به گزارش سینماپرس و به نقل از ورایتی، یوشیدا کیجو که پیشتر با نام یوشیدا یوشیشیگه شناخته می‌شود و از کارگردان‌های مطرح ژاپن بود بر اثر ذات‌الریه در ۸۹ سالگی از دنیا رفت.

یوشیدا همراه با اوشیما ناگیسا و شینودا ماساهیو از چهره‌های مطرح موج نوی ژاپن بودند که در اواخر دهه ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰ تاثیر زیادی بر سینمای ژاپن در آن دهه و دهه‌های بعدی داشتند.

یوشیدا در دانشگاه توکیو در رشته ادبیات فرانسه فارغ التحصیل شده بود و از سال ۱۹۵۵ به استودیو شوچیکو پیوست و به عنوان دستیار اوزو یاسوجیرو کارگردان نامدار و کینوشیتا کیسوکه کار کرد.

وی اولین کارگردانی خود را با درامی با عنوان «به هیچ وجه خوب نیست» در سال ۱۹۶۰ انجام داد و با این فیلم و فیلم‌های بعدی‌اش «خون خشک است» در سال ۱۹۶۰ و «پایان تلخ یک شب شیرین»، با تصاویر کردن بیماری‌های اجتماعی معاصر، در کنار دیگر چهره‌هایی چون شوچیکو اوشیما و شینودا به عنوان موج نوی شوچیکو شناخته شدند که اشاره‌ای به موج نو فرانسه و تاثیرپذیری از آن بود.

در سال ۱۹۶۲ یوشیدا با کارگردانی بازیگر جوان اوکادا ماریکو در درام عاشقانه «آکیتسو اسپرینگز» به کارش ادامه داد و سال ۱۹۶۶ استودیو شوچیکو را ترک کرد و شرکت تولیدی خود به نام گندای ایگاشا را با اوکادا به عنوان همسر و بازیگر شاخصش ایجاد کرد.

«اروس+قتل عام» او در سال ۱۹۶۹، پرتره رسمی جاه‌طلبانه و از لحاظ بصری مجللی از یک آنارشیست دهه ۱۹۲۰، نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی زبان ژاپن شد. این فیلم اولین فیلم از سه‌گانه‌ای با تمرکز بر شخصیت‌های انقلابی بود که با فیلم‌های «برزخ قهرمان» در سال ۱۹۷۰ و «کودتا» در سال ۱۹۷۳ ادامه یافت.

پس از آن، یوشیدا سینما را ترک کرد تا به ساخت مجموعه‌های مستند برای تلویزیون بپردازد. وی سال ۱۹۸۶ با فیلم «یک قول» به سینما بازگشت که در بخش نوعی نگاه جشنواره کن حضور یافت و سال ۱۹۸۸ «بلندی‌های بادگیر» را ساخت که اولین بار در بخش رقابتی کن به نمایش درآمد. آخرین فیلم او در کن، درام «زنان در آینه» درباره بمباران اتمی هیروشیما بود که سال ۲۰۰۲ در کن دیده شد.

یوشیدا همچنین به عنوان نویسنده فعال بود و رمانی درباره رودولف هس رهبر نازی، تحلیلی بر آثار اوزو با همکاری فوناهاشی آتسوشی نوشته بود که کتابی در زمینه تئوری فیلم است.