به گزارش سینماپرس، سعید الهی، کارشناس و مدرس رسانه تاکید کرد: «رسانه ملی باید متناسب با نیاز و ذائقه مردم نسبت به بازتعریف مفهوم «سرگرمی» اقدام کند.» بنابر گزارش «فرهیختگان»، الهی در گفت‌وگویی پیرامون جایگاه سرگرمی در بخش‌های مختلف سازمان صداوسیما گفت: «اینکه با پیروزی انقلاب اسلامی و تحولات فرهنگی ایجادشده در کشور بسیاری از کارشناسان حوزه فقه و رسانه تلاش کرده‌اند مصادیق سرگرمی در رسانه ملی در چارچوب دین و اخلاق در اختیار مخاطبان قرار گیرد در ذات خود امری پسندیده و قابل‌تحسین است.» وی افزود: «اما به‌روز شدن آن تلاش‌ها به تناسب نیاز مردم به نشاط و رهایی از انواع تنش‌ها و حوادث تلخ و گزنده جاری روز، مستلزم نگاه واقع‌بینانه و مجدد به تعریف و تفسیر مفهوم «سرگرمی» در این رسانه است تا ضمن حفظ این کارکرد مهم و پراهمیت، مخاطب نیز رغبت بیشتری برای ارتباط‌گیری با برنامه‌های رادیو و تلویزیون پیدا کند و انگیزه خود را در این مسیر از دست ندهد.» این تهیه‌کننده با اشاره به نفوذ انواع رسانه‌های دیداری و شنیداری در کشور از طریق ماهواره‌ها، اینترنت، شبکه‌های اجتماعی و... خاطرنشان ساخت: «تکیه بر تعاریف سنتی از سرگرمی‌های اخلاقی و عدم انعطاف کافی در این زمینه از سوی برخی نهادهای فرارسانه‌ای، موجب نگاه محافظه‌کارانه شدید بین برنامه‌سازان و مدیران رسانه ملی شده است.» وی توضیح داد: «در نگاهی آسیب‌شناسانه به برنامه‌های فعلی رسانه ملی ازجمله برخی مسابقات یا برنامه‌های گفت‌وگومحور که به گفته خود مجریان آنها، اغلب کپی از نمونه‌های خارجی یا تنها منحصر به چند سلبریتی مشخص هستند، می‌توان به‌راحتی متوجه محدودیت‌های موجود در تصمیم‌گیری‌ها و برنامه‌سازی‌ها شد.» الهی گفت: «حال اینکه استعدادها و خلاقیت‌های متنوع و سوژه‌های ناب و جذابی را می‌توان در سراسر کشور جست‌وجو کرد که با رعایت ملاحظات فقهی و البته درنظر گرفتن ذائقه طیف‌های مختلف مردم به خدمت رسانه ملی درآمده و وجه سرگرمی و تفریح سازمان صداوسیما را ارتقا دهند.» وی تعاملات کاربردی و نه تشریفاتی مدیران فرهنگی با مراجع، علما و حوزه‌های علمیه به‌جهت دستیابی به راهکارهای موثرتر در تبیین مفهوم سرگرمی در رسانه‌های جمعی را امری ضروری دانست و تصریح کرد: «بی‌تردید در این زمینه اتاق فکری برای اتخاذ تصمیمات راهبردی و حتی راهکارهای اجرایی و ابلاغ به همه شبکه‌های رسانه ملی با محوریت کاملا مشخص «سرگرمی» پیش‌بینی شده است اما خروجی آنها برای برای خیلی از کارشناسان محسوس نیست.» این کارشناس سینما یادآور شد: «هم رسانه تلویزیون به‌عنوان یک کنشگر فعال فرهنگی اجتماعی و هم دین مبین اسلام به‌عنوان چراغ راه هدایت بشر در همه اعصار از این ظرفیت برخوردارند که بتوانند در هر مقطعی پاسخگوی نیاز انسان به تفریح، شادی، رفع ملالت‌های روزمره و... مخاطبان خود در مسیر اخلاقی آن باشند، پس باید در این بین خلأهای فعلی را در حلقه‌های مدیریتی جست‌وجو کرد.» وی گفت: «پرسش جدی اینجاست که باوجود انواع برنامه‌های پررنگ‌ولعاب و چه‌بسا غیردینی درحوزه سرگرمی که به‌طور شبانه‌روز از طریق سایر رسانه‌ها به درون خانواده‌های مسلمان ایرانی تزریق می‌شوند، چرا دربرابر این هجمه‌ها از ظرفیت‌های به‌روز فقهی و رسانه‌ای به‌طور یکجا استفاده کافی نمی‌شود؟» الهی خاطرنشان کرد: «وقتی تعریف از سرگرمی و نشاط‌بخشی در یک دایره محدود صورت گیرد و حتی به‌اشتباه برنامه‌های مرتبط با آن در یک شبکه تجمیع شوند، بدیهی ست که کارکرد سرگرمی در سبد محصولات رسانه یا از حد طبیعی خود کاهش پیدا می‌کند یا بدون منطق و هدف روشن از سبد تولیدات لبریز شده و برای مخاطب لوث می‌شود.» وی با اشاره به نظریات متعدد از صاحبنظران حوزه رسانه و علوم اجتماعی در این خصوص گفت: «به‌کارگیری این نظریات علمی درکنار انواع الزامات و رجحان های ایجابی و سلبی فقهی و درعین‌حال مدیریت شجاعانه و نه انفعالی در برگزاری هم‌اندیشی‌ها و استفاده از مشاوران مجرب می‌تواند برنامه‌های حوزه سرگرمی را به ذائقه و سلیقه عموم مردم نزدیک‌تر کرده و افزایش مخاطب را برای رسانه ملی به ارمغان آورد.»