به گزارش سینماپرس، حسن ریاحی در گفت وگو با ایرنا و در توضیح فعالیت‌های این روزهای خود بیان‌داشت: این روزها مسوولیتم را کم کرده ام و دیگر مدیر گروه نیستم، اما هفته ای دو روز به دانشگاه می روم و همچنان مشغول تدریس و فعالیت در شوراهای موسیقی هستم.

وی در پاسخ به این پرسش که آخرین فعالیت هنری اش چه بوده است، گفت: آخرین آهنگ‌سازی من قطعه ای بود که برای نوه ام نوشتم. در این سن و شرایط آدم تمرکز ندارد.

چهره ماندگار موسیقی ایران در توضیح وضعیت موسیقی امروز ایران گفت: چند سال پیش انجمن موسیقی جوانان را در صدا و سیما تشکیل دادم که ۴۳ عضو داشت و اکثر این افراد و گروه هایی که آنجا کشف و کمکشان می کردیم (در موسیقی پاپ، کلاسیک و سنتی) مسیر خوبی را پیش گرفتند.

ریاحی ادامه‌داد: آنچه امروز در دانشگاه ها می‌بینم این است که جوانان مستعدی داریم که نوازنده و آهنگسازان خوبی هستند، اما به دلیل سازماندهی نداشتن استعدادشان هرز می رود.

رئیس هیات داوران جشنواره موسیقی فجر تصریح‌کرد: در خود دنیا هم البته این موضوع صدق می کند که آنها هم چیز تازه ای برای عرضه ندارند؛ در حقیقت نوازنده دارند و سیستم های الکترونیک و عالی اما حرف تازه ای ندارند. درنتیجه عدم خلاقیت مشکلی بین المللی و عدم سازماندهی مشکلی ملی در موضوع موسیقی است.

این موسیقیدان در توضیح چرایی این وضعیت، گفت: این مشکل ناشی از جو جامعه و شرایط است؛ نیاز است که از طریق تشکیل انجمن ها یا کارهایی مانند آن به جوانان کمک شود و به‌ویژه تشویق شوند که روی موسیقی ملی ما که شامل موسیقی محلی و کلاسیک و سنتی ایرانی است کار شود، زیرا از آن دور افتاده اندغ با وجود اینکه مملکتی داریم که از نظر تنوع اقوام بی نظیر است و روی این موارد کار نشده و جوانان با آن آشنا نیستند وگرنه استعدادها وجود دارد.

ریاحی بیان‌داشت: برگزاری کنسرت ها (ارکستر سمفونیک و ارکستر ملی و گروه های پاپ) نیاز جامعه است و جوانان باید بیایند و گوش کنند؛ جامعه به عقب برنمی گردد و باید به جلو رفت. این جوانان باید آثارشان را برای جشنواره‌های بین المللی ارسال کنند و به خارج از کشور بروند و با موسیقی کشورهای دیگر آشنا شوند.

وی تاکید کرد: از مسئولان می خواهم که کمک کنند تا جوانان با استعداد در حوزه موسیقی سازماندهی شده، به آنها امکانات داده و کمک شوند. جوانان خوبی داریم اما تعداد فارغ التحصیلان زیاد شده و فارغ التحصیلان آموزشگاه ها به روستاها هم کشیده شده است. به‌طور مثال روستای «قلات» در شیراز آموزشگاه دارد و خود این موضوع کمک می کند که جو فرهنگی ساخته شود.