به گزارش سینماپرس، عبدالحمید قدیریان هنرمند پیشکسوت نقاش، طراح صحنه سینما و چهره هنر انقلاب ۱۴۰۰ درباره برگزاری پانزدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر به مهر گفت: هرگونه اجتماع بین مؤمنان همچون برگزاری جشنواره تجسمی فجر برکت دارد و خدا دوست دارد مؤمنان دورهم جمع شوند و در مورد ارزش‌هایشان صحبت کنند، بنابراین به هر بهانه‌ای این اتفاق روی دهد، زیباست؛ به ویژه در فضاهای هنری که با احساسات و ایمانیات شرکت‌کننده‌ها روبرو خواهیم بود. به همین دلیل اینچنین اجتماعات اگر در مسیر درستش قرار بگیرد، بسیار پربرکت است. به نظر می‌رسد فضا برای بهره‌برداری بیشتر از این با برنامه‌ریزی دقیق‌تر می‌تواند بیشتر شود.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا تحریم‌هایی که علیه هنر و هنرمندان در چند ماه اخیر اتفاق افتاده است، جلوی خلق هنر را می‌گیرد؟ بیان کرد: در بحث فرهنگی و هنری در کشور به دلیل اینکه متأسفانه فرهنگ را زیرمجموعه سیاست در نظر گرفتیم، هر زمان مباحث فرهنگی و هنری به میان می‌آید همزمان سیاست نیز وسط می‌آید و فضای فرهنگی و هنری را از اصالت دور می‌کند و از مسیری که باید درست حرکت کند و در جامعه، تفکرات مردم را راهنما باشد، دور شده و درگیر سیاست می‌شود. هنرمندانی که در دایره سیاست نبودند، وسط قرار می‌گیرند که این موضوع تقصیر کسی نیست چراکه رویکرد کلی فرهنگی جامعه است که در شرایط مختلف امنیتی سیاسی که مدام با آن درگیر هستیم، به طور عجیبی فرهنگ و هنر زیرمجموعه سیاست شده است که تأثیرات و تبعات خودش را دارد.
قدیریان تصریح کرد: برای هنرمندی که اصلاح‌گر است و قصدش خودنمایی نیست و دلش برای کشورش می‌تپد و می‌سوزد، طبیعتاً باید تلاش کند از این فضاها فاصله بگیرد و تا آنجایی که ممکن است از توانایی‌ها و نیروهای فرهنگی‌اش برای اصلاح جامعه استفاده کند. البته این هدف، قدم به قدم و به تدریج رخ خواهد داد چراکه ما نیاز به زمان زیادی برای اصلاح داریم و کاش هنرمندان آلوده سیاست نمی‌شدند و در حیطه فرهنگ و هنر به اهداف خود آزادانه فکر می‌کردند و کارشان را انجام می‌دادند.
وی در پاسخ به این پرسش که وقتی هنرمند تجسمی یا فیلمسازی می‌گوید کارهایش متأثر از جامعه است و همه ارکان زندگی درگیر سیاست است، پس ما هم همین موارد را در آثارمان می‌آفرینیم، چه فکری باید کرد؟ گفت: متأسفانه فرهنگ و هنر همانند مباحث دیگر در جامعه، به غلط رو به نزول رفته است؛ اوایل انقلاب، فرهنگ و کسانی که داعیه فرهنگی داشتند، داعیه پیشرو بودن بودند و پیشرو نیز بودند و بحث‌شان این نبود که با جامعه همراه باشند بلکه قصد داشتند از جامعه سبقت بگیرند و برای جامعه راه ایجاد کنند و درصدد اصلاح ضعف‌های جامعه بر می‌آمدند.
این هنرمند پیشکسوت در پایان تصریح کرد: قد جامعه هر چقدر است، فرهنگ و هنر وظیفه دارد این قد را ارتقا دهد؛ فیلم یا آهنگ درخواستی نیست که فرهنگ و هنر بخواهد آن را اجرا کند. اینکه هر چه مردم بگویند همان را انجام دهند، طبیعتاً مسیر درستی نیست و هنرمند نیز با این روش در مسیر درستی حرکت نمی‌کند و باید مسیر را تعیین یا ارتقا دهد.
ارسال نظر