزینه کنند.

اکبرلو در خاتمه این گفتگو افزود: از سوی دیگر با همکاری قوه قضائیه باید یک بار برای همیشه به کنوانسیون کپی رایت پیوست و مانند همه کشورهای دنیا حمایت از حقوق مادی و معنوی سازندگان را به جد پیگیری کرد تا صاحبان ایده های نو با آرامش و بدون نگرانی بتوانند آثار خلاقانه خود را ارائه دهند.