به گزارش سینماپرس مدت های مدیدی است که سینمای ایران دچار ولنگاری شدید شده؛ سینمایی که می بایست در خدمت فرهنگ و هنر ایرانی-اسلامی باشد امروزه بدل به جولانگاه قشر انتلکتوئل برای سیاه نمایی علیه کشور و یا مبتذل سازان برای کسب درآمد بیشتر شده است.

در همین راستا ۵ تن از سینماگران کشور آقایان: ابراهیم اصغری، شفیع آقامحمدیان، سیدسعید سیدزاده، حمید بهمنی و دکتر امان الله قرایی مقدم در این رابطه با سینماپرس گفتگو کردند که ماحصل آن برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی در ذیل نقل شده است.

ابراهیم اصغری تهیه کننده سینما در خصوص خلاء توجه به فرهنگ ایرانی-اسلامی در هنرهفتم و لزوم رفع این نقصان گفت: مدیران سینمایی باید برای تولید انبوه فیلم های ارزشی و مروج فرهنگ غنی ایرانی-اسلامی طرح های تشویقی بگذارند چرا که مدیران فرهنگی هر کشوری برای اهداف فرهنگی و سیاسی شان تبلیغ و سرمایه گذاری می کنند اما ما سال ها است شاهد بی توجهی مدیران به این اتفاق مهم هستیم و همین باعث تولید آثار انبوهی در سینمای ایران شده که کمترین قرابتی را با فرهنگ ایرانی-اسلامی ندارند. مدیران سینمایی باید بر اساس اولویت موضوعی خودشان مبادرت به صدور مجوز برای فیلم ها کنند تا سینمای ایران سرشار از فیلم های سیاه و یا لوده نشود! البته در این میان فیلمسازان سینمای ارزشی نیز باید جذب مخاطب را مدنظر خود قرار دهند و آثاری را تولید کنند که بتواند مخاطب را به سالن های سینما بکشاند و با استقبال انبوه مردمی مواجه شود.

سیدسعید سیدزاده تهیه کننده سینما نیز در این باره اظهار داشت: بی تردید دلیل آنکه جماعت کثیری سال ها است با سینما قهر کرده اند این است که نشانی از فرهنگ ملی و اسلامی در فیلم ها نمی بینند از این رو مدیران باید هنرمندان و فیلم هایی را که طی سال های اخیر مهجور واقع شدند وارد سینما کنند تا مخاطبی که از سینما فرار کرده و عارش می شود با خانواده اش به سینما بیاید مجدداً شوق حضور در سالن ها را پیدا کند و به این یقین برسد که سینما ابزاری موثر در حوزه فرهنگ است. در جشنواره چهلم آثاری به نمایش گذاشته شد که اغلب باب میل مردم نبود چرا که محصول دولتی بود که از ابتدا تکلیف خود را با عرصه فرهنگ روشن کرده بود؛ دولتی که به فرهنگ بومی و انقلابی و اسلامی توجهی نداشت و اگر اثری را در قالب فرهنگ بومی عرضه می کرد در آن هزاران سکته ایجاد می کرد تا مخاطب را به سمتی دیگر برود!

حمید بهمنی کارگردان سینما در گفتگو با سینماپرس اظهار داشت: بیش از ۲ دهه است فرهنگ دینی از سینمای ما فاصله گرفته و متأسفانه مدیران فرهنگی و سینمایی هیچ قدمی برای رفع این فاصله برنداشته اند و همین باعث شده تا فرهنگ منحط غربی و دیدگاه های روشنفکرمآبانه بیش از پیش در تولیدات سینمایی خودنمایی کنند. توقع ما از مدیران جدید سینمایی مقابله با تفکرات سکولاریستی در سینما و ایجاد وحدت بین حوزه و هنرهفتم است؛ ایجاد وحدت بین حوزه و سینما امر مهمی است که مدیران سینمایی نباید نسبت به آن غافل شوند. بارها دیده شده بسیاری از فیلمسازان به دلیل ناآگاهی که نسبت به دین دارند مسائل سیاسی، اجتماعی و... را در فیلم های شان به غلط به تصویر می کشند به نحوی که بارها به تصویر کشیدن مسأله ای مانند قصاص در آثار سینمایی باعث ایجاد شبهه و شائبه هایی شده است. بی شک اگر میان حوزه و سینما وحدت ایجاد شود دیگر شاهد این اتفاقات ناگوار نخواهیم بود.

شفیع آقامحمدیان کارگردان سینما و مدیرعامل سابق مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی گفت: مدیران سینمایی دولت سیزدهم باید با برنامه ریزی جدی و نگاه استراتژیک جلوی رهاشدگی و ولنگاری در سینما را بگیرند همانطور که در دنیا سینما به عنوان ابزاری جدی برای اثرگذاری فرهنگ کشورها و حکومت ها است در ایران اسلامی نیز باید این چنین باشد اما متأسفانه سال ها است ما عملکردی معکوس داریم و با تولیدات سینمایی مان تیشه به ریشه فرهنگ و هویت ملی و دینی مان می زنیم که اتفاقی تلخ و تأسف برانگیز است. سینمای ایران به شدت از اهداف انقلاب دور افتاده است؛ این اتفاق نامبارک از سال ها قبل شروع شده و کم کم پیش آمده و مدت ها است فراگیر شده است. مسئولان سینمایی روزگاران گذشته مقصر اصلی این ماجرا هستند. مدیران بزرگترین ضربه ها را به سینمایی ایران زدند و آدم هایی که با فرهنگ ایرانی-اسلامی بیگانه بودند، با جریان انقلاب اسلامی آشنایی و سنخیتی نداشتند به سینما راه دادند و با آن ها کنار آمدند و همین باعث وضعیت اسفبار امروز شده است.

دکتر امان الله قرایی مقدم جامعه شناس و استاد دانشگاه در خصوص خلاء توجه به فرهنگ ایرانی-اسلامی در هنرهفتم و لزوم رفع این نقصان گفت: بی فرهنگی نسبت به ملیت از خانواده شروع شده و رادیو و تلویزیون و آموزش و پرورش و وزارت ارشاد آن را تقویت می کند؛ باعث تأسف و شرمساری است که تاریخ و فرهنگ ایران که هزاران سال قدمت دارد و تاریخ اسلام که اینقدر غنی است و باید در تمامی تولیدات فرهنگی و هنری به آن پرداخته شود با اهمال کاری و بی تفاوتی مدیران نادیده گرفته می شود و ما شاهد ترویج فرهنگ دیگر کشورها هستیم و شاید برای همین است که بچه های ایرانی «جومونگ» را بیشتر از «رستم» می شناسند! بسیار اسفبار است که برخی از کودکان امروزی نوروز باستانی را نمی شناسند اما به ولنتاین و کریسمس و هالووین و امثال این ها توجه می کنند؛ اگر این اتفاق فاجعه فرهنگی نیست ما به چه کاری می توانیم عنوان فاجعه فرهنگی بدهیم؟ فرهنگ یک ملت، فرهنگ یک جامعه و کشور بزرگترین رکن هر کشوری است اما بخش اعظم و تأثیرگذار سیاست گذاری و مدیریتی در کشور ما با غفلت جدی نسبت به مقوله فرهنگ برخورد می کنند.