تهیه کننده فیلم های سینمایی «ساکن طبقه وسط» و «پنج ستاره» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بنده معتقدم ما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، سینما را از روی دست سینمای قبل از انقلاب نوشتیم؛ یعنی سینما را از با همان تعریف دیدیم و جلو رفتیم در صورتی که با گسترش حجم تولیدات و... باید روش و نگاه مان تفاوت پیدا می کرد.

وی ادامه داد: اتفاق اساسی که در این ۴۰ سال انجام نشده این است که مدیران سینمای ما و تهیه کنندگان ما که شاخص ترین افرادی هستند که سینما در ید اختیار آن ها است باید به صورت جدی به سینما نگاه می کردند و اقدام به برنامه ریزی می کردند تا سینما نظم پیدا کند.

سمواتی در همین راستا با بیان اینکه بنده نوعی به عنوان تهیه کننده نمی توانم امروز ۱۵-۲۰ میلیارد برای ساخت یک فیلم هزینه کنم و ندانم که این فیلم چه زمانی اکران می شود اظهار داشت: وقتی شورایی به نام پروانه ساخت وجود دارد و سازمان پروانه ساخت را به تهیه کننده می دهد باید همان موقع زمان اکران فیلم را نیز مشخص کند. باید من تهیه کننده باید بدانم اگر سال ۱۴۰۲ پروانه ساخت گرفتم و فیلمم سال ۱۴۰۸ اکران می شود آن سال کارم را تولید نکنم که سرمایه ام از بین برود و سال ۱۴۰۷ آن فیلم را تولید کنم که سرمایه ام دچار مخاطره نشود.

این سینماگر متذکر شد: این ساده ترین مسأله ای است که در سینما نداریم. البته در حوزه های دیگر نیز وضعیت هم همین است! سازمان سینمایی نباید از روی هوا پروانه ساخت بدهد و همه چیز باید با برنامه ریزی قبلی باشد. مثلاً حتی در نوع ژانر فیلم ها نیز باید مشخص باشد که سازمان مثلاً در سال به چند فیلم اجتماعی یا دفاع مقدسی یا کودک و... مجوز می دهد. این اتفاق باعث می شود که تکلیف همه چیز از همان اول روشن باشد!

تهیه کننده فیلم های سینمایی «دربند» و «کافه ترانزیت» تأکید کرد: متأسفانه عدم برنامه ریزی ما را بدل کرده به افرادی که به هم شمشیر و زخم زبان می زنیم چون هیچ نظم قاطعی وجود ندارد و سیاست گذاری برنامه ریزی شده نیست.

سمواتی خاطرنشان کرد: من امیدوارم از امسال برای سال آتی همتی از مدیران سینمایی ببینیم که به این اصل برسند که اگر یک نظمی از مرحله پروانه ساخت وجود داشته باشد اوضاع سینما از این بحران نجات پیدا کند. اینطور همه چیز قوام پیدا می کند و تکلیف سرمایه سرمایه گذاران روشن می شود. حتی برای نحوه تبلیغات فیلم ها و برنامه ریزی سینمادارها و مردم هم این اتفاق عالی است و مضاف بر این یکی از دستاوردهای این برنامه ریزی این است که لابی کردن ها در سینما را از بین می رود و افرادی که در این لابی ها هستند تیغ شان کند می شود.

این تهیه کننده سینما افزود: آقای خزاعی باید بدانند اگر برنامه ریزی در سینما نباشد همه چیز به هم می ریزد. ایشان باید ترتیبی دهند تا یک استراکچر منظم از زمان پروانه ساخت تا زمان گرفتن پروانه نمایش و اکران برای فیلم ها وجود داشته باشد.

وی در بخش دیگری از این گفتگو یکی دیگر از مشکلات اصولی و اساسی سینمای کشور را فقدان برنامه ریزی مناسب برای نحوه حضور در عرصه های بین المللی برشمرد و در این راستا تصریح کرد: مدیران باید تدبیری برای رشد سینمای کشور در حوزه بین الملل داشته باشند! متأسفانه تاکنون همه فعالیت های ما در عرصه بین المللی ابتر بوده!

سمواتی تأکید کرد: یک بخشی از فیلم های حوزه بین الملل برمی گردد به کسانی که تعریف های غیر ایرانی-اسلامی دارند که سوژه های شان به مذاق برخی بنیادها خوش می آید و از آن هاحمایت می کنند و ما قطعاً باید مواجهه و مقابله خوبی با آن ها داشته باشیم.

وی ادامه داد: اما بخش مهم دیگر مربوط به فیلم هایی است که با مجوز رسمی سازمان سینمایی کشور تولید می شوند و پتانسیل آن را دارند تا برای کشور کار کرده و دستاورد خوبی داشته باشند. خوب در این بخش نیز ما کاهلی کردیم. مدیران باید در پی آن باشند تا رایزنانی در کشورها داشته باشیم تا به امور سینمایی ما رسیدگی کنند. سینمای ایران باید در همه کشورها به ویژه کشورهای اطراف و همسایه نماینده داشته باشد. اگر این اتفاق رخ بدهد آن ها می توانند فیلم ها را بدل به سرمایه کرده و آن سرمایه ها را برای تولید بیشتر کالای فرهنگی به کشور بازگردانند.

تهیه کننده فیلم های سینمایی «نفس عمیق» و «با دیگران» در خاتمه این گفتگو افزود: متأسفانه چون فکر نیست فیلم های ما لوکال می شود و بسیاری از درآمدهایی که می توانیم داشته باشیم به باد می رود.