جشنواره فیلم فجر سالها به عنوان بهار سینمای ایران، موعدی پر شور برای سینماگران، سینما دوستان و اهالی رسانه بود که با فرا رسیدن آن، سینما جانی تازه می یافت.
موعدی که همگان منتظر بودند تا با فرارسیدن آن محصولات قابل اعتنای یک سال سینمای ایران را به تماشا بنشینند.
جشنواره هر ساله با نماش آثار در بخش های مختلف از فیلم اولی ها گرفته تا بخش مسابقه اصلی و بخش خارج مسابقه، دارای جذابیت ویژه برای اهالی سینما بود و محبوبیتی داشت که باعث می شد سینماگران حتی برای حضور فیلم شان در بخش خارج مسابقه اشتیاق داشته باشند!
دوره های درخشان جشنواره سالهایی بود که بیش از ۴۰ فیلم در بخش های مختلف اعم از مسابقه اصلی، فیلم اولی ها و خارج مسابقه برای اهالی سینما و رسانه و سینمادوستان به نمایش در می آمد و بدین سان معنای بهارسینما را برای جشنواره فیلم فجر کامل می کرد.
با روی کار آمدن دولت ناکارآمد حسن روحانی، شرایط جشنواره فجر در مدیریت سینمای ایران دچار چالش های جدی شد. چالش های از جنس همان بلاهایی که در حوزه های مختلف مدیریتی کشور به وقوع پیوست.
مدیریت سینمای ایران با گزینش صحیح فیلم ها در بخش مسابقه و داوری صحیح در جشنواره فیلم فجر می تواند باعث حرکت در مسیر سینمای تراز انقلاب اسلامی شود، نه با مخفی کردن فیلم ها در خورجین و عرضه آن پس از جشنواره در سبد عمومی برای مردم!
در دولت های یازدهم و دوازدهم مدیریت ناکارآمد، ناآشنا به سینما، ترسو، محافظه کار و غرب پرست سینمای ایران، شروع به ریل گذاری هایی در جشنواره فیلم فجر نمود که اثری جز بی خاصیت کردن این رویداد مهم سینمایی نداشت.
از جداسازی بخش ملی و جهانی تا کوچک سازی، محدود کردن تعداد فیلم ها، حذف بخش های جشنواره، ایجاد محدودیت های غیر منطقی و هرکار دیگری که می توانست جشنواره را بی خاصیت کند، دریغ نکردند و در این میان تنها موضوعی که اهمیت نداشت جشنواره ای بود که سالها شمیم بهار سینمای ایران را داشت!
در این فرآیند بود که هر ساله تعداد فیلم های جشنواره با بهانه های واهی اما به ظاهر متمدنانه کاهش یافت و کار را به جایی رساند که جشنواره تنها محلی برای نمایش ۲۲ فیلم شد! مدلی که نه تنها جذابیت و تاثیرگذاری جشنواره فیلم فجر را نابود کرد بلکه باعث شد این جشنواره دیگر بهار سینمای ایران نباشد و تولید کنندگان آثار نیز ترجیح دهند آن را دور بزنند!
تحلیل آسیب های حاصل از این مدیریت فشل بر مهمترین جشنواره سینمایی کشور مجالی دیگر می طلبد، ولی پرواضح است که سالهای اخیر جشنواره بیشتر مکانی بود برای دورهمی تا فیلم دیدن!
با روی کارآمدن دولت انقلابی سیزدهم امیدها برای بازگشت هویت و کارآمدی به جشنواره فیلم فجر زنده شد، موضوعی که با اعلام ادغام بخش های ملی و جهانی جشنواره قوت گرفت.
با این حال تلفیق شنیده ها با آنچه در خبر اعلام اسامی فیلم های بخش مسابقه آمده، باعث بروز نگرانی های جدی مبنی بر حرکت جشنواره بر همان ریل دولت بی تدبیری و ناامیدی است. ریلی که با حذف بخش های مختلف و محدود کردن تعداد کل آثار نمایش داده شده در جشنواره، آن را تبدیل به ساختاری بی خاصیت از برترین جشنواره سینمایی پس از انقلاب کرده است!
نباید فراموش کرد که جشنواره فیلم فجر بیشتر از آنکه نیاز به حواشی و برگزاری نشست های فرعی داشته باشد، نیاز به فراهم شدن فضایی برای نمایش سبدی فراگیر از تولیدات سینمای ایران دارد.
هرچند تعداد ۲۲ فیلم برای بخش مسابقه اصلی می تواند مناسب باشد ولی قطعا جشنواره فیلم فجر برای پویایی و نقش آفرینی به عنوان بهارسینمای ایران باید بیش از ۲۲ فیلم و آن هم در بخش های مختلف به نمایش گذارد و اتفاقا معنای سیاستگذاری و اثر گذاری جشنواره با وجود بخش هایی همانند خارج مسابقه و فیلم اولی هایی که به بخش مسابقه سینمای ایران راه نیافته اند معنا بخش خواهد بود. در غیر اینصورت پیکره نحیفی خواهد شد که دردی از سینمای ایران دوا نخواهد کرد.
مدیریت سینمای ایران با گزینش صحیح فیلم ها در بخش مسابقه و داوری صحیح در جشنواره فیلم فجر می تواند باعث حرکت در مسیر سینمای تراز انقلاب اسلامی شود، نه با مخفی کردن فیلم ها در خورجین و عرضه آن پس از جشنواره در سبد عمومی برای مردم! این همان تناقض و ریل بر جا مانده از دولت ناکارآمد حسن روحانی است که چنانچه مدیریت سینمای ایران و جشنواره فیلم فجر بخواهد بر همان مسیر ادامه طریق دهد به یقین رسالت رسانه ها ایجاب می کند با این رویه غلط تقابل نمایند. موضوعی که امید می رود با عملکرد انقلابی مدیریت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رخ ندهد. ان شاالله
ارسال نظر