مدیرعامل سابق انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: موضوع فرهنگ اساساً در تمام ادوار زندگی بشر از مهمترین عوامل بوده، هست و خواهد بود. حتی مباحثی نظیر معیشت و اقتصاد و روزی مردم و ادامه حیات آن ها توسط فرهنگ تعیین می شود و این بسیار مهم است که فرهنگ در هر جامعه ای چطور حرکت کند.

وی ادامه داد: برخی افراد معتقدند نیاز اولیه بشر در ابتدا امنیت است و سپس نان و مسکن است! این برای تفکرات لائیک و سکولار است. نکته اینجا است که این عناصر در زندگی بشر مهم است اما این ها باید با چه فرآیند و تفکری باید حاصل شود؟ مشخص است؛ این فرهنگ است که تعیین کننده و تأمین کننده این اتفاقات است.

شرف الدین در بخش دیگری از این گفتگو تصریح کرد: شورای عالی انقلاب فرهنگی نباید بنشیند و بخشنامه و دستور صادر کند. این گونه کاری از پیش نمی رود. وظیفه شورای عالی انقلاب فرهنگی نظارت جدی است اما سال ها است این وظیفه به فراموشی سپرده شده است.

این سینماگر سپس با اشاره به اینکه برخی مدیران بی کفایت حوزه فرهنگ و هنر را دچار تشتت و بحران می کنند اظهار داشت: با مدیران بی کفایت فرهنگی تعارف نداشته باشید و با آن ها مدارا نکنید! بنده باز هم برای چندمین بار عرض می کنم مهمترین موضوع کشور در حوزه های مختلف فقدان نظارت است و این عدم نظارت برای ما مصیبت ساز شده است. باید نظارت جدی و محکمی وجود داشته باشد تا هیچ مدیری جرأت نکند حتی ذره ای راه خطا برود.

تهیه کننده فیلم های سینمایی «سه و نیم» و «پرنده باز کوچک» متذکر شد: خداوند می فرماید روی دوش هر انسانی دو ملک است. این یعنی نظارت باید وجود داشته باشد و مبحث نظارت برای انسان ها بسیار مهم است.

وی خاطرنشان کرد: اینکه نهادهایی بیایند و مرتب بخشنامه و دستورالعمل صادر کنند اما نظارت نداشته باشند که آیا مدیران اجرایی بر اساس این بخشنامه ها حرکت می کنند یا نه جز آب در هاون کوبیدن تعریف دیگری ندارد! فرهنگ و هنر نظارت می خواهد؛ سینمای جمهوری اسلامی ایران امروز نظارت بسیار سخت گیرانه و جدی می خواهد تا از ولنگاری و رهاشدگی نجات پیدا کند و بتواند انسان ساز باشد.

شرف الدین در خاتمه این گفتگو افزود: ما زمانی می توانیم نجات پیدا کنیم که ناظران یقه متخلفان را بگیرند و آن ها را به دادگاه بکشانند و از آن ها پرسش کنند چرا فیلم هایی ساخته اند و یا اجازه پخش داده اند که با فرهنگ و هویت دینی و ملی ما هیچ قرابتی ندارد؛ ما زمانی برنده میدان می شویم که به معنای فیلم ها دقت کنیم، از نخبگان کمک بگیریم و نگذاریم هر اثری به اسم فیلم و سینما تولید شود و خدای ناکرده جامعه را به سمت ویرانی بکشاند.