به گزارش سینماپرس، نشست خبری «رویداد خاطره‌ها» با حضور نصیر حیدریان (رهبر ارکستر) و مجید انتظامی (آهنگساز) امروز هشتم مردادماه در تالار وحدت برگزار شد.

این کنسرت قرار است با آثار انتظامی به روی صحنه برود که انتظامی در ابتدا در پاسخ به سوال ایسنا درباره رپرتوار انتخابی گفت: به خاطر ضعف جسمانی که دارم، آقای حیدریان در برگزاری این کنسرت به کمکم آمده و تا اینجای کار زحمت زیادی کشیده است. قرار است ایشان ارکستر را آماده کنند و سپس به من تحویل دهند که ادامه تمرینات با خود من باشد. هنوز رپرتوار کنسرت مشخص نشده ولی از بین ۲۰۰ ساعت موسیقی که تا کنون نوشته‌ام، قرار شده موسیقی متن فیلم کانی‌مانگا، جایی برای زندگی، مردان آنجلس، شیخ بهایی و روایت خرمشهر اجرا شود. البته تایم هم محدود است و اگر بتوانیم دو قطعه با خواننده هم اجرا خواهیم کرد که هنوز مشخص نیست.

او درباره ۱۰ سال غیبت خود در عرصه فعالیت موسیقی توضیح داد: حدود ۱۰ سال است که غیبت داشته‌ام و شرایط آماده نبود که کار کنم اما اکنون شرایط بهتر شده و کنسرت‌های بیشتری برگزار می‌شود به همین جهت فکر کردم شاید بتوانم کمکی کنم. همچنین در این ۱۰ سال درگیر پدرم بودم که بیمار بود و من از او نگهداری کردم. در این مدت کارهایی کردم ولی هیچ کدام به سرانجام نرسید و امیدوارم اگر خدا یاری کند بتوانم آنها را تمام کنم.

انتطامی همچنین درباره علت اجرای این کنسرت با ارکستر ملی بیان کرد: قرار بود با ارکستر سمفونیک تهران کار کنیم، منتهی ارکستر تا ۱۸ شهریور به مدت پنج شب کنسرت دارد و اینگونه تنها می‌شد هفت جلسه تمرین کرد که برای این کنسرت کم بود. در نهایت قرار شد با ارکستر ملی با تعداد ۱۲ جلسه تمرین با روی صحنه برویم.

دوست دارم بین هنرمند و مردم بده بستان باشد

این هنرمند درباره فضای این کنسرت و البته قطعه « «خرمشهر»، گفت: همیشه دوست داشتم بین نوازنده و تماشاچی بده بستان باشد؛ دوست ندارم تماشاچی به کنسرت بیاید، اجرا را ببیند، ساکت بنشیند و در انتها تشویق کند و برود. همیشه سعی کرده‌ام در ذهن خودم فانتزی‌هایی داشته باشم و تا حدی آنها را اجرا کنم. برای این کنسرت هم فانتزی‌هایی در نظر دارم که نمی‌دانم در می‌آید یا نه و باید دید که آیا سالن اجازه می‌دهد؟

او ادامه داد: در ساخت قطعه «خرمشهر»، شهری به تصویر کشیده شده که در آرامش است و به یک باره عراق به آن حمله می‌کند، شهر را اشغال می‌کند و مردم با دست خالی شروع می‌کنند به جنگیدن و شهر را پس می‌گیرند. این قطعه شش یا هفت قسمت دارد که هر بخش روایتی جداگانه دارد و در این کنسرت به طور کامل اجرا می‌شود.

انتظامی همچنین درباره ساخت قطعه «خرمشهر» توضیح داد: خرمشهر را زمانی ساختم که در جنگ بود ولی دقیقا نمی‌دانم بعد جنگ تمام شد یا نه؟ البته گویا اثر یک سال بعد از جنگ اجرا شد.

او همچنین درباره فضای این کنسرت توضیح داد: فضای کلی کار موسیقی کلاسیک است که رنگ و بوی ایرانی دارد و با سازهای سنتی رنگ آمیزی شده است؛ مانند اینکه یک سطل رنگ را روی بوم نقاشی بپاشیم.

من رهبر نیستم

انتظامی همچنین در پاسخ به این سوال که آیا قرار است به عنوان رهبر ارکستر با ارکستر سمفونیک تهران همکاری داشته باشد؟ گفت: من که رهبر نیستم. مردم گمان می‌کنند هر فردی که به روی سن برود و ارکستر را هدایت کند، رهبر است. من تنها کارهای خودم را رهبری می‌کنم. رهبری یک تخصص است. یکی از دلایلی هم که اکنون این کنسرت را با رهبری خودم به روی صحنه می‌برم این است که خیلی‌ها روی اثر «حماسه خرمشهر» کار کردند ولی وقتی که خودم آن را رهبری می‌کنم، حس متفاوتی از آن بیرون می‌کشم.

از او سوال شد که آیا برنامه‌ای برای اجرا در خرمشهر دارد؟ که گفت: آرزو دارم این اتفاق بیفتد با اینکه مثل سابق توان جسمی ندارم.

این هنرمند همچنین درباره حضورش در شورای هنری ارکستر سمفونیک تهران بیان کرد: در شورا به اصرار آقای حیدریان حضور پیدا کردم و گرنه که خودم کارهای اداری را دوست ندارم. امروز برای اولین بار در جلسات این شورا خواهم بود. ایده‌های زیادی دارم که راه برای نوازنده‌ها باز شود و یک مقدار درآمد آنها بیشتر شود.

انتظامی درباره وضعیت کنونی ارکستر سمفونیک تهران گفت: آن بچه‌های حرفه‌ای که قبلا بودند، الان هیچکدام نیستند؛ یا بازنشسته شده‌اند یا کارهای دیگر می‌کنند. نوازندگان کنونی مستعد و خوب هستند اما تا حالا دلسوز نداشته‌اند. هر کسی آمده جیب خود را پر کرده و رفته. این بچه‌ها شده‌اند پله ترقی دیگران.

حیدریان رهبر ثابت ارکستر سمفونیک تهران

انتظامی در این نشست اعلام کرد حیدریان رهبر ثابت ارکستر سمفونیک تهران شده است و در حال حاضر ارکستری را با بچه‌های هنرستان تشکیل داده که پیش از ورود به ارکسترهای حرفه‌ای هم نوازی در ارکستر را یاد بگیرند.

در همین راستا حیدریان توضیح داد: زمانی که سه سال پیش به ایران آمدم متوجه شدم در برخی زمینه‌ها کوتاهی شده بود و تصمیم گرفتیم ارکستری را از زهی و بادی با نوازندگان ۱۴ تا ۱۵ ساله تشکیل دهیم که اینها بتوانند در ارکستر ساز زدن را یاد بگیرند. کشورهایی که ارکستر پیشرفته دارند نوازندگان را برای هم نوازی در ارکستر آموزش می‌دهند.

او ادامه داد: هنوز نمی‌دانم که قرار است رهبر شوم یا نه که بخواهم توضیحی دهم ولی خوشحال می‌شوم اگر بتوانم خدمتی به موسیقی مملکت خودم بکنم و آن را در بالاترین سطح ببینم.