به گزارش سینماپرس سینمای کودک و نوجوان از جمله موضوعات زیرشاخه جریان اصلی سینما است که اگر به درستی به آن پرداخته شود می تواند تاثیرات مثبت زیادی را برای نسل های آینده در زمینه های گوناگون فراهم آورد. سینمای کودک نیاز مبرم برای هر جامعه ای است و نباید سهل انگارانه از کنار آن عبور کرد. هر چند که سال های سال است سینمای کودک در ایران مورد بی مهری قرار گرفته و از سوی مسئولان و تهیه کننده ها حمایتی از این سینمای رو به زوال نمی شود.

با روی کار آمدن دولت سیزدهم و تغییر و تحولات در سطوح کلان مدیریت فرهنگی و سینمایی کشور این انتظار می رفت که توجه ویژه تری به این سینمای مهجور اما مهم و اثرگذار صورت گیرد؛ پرسش اینجا است که اگر قرار است جشنواره فیلم های کودک و نوجوان برگزار شود آیا سازمان سینمایی تدبیری برای فاصله گرفتن نمایشی برگزار شدن این رویداد خواهد داشت؟ آیا سینمای کودک اصلاً تولیدی داشته یا مانند سال های قبل شاهد حضور فیلم های تلویزیونی در این رویداد خواهیم بود؟

بی توجهی مدیران جدید سینمایی و فرهنگی به سینمای کودک در حالی است که بسیاری از اهالی سینمای کشور که جزو فعالان و دغدغه مندان سینمای کودک و نوجوان بوده و همچنان دغدغه رشد و ارتقای این سینمای مهم را دارند به این باور رسیده اند که وضعیت سینمای کودک و نوجوان در کشور به بحرانی ترین حالت ممکن رسیده و این گونه مهم سینمایی در حال نابودی و اضمحلال کامل است.

البته انجام کارهای تصنعی و پرتکلف مانند برگزاری جشنواره دردی از سینمای کودک درمان نخواهد کرد؛ چرا که بسیاری از اهالی سینمای کودک طی سال های اخیر تأکید داشتند برگزارکنندگان جشنواره فیلم کودک تنها به ارتزاق و نان خودشان می اندیشند نه اعتلای سینمای کودک و نوجوان! سینماگران بارها تأکید کردند: مدیران بودجه ای را به این رویداد سینمایی اختصاص داده و برای اینکه نان و معاش شان قطع نشود دست به برگزاری این جشنواره «شو» گونه و بی دستاورد زده اند!

بی شک اگر مسئولان بنیاد سینمایی فارابی و سیاست گذاران کلان سینمایی اندکی دغدغه برای بهبود اوضاع سینمای کودک داشتند ما امروزه در این شرایط نبودیم و وضعیت سینمای کودک و نوجوان مان بسیار بهتر از حالا بود.

مدیران به جای هرگونه تدبیری برای رشد و احیای سینمای کودک همان نتیجه کلیشه‌ای را تحویل مخاطب و علاقمندان فعال سینمای کودک می دهند. یکی از اظهارات آن ها این است که بچه‌های امروزی با داشتن ماهواره و اینترنت و دنیای مجازی علاقه‌ ای به سینمای کودک و نوجوان ضعیف و کند و مایوس کننده وطنی ندارند و سینمای کودک نمی‌تواند در چرخه اکران موفق شود چون فیلم‌های همچون «کلاه قرمزی» و «شهر موش ها» کمتر ساخته می‌شود. نکته قابل تأمل آن است که بعد از گذشت ۳ دهه مدیران هم مانند ما تنها حسرت سینمای سرحال کودک در دهه ۶۰ را می خورند!

قطعاً یکی از کارهای مهم این است که مدیران جدید سینمایی به جای برگزاری جشنواره به فکر تولید آثار ارزشمند و اکران فیلم ها باشند! برای بچه‌ها توسط اهل فن و عاشق بچه‌ها که کاربلد این حوزه‌اند فیلم تولید کنید. به جهان پیش رو و آینده سازان این کشور بیشتر بها بدهید. اگر به هر دلیل نتوانستید چرخه اکران مناسب را راه بیاندازید، فیلم هم برای کودکان و نوجوانان تولید نکنید و هزینه ساخت فیلم‌ها را صرف درمان بچه‌های بیمار، تامین زندگی کودکان بی سرپرست و بدسرپرست، نجات کودکان خیابانی و بچه‌های کار بکنید. به این شکل حداقل مثمرالثمرتر خواهند بود.