وی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بنده از شخص آقای وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تقاضا دارم برای یک بار هم که شده به منزل ما تشریف بیاورند و از نزدیک وضعیت آقای شاهوردی را ببینند. بی شک تا از نزدیک وضعیت ایشان را نبینند نمی توانند وخامت اوضاع را درک کنند.

افشاری خاطرنشان کرد: الآن مدت ۶ ماه است فیزیوتراپی ایشان انجام نشده؛ بنده نمی خواهم دلایل انجام نشدن این کار را بازگو کنم چون ممکن است برخی افراد از آن برداشت بدی داشته باشند. اما مسأله اینجا است که نباید همسر و خانواده آقای شاهوردی درگیر مسائل مالی باشند. من حقیقتاً دیگر توانی ندارم و امیدوارم روزی نرسد که شرمنده شاهوردی شوم! بنده وضعیت جسمی خوبی ندارم و این روزها قدرتم به شدت تحلیل رفته است.

همسر این صدابردار پیشکسوت و برجسته سینمای کشور در پاسخ به این پرسش که آیا از مسئولان سازمان سینمایی تاکنون کسی به دیدار آقای شاهوردی آمده و کاری برای رفع معضلات ایشان انجام داده یا خیر؟ تأکید کرد: آقای خزاعی رئیس سازمان سینمایی همراه با آقای پوراحمدی به دیدار ایشان آمدند اما هیچ اقدام مشخصی از سمت سازمان سینمایی برای بهبودی آقای شاهوردی صورت نگرفت!

وی با بیان اینکه اصغر شاهوردی متعلق به همه سینمای ایران است و من نباید به تنهایی پرستاری وی را انجام دهم اظهار داشت: سینمای ایران صدایش را مرهون زحمات و تلاش های اصغر شاهوردی است. این نکته ای است که خود اهالی سینما و مدیران سینمایی باید آن را درک کنند. تلاشی که او برای صدابرداری سر صحنه سینما کرد ستودنی است و همه این را می دانند. حتی چندی قبل آقای پرویز پرستویی گفتند سینمای ایران مدیون اصغر شاهوردی است اما گویا اهالی سینما اصغر شاهوردی را از یاد برده اند چرا که هیچ یک از ایشان حتی یک بار هم به ویژه در ماه های اخیر به دیدن ما نیامده اند.

افشاری ادامه داد: من به خوبی می دانم امروزه همه مردم گرفتار مسائل و معضلات خودشان هستند اما این دلیل نمی شود که بخواهند اصغر شاهوردی را فراموش کنند. او وقتی کسی به عیادتش می آید حالش بهتر می شود و وقتی می بیند که پیگیر درمان او هستند انرژی می گیرد. همین یک سال و اندی پیش که آقای خزاعی و پوراحمدی با همراهی جناب آقای میرعلایی به منزل ما آمدند بعد از رفتن شان اصغر شروع به حرف زدن کرد چرا که روحیه زیادی گرفته بود اما من می دانستم بعد از مدت کوتاهی دوباره در سکوت می رود.

وی با طرح این پرسش که مدیران سینمایی باید از خود بپرسند اگر اصغر شاهوردی صدابردار سینما در یک کشور دیگر بود چگونه او را تکریم می کردند؟ متذکر شد: تردید نکنید که اگر ما در جایی به غیر از ایران بودیم از اصغر و خانواده اش مراقبت ویژه ای می کردند. ناگفته نماند که من انتظار بی جا از هیچ کسی ندارم و تا زمانی که زنده هستم اصغر شاهوردی را روی چشمانم می گذارم و از او نگهداری می کنم اما دریغا که بسیاری از همکاران اصغر رسماً او را از یاد برده و فراموش کرده اند.

افشاری در پایان این گفتگو در پاسخ به این پرسش که آیا از عوامل فیلمی که سر فیلمبرداری آن برای آقای شاهوردی حادثه پیش آمد کسی به شما کمک رسانی می کند یا خیر گفت: متأسفانه هیچ یک از عوامل فیلم به یاد ما نیستند؛ من مانده ام و من! در سینمای به این عظمت تاکنون طی کار برای هیچ فردی چنین حادثه ای رخ نداده اما دریغ و افسوس که ما بیش از ۱۶ سال است درگیر این حادثه تلخ و بدشگون هستیم اما دیگران ما را به فراموشی سپرده اند!

گفتنی است؛ اصغر شاهوردی به عنوان یکی از بنیان گذاران صدابرداری سر صحنه در سینمای ایران است و صدابرداری فیلم‌هایی چون «اجاره‌نشین‌ها»، «خانه‌ دوست کجاست؟» «باشو غریبه کوچک»، «هامون»، «سارا»، «قرمز»، «موج مرده»، «بمانی»، «زیر پوست شهر» و ... را در کارنامه خود دارد. اصغر شاهوردی آبان‌ماه سال ۱۳۸۶ پس از بازگشت از لوکیشن فیلم «چراغی در مه» از شمال کشور دچار حادثه رانندگی و آسیب دیدگی مغزی جدی شد. این صدابردار با سابقه سینمای ایران در پنجمین و هفتمین جشنواره فیلم فجر برای صدابرداری فیلم های «نار و نی» و «خانه دوست کجاست» برنده سیمرغ بلورین بهترین صدابرداری شد.