به گزارش سینماپرس، در کلاب هاوسی که یک‌شنبه(۱۶ آبان) با حضور موافقان و مخالفان ادغام جشنواره جهانی فجر با جشنواره ملی فجر برگزار شد و چهار ساعت هم به دارازا کشید، هنرمندان، منتقدان و روزنامه‌نگارانی چون سیدامیر سیدزاده (تهیه‌کننده)، محمود گبرلو (منتقد)، شادمهر راستین (منتقد و فیلمنامه‌نویس)، مسعود اطیابی (کارگردان)، محمدرضا لطفی (کارگردان)، ابراهیم اصغری (تهیه‌کننده)، کامیار محسنین (پژوهشگر، نویسنده و مترجم)، سمیه علیپور (روزنامه‌نگار)، مصطفی احمدی (نویسنده و کارگردان)، حسین سلطان‌محمدی (منتقد) و کیوان مهرگان (مستندساز و روزنامه‌نگار) حضور داشتند.

این مناظره با موضوع ادغام دو جشنواره ملی و جهانی فجر برگزار شد و ابراهیم اصغری، تهیه کننده سینما یه عنوان موافق ادغام در این مناظره حاضر شد و درباره اختلاف افکنی این جشنواره میان سینماگران صحبت کرد.

ابراهیم اصغری در باره سیاسی نبودن ادغام جشنواره گفت: «جشنواره جهانی و جشنواره ملی فجر هر دو منسوب به یک دولت است و هر دو با پشتیبانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و دولت اجرا می‌شود. اگر یکی از این جشنواره‌ها برای دولت بود و دیگری برای یک جای دیگر توجیه سیاسی بودن ادغام قابل درک بود. اما حالا اصلا نمی‌توانیم این اتفاق را سیاسی بدانیم.»

این تهه کننده درباره عملکرد جشنواره جهانی فجر در سال‌های اخیر گفت: «یکی از وظایف دولت در سینما این است که میان خودش و سینماگران یک انسجام و همدلی ایجاد کند اما در این سال‌ها و در طول برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر، ما شاهد هستیم که این رویداد، نه تنها باعث انسجام نشده، بلکه بیشتر به فاصله میان هنرمندان دامن زده است. نکته بعدی درباره انتخاب فیلم‌ها است. جشنواره‌های جهانی حق این را دارند که در میان تمام آثار ارسالی، تعداد محدودی از فیلم‌های ایرانی را برای نمایش در جشنواره‌ خود انتخاب کنند. اما جشنواره جهانی ما به جای اینکه توجه بیش‌تری به آثار داخلی داشته باشد، همین کار را با سینمای خودمان انجام می‌دهد.»

اصغری ادامه داد: «من کاری با نحوه اجرای جشنواره و نوع مدیریت آن ندارم، چرا که فکر می‌کنم این رویداد هنری به بهترین شکل ممکن برگزار می‌شد. مشکل من این است که جشنواره جهانی تعداد بسیار بسیار محدودی از آثار را لایق حضور در جشنواره جهانی می‌داند و فکر می‌کنم این کار به نوعی آسیب زدن به تولیدات داخل است. شاید اگر در طول این سال‌ها جشنواره جهانی همزمان با جشنواره ملی و با همین سیاست برگزار می‌شد، این موضوع خیلی به چشم نمی‌آمد و به نظرم با ادغام شدن این دو جشنواره این مشکل حل خواهد شد یا دست کم کمتر به چشم خواهد آمد.»

او در پایان درباره تاثیر مثبت ادغام دو جشنواره گفت: «به‌نظرم چون دولت باید حامی اصلی سینمای ایران باشد و چون جشنواره ملی و جهانی هر دو زیر نظر دولت هستند، یکی از راه‌هایی که باعث انسجام میان هنرمندان می‌شود، این است که این جشنواره را در هم ادغام کند، چون این موضوع در مرحله اول باعث رونق بیشتر هردو جشنواره و در مرحله دوم باعث اتفاق نظر و همدلی بیشتر سینماگران می‌شود.»