به گزارش سینماپرس، وقتی اسم تورم می‌آید در نگاه اول ما را یاد قیمت ملک، ماشین، دلار و سایر بازارها سرمایه‌ای و کالاهای مصرفی میاندازد اما کمتر کسی سراغ قیمت بلیط سینما را می‌گیرد و از قیمت چند هزار برابری بلیط سینما در این ۴ دهه سخن می‌گوید.

نگاه به قیمت بلیط سینما در فاصله سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۴۰۱ ما را با یک رشد سرسام آور و خیره کننده‌ای روبرو می‌کند که سر آدمی از این تورم عجیب سوت می‌کشد. عجیب اینکه نزدیک به چهار دهه قیمت بلیط سینما در نهایت به رقم ۱۰ هزار تومان رسیده بود، یعنی از سال ۹۷ به این سو(دور دوم ریاست جمهوری حسن روحانی) به یکباره این دگرگونی اتفاق افتاد و وضعیت بلیط سینما دچار رشد۴ و نیم برابری شد. وقتی شعارهای اصلاح طلبان درباره اهمیت فرهنگ را به خاطر آوریم کاملا روشن می‌شود آن‌ها در عمل چه نگاهی به هنر و فرهنگ داشته‌ و هنر و سینما را با چه رویکردی تبدیل به یک کالای سرمایه‌ای و از هدف اصلی خود دور کرده‌اند.
قیمت بلیط سینما که در ابتدای انقلاب در قیمت‌های ۲۵ ریال و در سینماهای درجه یک با قیمت ۳۰ ریال و ۴۰ ریال فرخته می‌شد به یکباره در عرض نزدیک به ۴۴ سال با یک رشد ۱۵ هزار برابری و به قیمت ۴۵ هزار تومان فروخته می‌شود که این جهش عظیم برای یک کالای فرهنگی که همواره مورد توجه مسئولان عالی نظام بوده است، بسیارعجیب است.

* حذف سینما از سبد فرهنگی مردم

اما چه می‌شود که به یکباره قیمت یک کالای فرهنگی با یک رشد سرسام آور وعجیب و غریبی روبرو می‌شود و در رقابتی تنگاتنگ با سایر بازارهای مالی و سرمایه ای قرار می‌گیرد.
رسانه و به ویژه سینما که به عنوان یک رسانه‌ای جذاب و با تأثیرات بسیار خیره کننده در ذهن مخاطب از آن می‌توان نام برد و حتی امروزه به عنوان رسانه‌ای نافذ و تعیین کننده، در بسیاری از کشورها برای بسترسازی و عملیاتی کردن برنامه‌ها و راهبردهای کلان ملی و بین المللی از آن بهره می‌برند چرا باید روز به روز از سفره فرهنگی مردم حذف شود.
برای فهم سینمای یک کشور به نحو خاص نمی‌توان از عناصر و ویژگی‌های فرهنگی غفلت کرد. برای فهم بهتر چیستی‌ها و چگونگی‌های سینمای امروز ایران نیز می‌بایست سینما را به عنوان یکی از عناصر فرهنگی در این کشور در نظر آورد و بعد در چارچوب فرهنگ‌مان، به فهم مولفه‌ها و ویژگی‌های سینمای این کشور دست یافت.
اکران صدها فیلم که روزانه در سینماهای مختلف دنیا اکران می‌شود و درآمدزایی چند میلیارد دلاری آن برای شرکت‌های فیلم سازی و سرگرمی میلیون‌ها انسان در سراسر این کره خاکی بدون شک برهیچ کسی پوشیده نیست. اما باید گفت که تنها نقش سرگرمی سینما مطرح نیست و می‌توان از قبل آن، سازندگانش به اهدافشان دست یابند چه بسا که در این چند دهه بعد از انقلاب هم با ساخت فیلم‌های دفاع مقدس و ارزشی توانستیم مردم را با اهداف عالی انقلاب و برانگیختن احساسات مردم نسبت به خیلی از پیام هایی که می‌خواهیم، همراه سازیم.
باید گفت در دنیای کنونی که فیلم و سینما جزء جدایی ناپذیری زندگی آدمی شده است و هر کسی بر اساس علائق خود به سراغ تماشای فیلمی می‌نشینند چطور می‌توان با افزایش قیمت بلیط سینما؛ این کالای فرهنگی و تأثیرگذار را روز به روز از سبد فرهنگی مردم حذف کرد.

* تناقض توجه مسئولان و قیمت‌های نجومی؛ مقصر کیست؟

از این رو مسئولان و سیاست گذاران کلان در حوزه فرهنگ و هنر بایستی در باب تقویت مسائل دینی گام‌های خوب و موثری بردارند و فرهنگ و هنر و بویژه سینما را از این بی‌توجهی و افولی که روز به روز شاهد آن هستیم باید نجات دهند.
این توجه وقتی خودش را نشان می‌دهد که می‌بینیم نقش و ارزش سینما در نظر رهبر معظم انقلاب از توجه بالایی برخوردار است و همواره در بیاناتشان به نقش سینما و فیلم‌های ارزشی نیز توجه خاصی نشان دادند و در این خصوص بیان می‌کنند:"هنر سینما بلاشک یک هنر برتر است؛ یک روایتگر کاملاً مسلط - که هیچ روایتگری تاکنون در بین این شیوه‌های هنریِ روایت یک واقعیت و یک حقیقت، تا امروز به این کارآمدی نیامده - و یک هنر پیچیده و پیشرفته و متعالی" :
از منظر مقام معظم رهبری؛ سینما خیلی عنصر جذابی است، رسانه‌ی فوق‌العاده‌ای است، یعنی واقعاً الان هیچ‌چیزی مثل سینما نیست از لحاظ اثرگذاری و از جنبه‌ی فنی‌تر نیز حضرت آیت‌الله خامنه‌ای سینما را به عنوان «کارآمدترین روایتگرِ واقعیت و حقیقت» معرفی می‌کنند.
همان طور که در بیانات رهبری و سایر مسئولان ارشد کشور و حتی در تأکیدات مسئولان سینمایی کشور بارها بیان شده است سینما و بویژه سینمای دینی می‌تواند یک راه رستگاری باشد؛ راه رستگاری برای جامعه و به ویژه نسل جوان‌تر که متأسفانه با هجمه فراوانی از سوی غربی‌ها روبرو شده‌اند و در ماهواره‌ها و فضای مجازی و... با آثاری روبرو می‌شوند که دین را به چالش می‌کشند.
اما سوالی که پیش می‌آید اینکه با وجود این نگاه ویژه به سینما در میان مدیران و تأکید بر حفظ سینماها چطور می‌توان انتظار داشت با وجود این تورم حاکم بر قیمت بلیط سینما که در کمتر از چهار سال و از سال ۱۳۹۷ قیمت بلیط از ۱۰ هزار تومان با یک جهش چهار و نیم برابری به قیمت ۴۵ هزار تومان رسید توقع داشت که مخاطب به تماشای فیلم های روی پرده بنشینند!؟

*فارس