به گزارش سینماپرس وضعیت این روزهای سینما در کشورمان مطلوب نیست. رکود شدید گیشه و متعاقب آن رکود شدید در تولید باعث شده تا بخش کثیری از اهالی سینما بیکار و خانه نشین باشند. نهادهای فرهنگی و سینمایی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گرفته تا سازمان سینمایی، از خانه سینما گرفته تا صندوق اعتباری هنر و خانه هنرمندان تدبیر لازم را برای رفع بحران مالی و معیشتی زندگی هنرمندان ندارند و چشم خود را روی حقایق تلخ و دردآور زندگی آن ها بسته اند. مدیران سینمایی حتی نتوانستند با مساعدت گرفتن از دولت، شهرداری و... در آستانه سال نو سبد کالا یا مبالغی به عنوان کمک میعشت و عیدانه به اهالی سینما اهدا کنند. همه مواهب سینما رسماً در اختیار برخی افراد خاص است و دست اغلب سینماگران و فیلمسازان کهنه کار از این مواهب خالی! همه این اتفاقات باعث شده تا هیچ چشم انداز روشنی از آینده سینما در کشورمان وجود نداشته باشد؛ در همین رابطه ۱۰ تن از سینماگران، روزنامه نگاران و کارشناسان فرهنگی کشور آقایان: ابراهیم وحیدزاده، حسن هدایت، سیدامیر سیدزاده، جبار آذین، امیرعباس صباغ، امیر سمواتی، مصطفی محمودی، نوید اسماعیلی، اکبر حر و مهدی احمدی با ما گفتگو کردند که ماحصل نظرات ایشان برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی در ذیل نقل شده است.

ابراهیم وحیدزاده کارگردان سینما در آستانه سال نو در خصوص چشم انداز سینما در سال ۱۴۰۲ گفت: اگر نگاه صرف تجاری به سینما و توجه مدیران به کمیت گرایی استمرار داشته باشد چشم انداز خوبی را برای سینما در سال جدید نمی توان متصور شد. بنده حقیقتاً نمی دانم چرا برخی مدیران اینقدر به کمیت و تعداد فیلم ها، جشنواره ها و... اهمیت می دهند در صورتی که بحث کیفیت همواره نادیده گرفته می شود!

حسن هدایت کارگردان سینما نیز در گفتگو با سینماپرس خاطرنشان کرد: بی تردید اگر اداره سینما با همین روند فعلی ادامه پیدا کند چرخ هنر-صنعت سینما پنچر خواهد شد؛ ما برای بهبود وضعیت سینما نیازمند تدبیر عاجل از سوی مدیران فرهنگی و هنری بر اساس شرایط روز هستیم و صرفاً با وعده های بی عمل دردی از سینما درمان نخواهد شد. چرا کسی به فکر معیشت سینماگران بیکار و خانه نشین نیست؟ بنده واقعاً نمی دانم صندوق اعتباری هنرمندان و این همه جلسات اصناف و... جر حرف زدن و شعار دادن و عمل نکردن چه کاری برای سینماگران انجام داده اند؟

سیدامیر سیدزاده تهیه کننده سینما با انتقاد شدید نسبت به وضعیت بحرانی و بغرنج سینمای کشور اظهار داشت: اگر مدیران سینمایی بخواهند با همین دست فرمان جلو بروند به طور قطع و یقین سینما وضعیت بدتری را تجربه خواهد کرد! از سال ۱۳۹۸ به این طرف ما همواره در مورد وضعیت نابسامان اوضاع سینمای کشور اخطار داده ایم اما متأسفانه گوش شنوایی وجود نداشته و همین باعث شده تا سینما کلاً به حال خود رها شود. حرف های مدیران ۱۸۰ درجه برعکس آن چیزی است که می بینیم! مثلاً ما در ایام برگزاری چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر این واژه را از زبان مسئولان شنیدیم که این رویداد درخشان است؛ پرسش بنده این است که این مستندات و استدلال و دلایل که عنوان می کنند ظهور و بروز واقعی اش کجا است؟ آیا فقط خودشان باید ببینند یا ما هم باید ببینیم؟ چرا برای حفظ پست و سمت از خودشان دفاع می کنند و به واقعیات بی توجهند؟ همین جشنواره فجر اخیر و فیلم هایش فاقد استاندارد واقعی بودند؛ آن وقت آقایان این همه از این جشنواره تعریف کردند. با تعریف که جشنواره پیشرفت نمی کند ما باید در پی تغییر سیاست ها و نگرش ها باشیم.

جبار آذین منتقد و مدرس سینما نیز گفت: دورنمای سینمای ایران با بضاعت کنونی مطلوب به نظر نمی رسد و امیدبخش نیست؛ از سوی دیگر همچنان سینمای ایران برای رسیدن به سینمای تراز انقلاب اسلامی و پرداختن به اهداف و آرمان های کشور نیازمند تغییر و تحول بنیادین ساختاری و مدیریتی و اجرایی است. باعث تأسف است که برخی هنرمندان ما به مسافرکشی و دست فروشی روی آورده اند! رکود تولید در سینما طی چند سال اخیر باعث فقر مضاعف و مشکلات بسیار معیشتی زندگی سینماگران شده و متأسفانه رفیق نوازی و طرفداری از فیلمسازان خودی بر این معضل دامن زده چنانچه ما شاهد بیکاری و خانه نشینی و قرض پول توسط سینماگران هستیم.

امیرعباس صباغ منتقد سینما نیز در خصوص چشم انداز سینما در سال ۱۴۰۲ گفت: با مدیریت فعلی و این دست فرمان، غیر از بحران نمی توان چشم انداز دیگری را برای سینما متصور شد! مدیران اگر می خواهند سینما دچار مرگ نشود باید در شوراهای پروانه نمایش و پروانه ساخت با نگاه بازتر به آثار مجوز بدهند و نگذارند فیلم های سینما یکدست و یک شکل شوند و سلیقه و ذائقه بخش کثیری از جامعه نادیده گرفته نشود؛ باید فیلم هایی با مباحث انتقادی و... و حتی همین کمدی های رایج ساخته شوند تا برای نیمه دوم سال فیلم مخاطب پسند داشته باشیم. بروید از شمقدری یاد بگیرید که چطور بحران اجتماعی را کنترل کرد و جشنواره ای درخشان برگزار نمود! بروید از او سوأل کنید که چطور بحران را در آن روزگار کنترل کرد و نگذاشت انسجام و اتحاد در سینما از بین برود. شما باید از تجربه او استفاده کنید و به جای اینکه بیایید و در جایگاه یک طرف دعوا قرار بگیرید از دامن زدن به اختلاف و تشتت دوری کنید.

امیر سمواتی تهیه کننده سینما نیز در گفتگو با سینماپرس اظهار داشت: خودی و غیرخودی کردن در سینما باعث شده سینما برای عده ای بهشت و برای عده کثیری جهنم باشد؛ کسانی که دست به دهان هستند و کاری ندارند و شرایط تولید برایشان فراهم نیست سینما برایشان به مثابه جهنم شده و دیگرانی که معضل معاش ندارند و امکان کار برایشان همواره فراهم است سینما برایشان به مثابه بهشت شده است. ما امروزه با بحران جدی در سینما روبرو هستیم؛ هزینه تولید در سینما بسیار گزاف شده و معیشت سینماگران با معضلات بسیار جدی روبرو است به نحوی که برخی از سینماگران حتی توان تأمین معاش روزانه شان را ندارند. مدیران سینمایی باید هرچه سریع تر شرایطی را ایجاد کنند که هنرمندان بتوانند کار کنند؛ آن ها باید تدبیر ویژه ای در این راستا داشته باشند در غیر این صورت بحران در سینما فزونی خواهد یافت.

مصطفی محمودی عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران و استاد دانشگاه به سینماپرس گفت: اکران نوروزی ۱۴۰۲ ثابت کرد که استیلای سینمای ایران همچنان با فیلم های کمدی نازل است؛ سینمای ایران در سال ۱۴۰۲ با شروعی که با اکران فیلم های کمدی سطحی داشت نشان داد که همچنان سینمای بدنه و کمدی های نازل و سطحی کار خود را ادامه می دهند و احتمالاً این روند تا پایان سال وجود خواهد داشت و این اتفاق برخلاف اظهارنظرهای مدیران سازمان سینمایی است!

نوید اسماعیلی کارگردان سینما همزمان با سال نو در خصوص چشم انداز سینما در سال ۱۴۰۲ گفت: اوضاع سینمای بسیار نابسامان است؛ هنرمندنماها مشغول کسب درآمدهای کلان هستند اما سینماگران واقعی سال ها است بیکار و خانه نشین شده و حتی از تأمین مبلغ درمان خود عاجزند! روزی هنرمندان واقعی و دغدغه مند و کاربلد قیچی شده اما همچنان برخی بی هنران به واسطه حمایت های نابجای برخی تهیه کننده ها، سرمایه گذارها و... مشغول جولان دادن در سینما هستند. بنده صراحتاً عنوان می کنم که در دهه اخیر سینمای ایران پیشرفت مادی و معنوی چشمگیری نداشته است. سفره هنرمندان واقعی طی سال های اخیر مرتب کوچک و کوچک تر شده و امکان کار و فعالیت برای آن ها فراهم نبوده و نیست. ما با فیلم های مبتذلی در سینما روبرو هستیم که سرشار از دیالوگ های زننده کمر به پایین هستند! این فیلم ها قرار است چه دردی از سینما و مردم و جامعه درمان کنند؟ چرا باید چنین فیلم هایی در سینمای ما اجازه تولید و عرضه داشته باشند؟

اکبر حر کارگردان سینما با انتقاد نسبت به وضعیت بحرانی سینمای کشور اظهار داشت: سینما در ایران با تعطیلی فاصله چندانی ندارد چرا که میزان مخاطب در سینما بسیار کاهش یافته، فیلم های فرهنگی و ارزشمند تولید نمی شوند و هنرهفتم به طور کل به سمت لودگی پیش رفته و بودجه ها هم درست و عادلانه تقسیم نمی شوند. سینمای امروز سینمای لودگی است؛ درست همانند آنچه در سینمای پیش از انقلاب شاهد آن بودیم؛ فیلم ها دیگر بیننده چندانی ندارند به خصوص فیلم های فرهنگی در این وانفسا رسماً گم شده اند. سالن های بزرگ و سطح بالا رسماً به فیلم های نازل و سخیف اختصاص داده می شوند و فیلم های معدود فرهنگی در این وانفسا امکان دیده شدن ندارند.

مهدی احمدی مدیرمسئول و سردبیر روزنامه هنرمند تأکید کرد: اگر سینما به همین شیوه پیش برود وضعیت از این بدتر نیز خواهد شد و اصلاً امیدی برای بهبود اوضاع نمی توان متصور شد؛ ما در چند ماه اخیر شاهد برخی اتفاقات عجیب در سینما بودیم که از جمله آن ها می توان به قاچاق دو فیلم «برادران لیلا» و «جنگ جهانی سوم» و همچنین رکود و بیکاری در سینما و وضعیت بد معیشتی برخی سینماگران اشاره کرد اما متأسفانه هیچ اقدام مثبتی در مواجهه با این اتفاقات صورت نگرفت. سینما در کشور ما رسماً با سرعت زیاد به سمت دولتی شدن کامل در حرکت کاست. تولیدات ما، جشنواره های ما و... همه دولتی شده اند و این اتفاق بسیار بد است. فیلمسازان دو دسته شده اند دسته اول کسانی که به سمت فیلم هایی می روند که همسو با دولتمردان باشد تا بتوانند از بودجه های دولتی مثل فارابی استفاده کنند. از سوی دیگر با فیلمسازانی روبرو هستیم که برای خوش آمد جشنواره های غربی مبادرت به تولید اثر می کنند.