وی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: سینمای دفاع مقدس بزرگترین دستاورد سینمای ایران در سال های پس از انقلاب اسلامی است. همین سینما که دارای ویژگی های اعتقادی و مولفه های فرهنگی و هنری ایران اسلامی است باید در مرکزیت ایجاد سینمای ملی ایران نقش اساسی داشته باشد اما به رغم تولید صدها فیلم دفاع مقدس یا مقاومت اسلامی طی ۴ دهه هنوز سینمای کشور نتوانسته کمترین ادای دینی به این رخداد بزرگ تاریخی ایران و جهان داشته باشد.

آذین با بیان اینکه یکی از مهمترین و تأثیرگذارترین بخش هایی که در سینمای دفاع مقدس ایران اسلامی مغفول مانده تولید آثار شخصیت محور است متذکر شد: دفاع مقدس ایران هزاران قصه و غصه دارد و هر کدام از رزمندگان با نام و گمنام این عرصه قصه ای دارند که می شود و باید تبدیل به آثار هنری شوند ولی نه تنها بسیاری از حماسه های دفاع مقدسی تاکنون تبدیل به فیلم و سریال نشده اند که بخش اعظم دلاوران جبهه های ما همچنان از فرهنگ و هنر و سینمای رسمی کشور دور مانده اند.

این منتقد سینما خاطرنشان کرد: گرچه گاه به همت بعضی سینماگران فیلم هایی با یاد و توجه به برخی شهدای بزرگ که هر کدام نمونه هایی شاخص برای دفاع از وطن و آرمان های کشور تلقی می شوند در چند فیلم و سریال مورد اشاره قرار گرفته اند لیکن هیچ یک از آن ها دارای پردازش کامل دراماتیک و واقعیت های شخصیتی، مبارزاتی و زندگی آن ها نبوده اند.

وی ادامه داد: فیلمسازی بر مبنای زندگی شهید مبارز چمران فیلمی می سازد اما تنها نمایی و چهره ای از این بزرگمرد عرفان در فیلم دیده می شود؛ دیگری زندگی شهید علم الهدی را می خواهد به تصویر بکشد اما در اثر او تنها چیزی که دیده نمی شود همین شهید است و دیگران هم به همین شیوه پیش رفته اند.

آذین در پایان این گفتگو متذکر شد: بازنمایی و بازسازی تاریخ معاصر ایران به ویژه در دوران دفاع مقدس نوعی احساس قدردانی تلقی شده و ثبت هنری تاریخی می شود برای نسل جوان و نوجوان که آن دوران را ندیده و عمدتاً درباره آن ها به روایت های مختلف چیزهایی شنیده اند می تواند تولید آثار راستین دفاع مقدسی آن ها را به مرز آگاهی و اطلاع رسانی کامل و شفاف رساند و مانع بزرگی شود تا دیگرانی که به هر دلیل در صف مقابل ملت و کشور ایستاده اند نتوانند کمترین هجمه ای برای انحراف آن ها داشته باشند.