به گزارش سینماپرس، این بازیگر قدیمی در گفت‌وگویی با ایسنا که به بهانه روز پدر و سالروز ولادت حضرت علی (ع) انجام گرفت، از حفظ حرمت ها توسط جوانان در قبال بزرگترها، خواسته اش به عنوان یک پیشکسوت از مسئولان و راه های خلق آثار ماندگار در تلویزیون سخن می گوید.

تقی پور ابتدای صحبتهایش را اینگونه آغاز می کند: ممنون از اینکه به یاد من بودید. من خودم پدر هستم و سه فرزند بزرگ کرده ام. خیلی خوشحالم کردید از اینکه زودتر از فرزندانم به من این روز را تبریک گفتید. من هم این روز بزرگ را به همه پدران تبریک می گویم.

او سپس درباره اینکه این روزها مشغول چه کاری است؟ اظهار می‌کند: ما سریال «اپیدمی» را داشتیم که ۱۰ قسمت از آن روی آنتن رفت و حدود ۱۹ قسمت باقی مانده است که احتمال دارد به همین زودی از تلویزیون پخش شود. فعلا در حال حاضر کار خاصی ندارم البته صحبت هایی برای یکی دو سریال تلویزیون شده است اما هنوز به قطعیت نرسیده‌اند. کار تئاتر هم فعلا انجام نداده ام.

خودم سانسورچی خودم هستم

تقی پور درباره کیفیت کارهای تلویزیون چنین تصریح می کند: به نظرم آنطور که باید و شاید روی کارها سرمایه گذاری نمی شود و از طرفی هم به برخی چهره ها اهمیت داده نمی شود که بتوانند راحت حرفشان را بزنند. تلویزیون به سختی به دوران طلایی اش برمی گردد چون خیلی اعتمادها از بین رفته است و اینکه بسیاری از آدم های سابق دیگر نیستند. یک هنرمند تنها ابزارش بیان و گفتارش است. اگر به هنرمند میدان داده نشود، اتفاق خوبی نخواهد افتاد و ما تغییر نمی کنیم و به آن سال ها بر نمی گردیم. من خودم با همین سن و سالم، خودم سانسورچی خودم هستم و حتی حرف هایم با شما را هم باملاحظه بیان می کنم.

وی ادامه می دهد: گاهی اوقات باید آدم ها اشتباه کنند. اگر نگذاریم حرف هایشان را بزنند تبدیل می شوند به یکسری آدم هایی که از سایه خودشان هم می ترسند. یک هنرمند قطعاً از جامعه الهام می گیرد و متاسفانه یک بهت و حیرتی عجیب در عده ای از هنرمندان به وجود آمده که نمی دانند باید چه کار کنند. از طرفی هر کاری هم برای تلویزیون ساخته می شود همیشه یک قشر معترض هستند. این در حالی است که نقد و انتقاد فقط این نیست که عیب ها را بگوییم. نقد، جدا کردن طلای ناب از طلای خالص است؛ البته از نقدی که سازنده باشد باید استقبال کرد و دست منتقدان را بوسید اما متاسفانه همواره اینطور نیست که نقدها سازنده باشد.

از حضور در سریال امام علی(ع) لذت بردم

بازیگر سریال های سربداران، روزی روزگاری، تنهاترین سردار، پهلوانان نمی میرند، مسافر، شب دهم، خانه ای در تاریکی، معمای شاه و ستایش در پاسخ به اینکه کدام کار تلویزیونی تان را بیش از همه دوست داشتید؟ خاطرنشان می‌کند: من همه کارهایم را دوست دارم چون به هرحال هر کاری ویژگی خاص خودش را دارد اما سریال هایی مثل «شب دهم»، «خانه ای در تاریکی» که در آن نقش یک دکتر را ایفا می کردم یا سریال «روزی روزگاری» و «سربداران» را بیش از همه دوست داشتم و به نظرم کارهای ماندگاری بودند هرچند که شاید کوتاه بودند. همینطور سریال «امام علی علیه السلام» با اینکه من سه سکانس بیشتر بازی نکردم اما واقعا لذت بردم و به نظرم در یادها ماندم؛ البته کارگردان ها خوب بودند که من هم خوب بودم. من عادت ندارم از خودم تعریف کنم.

توصیه ای پدرانه به جوان ها

او در ادامه صحبت هایش بار دیگر به روز پدر اشاره می کند و در توصیه ای پدرانه به جوانان می گوید: از جوانان می خواهم به بزرگترها و پدرانشان اهمیت بدهند؛ نه فقط در روز پدر بلکه همیشه برای پدرانشان ارزش قائل باشند و حرمت ها را حفظ کنند. متاسفانه این روزها خیلی از حرمت ها از بین رفته است.

مسئولان تلویزیون نگاه پدرانه داشته باشند

این بازیگر سپس در پاسخ به اینکه به عنوان یک هنرمند پیشکسوت چه خواسته‌ای از مسئولان تلویزیون دارید؟ اظهار می کند: اینکه مدیران بگذارند آدم ها، آدم باشند. یک آدم ممکن است اشتباه کند، بگذارید اشتباهاتشان را خودشان متوجه شوند نه اینکه شما (مسوولان) بگویید اشتباه می کنید. بگذارید حرفشان را بزنند، خواسته هایشان را مطرح کنند حالا شمای مسئول یا با آنها همراه هستید یا نیستید ولی به چشم بچه خودتان به آدم ها نگاه کنید که اگر این طور باشد آنها هم شما را به عنوان پدر و بزرگتر قبول می کنند؛ ولی اگر آنها را بی ارزش کنید آدم ها هم برای شما ارزشی قائل نمی‌شوند. از قدیم گفته اند احترام، احترام می آورد. یک پدر و مادر حتی فرزند ناخلفشان را هم دور نمی‌اندازند چون هر کاری کرده است به هر حال نتیجه آموزش ها و نرسیدن های همان پدر و مادر است، پس باید فرزند را همانطور که هست قبول کنیم. در قبال هنرمندان هم همین است باید هنرمندان را به چشم فرزند خود نگاه کنیم.

این هنرمند در پایان صحبت‌هایش به ایسنا می گوید: سلام من، آتش تقی پور را به همه برسانید و بگویید مردم کشورم را همواره دوست دارم و برایشان آرزوی سلامتی می‌کنم. امیدوارم روزهای خوبی در راه باشد. این تماس های شما به ما هنرمندان انرژی و دلگرمی می‌دهد؛ اینکه حداقل به یادمان هستید و ما فراموش نشده ایم.